Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

Door pallas
#3082566
Ik moest even terug denken aan mijn allereerste ontmoeting met Nox.
De mensen in het asiel hadden een heel naar beeld van haar, eigenlijk was ze al afgeschreven als huishond.

Maar toen ik haar zag, was er zo'n klik! Nog voordat ik bij haar kennel was. Dat alles even wegvalt, je adem stopt en je alleen maar kijkt..
Ik kon ook niet begrijpen dat die mensen haar zo konden zien.

En nog vaak als ik eens zomaar naar haar kijk, heb ik dat gevoel. Wat is het toch een bijzondere iets :smitten:

Hebben jullie ook zo'n ervaring met "de klik"?

Eva Cassidy kan het heel mooi zingen:


Door Lil
#3082572
Ja, Jones is veul te groot en moest nog veul en veul meer leren. En ik is zo blij met hem. Ben nog steeds velieft op um.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3082584
Ja zeker! Vooral met paarden. Op mijn stage mocht ik na de eerste dagen vuile klusjes voor het eerst rijden. Ik moest dat dat paard pakken. Ik hem gehaald, gepoetst, gezadeld. Ik was bang! Hij was net hengst af en brak zowat de tent af. Ik dacht: ik ga vanavond huilend naar huis!
En vanaf het moment dat ik mijn voet in de stijgbeugel zette wist ik: dit is hem. Deze hoort bij mij! En dat was ook zo, ik kon alles met hem, ik vond niets eng.

Natuurlijk had ik geen geld en is hij tegen het einde van mijn stage verkocht. Aan een man die vreselijk nors en onaardig leek, ik had er buikpijn van. Maar later bleek dat het een ontzettend lieve meneer was, die net zijn vorige paard verloren had die hij 25 jaar gehad had. En die mijn verdriet ook snapte en zelfs mijn baas nog heeft overgehaald dat ik na de officiële verkoop nog een afscheidsrit mocht maken. Dus ik heb er alle vertrouwen in dat het mijn lieve kanjer heel erg goed vergaan is bij deze meneer. Maar missen doe ik hem na 11 jaar nog steeds.
Door pallas
#3082587
Kaela schreef: Ja zeker! Vooral met paarden. Op mijn stage mocht ik na de eerste dagen vuile klusjes voor het eerst rijden. Ik moest dat dat paard pakken. Ik hem gehaald, gepoetst, gezadeld. Ik was bang! Hij was net hengst af en brak zowat de tent af. Ik dacht: ik ga vanavond huilend naar huis!
En vanaf het moment dat ik mijn voet in de stijgbeugel zette wist ik: dit is hem. Deze hoort bij mij! En dat was ook zo, ik kon alles met hem, ik vond niets eng.

Natuurlijk had ik geen geld en is hij tegen het einde van mijn stage verkocht. Aan een man die vreselijk nors en onaardig leek, ik had er buikpijn van. Maar later bleek dat het een ontzettend lieve meneer was, die net zijn vorige paard verloren had die hij 25 jaar gehad had. En die mijn verdriet ook snapte en zelfs mijn baas nog heeft overgehaald dat ik na de officiële verkoop nog een afscheidsrit mocht maken. Dus ik heb er alle vertrouwen in dat het mijn lieve kanjer heel erg goed vergaan is bij deze meneer. Maar missen doe ik hem na 11 jaar nog steeds.
Het heeft mij heel veel goed gedaan om na zoveel jaren Pallas toch op te zoeken op haar (derde) nieuwe plek.
We stonden bij de ingang van de stallen en wisten niet welke kant we op moesten. Maar Pallas had mijn stem al gehoord en begon te roepen :smitten:
Ze heeft daar een hele fijne plek met andere paarden en veel aandacht, lekker buiten enz enz.
Ik denk nog best vaak aan haar want ze wordt nu wel oud. Missen doe ik haar ook wel, maar nu met meer rust.
Door BusKay
#3082589
Hier onder onze eerste ontmoeting met Busco... geen commentaar nodig denk ik..

Afbeelding

en hier met Kay:

Afbeelding
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3082590
pallas schreef: Het heeft mij heel veel goed gedaan om na zoveel jaren Pallas toch op te zoeken op haar (derde) nieuwe plek.
We stonden bij de ingang van de stallen en wisten niet welke kant we op moesten. Maar Pallas had mijn stem al gehoord en begon te roepen :smitten:
Ze heeft daar een hele fijne plek met andere paarden en veel aandacht, lekker buiten enz enz.
Ik denk nog best vaak aan haar want ze wordt nu wel oud. Missen doe ik haar ook wel, maar nu met meer rust.
Ja dat doet zeker goed, om het nog eens te zien.

