Operatie is goed gegaan (was heel spannend, want het was risicovol). Ben ook snel en fit wakker geworden. Dus op naar beter, dacht ik nog. De volgende ochtend voelde ik me ook goed, maar ben echt 'out of the blue' onwel geworden en RJ kon nog net voorkomen dat ik met mijn operatie oog op de hoek van het nachtkastje klapte. Hij kon me opvangen en op de grond leggen. Gorchel-geluiden, schudden, zelfs broekplassen....
....ik was vér van de wereld. Duurde heel lang voor ik in staat was om overeind te komen, want bij elke beweging ging ik weer 'neer'. Dus terug naar het oogziekenhuis, daar had ik toch al afspraken voor voorlichting (nazorg) en controle.... Ik heb mezelf (zo ziek als 'n hond) in de auto gehesen op naar het ziekenhuis. Ik bleef me ellendig voelen en van de fitheid en positieve instelling van de dag ervoor (na de operatie) was weinig meer over.... Het drukke verkeer in Rotterdam deed al helemaal geen goed, dus bij het ziekenhuis heeft RJ me in een rolstoel geplant, waar ik zo'n beetje in hing, zitten was het nauwelijks te noemen. Op de gang onderweg (lekker genant) in een zakkie gekotst.... 
En eenmaal bij de balie van de poli waar ik me moest melden meteen doorgestuurd naar de SEH om te checken of mijn oogdruk wel in orde was... Afspraak met oogarts voor controle en de voorlichting kon ik op mijn buik schrijven. Bij de SEH bleek alles ok, maar ze wilden uitsluiten dat er op ander vlak dan de ogen iets mis was, dus doorgestuurd naar de SEH van het Fransiscus Gasthuis (of hoe het daar ook mag heten), dus wéér door het drukke Rotjeknor (kennen daar heg nog steg) en daar in de volgende 'fabriek' aangeland. Lang verhaal kort te maken: alles ok, waarschijnlijk de stress, oververmoeidheid, etc. Dus eindelijk naar huis..... Heeft nog zeker een week geduurd voor ik weer een beetje mens begon te worden. Achteraf denk ik dat het ook te maken heeft gehad met niet kunnen zien. Want je hersenen kunnen dan je beeld niet aanpassen als je beweegt, dus ik ben gewoon echt zeeziek geweest ofzo, zo voelde het in elk geval. Toen mijn zicht beetje bij beetje terug aan het komen was, werd ik ook minder misselijk en duizelig. Moest me wel echt koest houden, want dingen doen was meteen een abbo op duizelig worden.Oogarts inmiddels gezien en gesproken. Oogjes waren wat soeperig (gaat al beter), maar genezen prima!
Ze hebben de vitrectomie gedaan (glasvocht met bloedresten verwijdert) en gezocht naar de oorzaak van de bloeding. Gelukkig niet mijn diabetes! Bloeding was al gestopt, maar waarschijnlijk veroorzaakt door het bandje dat om mijn oog is geplaatst tijdens mijn netvliesloslating (zo'n 20 jr geleden). Dat bandje bleek te strak te zitten en heeft de bloeding veroorzaakt. Bandje is dus verwijderd, omdat deze op het punt stond mijn oog te perforeren. 
Dus al met al: zinvolle operatie geweest! Inmiddels keert mijn zicht beetje bij beetje terug en begin langzaam zelfs weer wat letters te zien en voorzichtig te lezen. Niet te lang, want scherpstellen is nog moeilijk en ik wordt er enorm moe (en misselijk) van. Vanaf 9 april ga ik beginnen met een heel revalidatie traject, waaronder muntherkenning, braille, stoklopen, etc. Ik heb mezelf namelijk enorm lopen overbelasten en ik moet mijn leven nu echt non-visueel gaan inrichten. Voor de operatie liep ik regelmatig op mijn tandvlees en ik heb besloten dat ik dat niet meer wil.... Werk aan de winkel voor mij dus de komende periode, maar het gaat me uiteindelijk ook heel veel opleveren schat ik in.....
! Ik hoop dat we je vanaf nu weer minimaal af en toe zien hier. En ik wens je heel veel sterkte met de revalidatie 
Ik heb ook zo'n kreng....., maar "gelukkig" in mijn slechte oog. En je hersenen en je ogen, praat me er niet van. Als je goed ziet heb je het helemaal niet door, maar als er ook maar iets mis gaat in je zicht merk je pas hoe extreem secuur die 2 zaken samenwerken. Mijn "oude" oogarts zei in 2002 al dat mijn oogprobleem niet beperkt bleef tot mijn ogen, maar ook een hersenprobleem is/was. Uiteindelijk zijn je hersenen gewend te vertalen wat je ogen zien en als daar ineens een verandering in optreedt kan het heel lastig en vervelend worden.