Ik heb toen de tijd na een klein jaar nog wel eens een berichtje gehad vanaf mijn stage. Die man had hun gemaild en dat hebben ze aan mij doorgestuurd. Ik vertrouw er maar gewoon op dat het nog steeds zo goed ging als in het berichtje.
Door smulpaap
#3082595
Ja hoor . Met elke herplaatser was er ""de klik ""
Ik ga er verder niet op in
Dat ligt nog te gevoelig , i.v.m overlijden Noa
Gebruikersavatar
Door dinky89
#3082596
Ik was op Loulou* verliefd toen ik de foto's zag op ikzoekbaas.nl
Bij de eerste ontmoeting in het asiel kreeg ik gelijk kopjes en was ik nog meer verliefd. Stond toen nog wel ander stel naast mij die ook naar haar kwamen kijken.
Volgende dag gelijk terug gegaan om haar mee te nemen en thuis gekomen ging ze zich gelijk midden in de deuropening uitgebreid liggen wassen.
Toen Loulou* overleed wel gelijk rond wezen kijken op ikzoekbaas.nl naar een nieuw poesje om de leegte in huis te vullen. Toch overheerste het verdriet en had ik met niet eentje een klik totdat Dinky mij aankeek vanaf de foto's. Dat was het gevoel dat ik zocht! Dinky was alleen eerst heel erg angstig in tegenstelling tot Loulou* maar is inmiddels de grootste knuffelkont die ik ken  :D
Gebruikersavatar
Door Hope
#3082598
Ja, vooral met mijn paard Contessa.

In 2010 was ik op zoek naar een nieuw paard. Ik wilde geen jong paard, maar een braaf, ervaren dier.
Toen ik op een dressuurstal kwam en haar zag staan wist ik het: dit was ze!
Ze was drie. Vier weken onder het zadel. Het was totaal niet het type paard wat ik zocht. Ik zocht een bomproof paard, dit was een Piet Paniek eerste klas.
Na drie keer te zijn gaan kijken wist ik het zeker: Tess werd mijn meisje!

Nu, vijf jaar later, ben ik nog steeds dol op haar. Tess prinses. Mijn maatje, mijn zorgenkindje, mijn alles. Hoe diep de dalen ook zijn door haar enorme angsten, ze blijft mijn oogappeltje. Ik kan niet uitleggen waarom. Soms kan ik wel huilen zo verbonden voel ik me met haar. Tess is heel speciaal.
Er zijn al veel mensen die gezegd hebben dat ik haar naar de slager moet brengen, maar die komen altijd op hun woorden terug als ze zien hoe sterk onze band is.
Mijn Tess. Wat ben ik gek op haar.
Door Lil
#3082599
smulpaap schreef: Ja hoor . Met elke herplaatser was er ""de klik ""
Ik ga er verder niet op in
Dat ligt nog te gevoelig , i.v.m overlijden Noa
:bigarmhug: :bigarmhug: :bigarmhug:
Door marina
#3082601
Bij mijn hond? Nee eerlijk gezegd niet. Ik kwam voor een andere hond naar het asiel, die bleek niet met katten te kunnen dus die viel af.
Layka was de enige andere hond die aan onze voorwaarde voldeed (groot, waaks, los kunnen lopen, niet langharig), dus meegenomen.
Het was ook mijn eerste hond dus ik wist ook niet zo goed wat ik kon verwachten. Nou na 1 week waren we al onafscheidelijk. Nu noem ik haar de liefde van mijn leven, zegt genoeg denk ik  ;D ;D

Bij mijn paarden: ja heel heftig.
Ik heb er 2 en bij beide wist ik al voor ik ze gezien had dat ze bij mij hoorde.
Nr2 had wat meer lichamelijke mankementen als dat van te voren bekend was, dus toen toch de koop niet door laten gaan. Letterlijk een week ziek van geweest, mensen gebeld dat ze haar mijn moesten komen brengen (tot groot ongenoegen van mijn dierenarts vriendinnetjes) 8) Het is nu werkelijk een fantastisch fijn paard, mijn dinnetje :).
Nr1 was (en is) een paard met een heel moeilijk karakter, ik studeerde nog, had eigenlijk geen geld voor een eigen paard, toch gekocht want verliefd en het "moest"gewoon: hij hoorde bij mij. Nooit spijt van heb gehad, maar heb al zo vreselijk veel van dat paard geleerd!
Ze zijn zo verschillend en toch passen ze zo goed bij mij!
Door Jantina
#3082606
Gek he? Ik heb dat bij paarden ook veel sterker dan bij honden. Nog steeds kan ik heel verdrietig worden dat ik 'mijn' meisje moet missen. Ze leeft nog, ze heeft het vast goed, maar ze zal nooit meer de mijne worden. We hebben via via haar dochter kunnen kopen en dat is een gezicht met haar moeder (of hoofd, of hoe zeg je dat bij een dier?) en ik ben heel blij met haar, dit voorjaar komt ze uit de opfok terug. Maar haar moeder zal altijd een heel, heel speciaal plekje in mijn hart houden. Kon met haar lezen en schrijven.
Door keetje
#3082608
Tja, de klik,... :D

Wij gingen naar het asiel om naar Luna te gaan kijken. Er stond een stukje op "Ik zoek baas" maar geen foto.
We hadden onze (puber)kinderen beloofd eerst te gaan kijken, dan thuis te overleggen en dan een beslissing te nemen. Erg rationeel dus.
We reden naar Ede, gingen naar binnen, zeiden waar we voor kwamen (we hadden eerst gebeld) en er kwam iemand om met ons naar de kennel te gaan. We wisten dat ze wit was en een teefje en Loena heette en dat was het....
We lopen door de gang langs kennels, links en rechts honden. Aan het eind van de gang links af en daar zat ze en daar was het, DE KLIK. :)
Even ons erover verwonderd dat ze zo klein was (in vergelijk met Keet) en toen met haar het bos in, met die meneer. Ze was vrolijk, gek op die meneer, gek op ons, gek op het bos, eigenlijk gewoon gek. En de klik groeide nog verder, als dat al mogelijk was.
Maar ze zou daar blijven want we zouden haar toch niet meenemen? We zouden toch overleggen thuis? :)
Meneer Keetje wilde even de papieren uit de auto halen om een en ander alvast te regelen en toen zat ze in de auto. :) Netjes ging ze achterin zitten, poot op de raamrand. Alsof ze er al jaren zat.Toen was ik helemaal verkocht.
Ze ging gelijk mee naar huis en de rest is history. Onze dochter neemt ons dat nog steeds kwalijk en heeft duidelijk (mede daarom waarschijnlijk) helemaal geen klik met Luna. Sterker, ze heeft helemaal niets met haar, echt helemaal niets. Ze moet er gewoon niets van weten. En dat allemaal door mijn KLIK met De Poet.
Laatst gewijzigd door keetje op vr 06 mar 2015, 10:37, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Door Sigbrid
#3082610
Jazeker ! Bij 2 van de herplaatsers zeer zeker . Nu werd Nick zo ongeveer letterlijk in mijn schoot geworpen en thuis afgegeven ( ik had paar dagen ervoor na het telefoontje die ik over hem kreeg alleen een foto gezien, en leek niet echt op de hond op de foto) maar hij kwam binnen en het was meteen goed . Lara zag ik een foto van en was op slag smoorverliefd heb bericht gestuurd en afspraak gemaakt met de 2 mannen langs te komen om te kijken of dat goed ging samen . Vanaf de 1e seconde was het mijn meisje , ik die nooit iets met teefjes had . Bij Baco hadden we dat eigenlijk ook , de eerste foto na de keizersnede van het nest zagen we en toen zeiden we die bonte is het , dus fokker gemaild maar was eigenlijk al besproken , al wilden die mensen gestroomde , kreeg dezelfde dag bericht dat ze m niet wilden omdat hij bont was . Bij Diva lag het anders , ik kon haar daar niet achterlaten , ze was zwaar ondervoed met dr 8 kg en duidelijk niet meer gewenst
Door tt-tjes
#3082612
Ik heb dat met Fjurdy. Dat is mijn soulmate waarmee ik kan lezen en schrijven. Eigenlijk was mijn keuze op zijn broer gevallen die in 1x niet meer beschikbaar was. .
Toen we in Duitsland bij de fokker aankwamen werd hij in mijn armen gedrukt en keek ik in zijn snoetje, en was verkocht. Hij liep keurig aan het riempje mee naar de auto en hij sliep op mijn schoot de hele weg terug naar huis. Thuis gekomen was hij meteen mijn schaduw, en 's avonds toen ik op de bank lag en hem bij me had liggen werd ik in 1x wakker en lag hij op mijn buik, op zijn rug, te slapen. Hij is mijn eerste TT waar ik veel van heb geleerd.
Nu is hij een oude man geworden en kan ik helemaal vol schieten als ik hem zie slapen.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door