Boeffie Blafmans schreef:
Niet specifiek een label, met name de hoeveelheid diverse labels, die je ook onder een noemer kunt samenvatten. Ziektes labelen is een hype en ja, bangmakerij, waarom? Omdat het onze focus op ziek zijn doorlopend triggert. Oh, is er ook die ziekte? Oh, en is er ook die ziekte, oh jeetje en die ziekte? En vervolgens, ja, nu je het zegt, volgens mij herken ik mijzelf/de buurvrouw/mijn oom daar wel in, wat mensen al over elkaar kunnen gaan denken als oom lief zich meer dan jijzelf focust op bepaald gedrag, en jij daar totaal geen affiniteit mee hebt, of er zelfs wat kriegel van wordt. En zo worden we met zijn allen steeds zieker, praten we elkaar en onszelf van alles aan, tot op het punt dat het er 'echt is'. Ik zie het grotendeels als een marketingstrategie door en voor de instanties die er geld aan verdienen.
Grappig punt, dat werkt dus ook niet. Neem het label autisme, way way ago werd het een communicatiestoornis genoemd en "moest" je eigenlijk ook verstandelijk beperkt zijn om dat label te krijgen. Daarop volgenden mensen die zich helemaal in autisme konden vinden maar dus niet verstandelijk beperkt waren, autisme 2.0 was geboren, vervolgens kreeg je mensen zoals bijvoorbeeld Asperger die onderzoeken gaat doen en weer andere kenmerken eruit haalt of ahw vergroot en autisme 3.0 was geboren (en er zijn er nog meer hoor, maar voor de uitleg even simplistisch gesteld) nu zijn we weer wat jaren verder en pre DSM5 had je eigenlijk 3 diagnoses PDD-NOS, Asperger, klassiek autisme, 3 naampjes voor grofweg hetzelfde, nu kan je wel zeggen dat je dat weg kan strepen onder de noemer autisme...maar daar gaan de mensen met de stempels gewoon niet mee akoord, PDD-NOS word gezien als autisme light, met Asperger ben je heel slim en met klassiek autisme ben je zwaar beperkt, dus afhankelijk van hoe men zichzelf ziet vind men dat ze in het ene of het andere vakje vallen.
Asperger heeft een tijd onder vuur gelegen, en de mensen met die diagnose (al dan niet officieel vastgesteld) kwamen daar redelijk fel tegen in opstand, ze vonden dat ze beperkter waren dan de NOS-sers en veel beter waren dan de Klassiekers.
Als je ook kijkt is het eigenlijk ook wel zo dat er een wereld van verschil zit tussen hoe autisme zich bij mensen uit en 1 diagnose voor de hele groep, zonder onderverdeling werkt gewoon niet, iig niet in deze maatschappij, de hulpvraag van de verschillende groepen is ook daadwerkelijk anders.
Dus het werkt 2 kanten op, de maatschappij heeft de hokjes bedacht en verder uitgewerkt naar sub-hokjes, en nu die er eenmaal zijn is het moeilijk om dat terug te draaien.
In de DSM5 hebben ze dat deels gedaan, (wederom simplistisch) krijgt nu iedereen dezelfde diagnose Stoornis binnen het autistisch spectrum, met een gradatie erachter die staat voor de mate van last die je van je stoornis ervaart, en dat hangt danniet meer samen met het aantal kenmerken die je hebt, maar hoeveel last je van al die kenmerken in het dagelijks leven ervaart. Dus iemand met 1 kenmerk die dat ene kenmerk als invaliderend ervaart kan een "ergere" graad krijgen als iemand met tig kenmerken die er gewoon niet zoveel hinder van ondervind.
Persoonlijk vind ik dat alvast een vooruitgang moet ik zeggen.
Ik denk dat je de hele DSM zo moet zien, nu spreek je over orthorexia, wat eigenlijk gewoon binnen het kader eetstoornis valt, sub-klasse orthorexia, en dat is dan vooral omdat elke stoornis die met eten te maken heeft ook net weer wat anders behandeld zal moeten worden, iemand met boulimia help je anders als iemand met orthorexia.
Opzich heb ik geen moeite met de vloed aan diagnoses ensich, maar wel met de manier waarop er mee omgegaan word, ik vind dat je tevaak ziet dat mensen zich laten omschrijven als hun diagnose, er ahw naar leven, en het stoort mij persoonlijk mateloos dat je gewoon niet gehoord word voor je een stempel hebt. Meest recent heb ik het stempel reuma gekregen, is een aangeboren afwijking (althans, dat ligt eraan ten grondslag) dit houd in dat ik vaak klachten heb, pijnklachten, ik smeek de dokters al jaren om goede pijnstillig die ik in kan nemen als het onhoudbaar is, maar ik kreeg er gewoon geen toegang toe....en voorwaar, nu ik het stempel heb waarmee ze de klachten waar ik al jaren mee loop kunnen verklaren gaat er ineens een deur open waarmee ik toegang hebt tot diverse hulpmiddelen en medicatie die mijn klachten verminderen kunnen....en wat is er nu veranderd? Feitelijk niks, alleen de dames en heren dokter kunnen al mijn klachten nu bundelen onder 1 stempel, bij dat stempel horen een aantal behandelplannen en daar mag ik nu ineens wel gebruik van maken. En dat stoort mij dan wel.
En dat is in de wereld van de DSM niet anders, en het manke daaraan vind ik dat de diagnoses manipuleerbaar zijn, ik ben begonnen met 1 stempel, en toen ik daar net niet helemaal lekker in paste kwam er nog 1...en nog 1 en vervolgens gewoon nog 1tje---4 diagnoses die mijn persoontje sluitend zouden moeten omschrijven, tja...Inmiddels maak ik me er maar niet meer druk om, ik ben gewoon nog steeds ik, laat me niet tegenhouden door wat de DSM zegt of door wat ik volgens mijn diagnoses als dan niet zou moeten kunnen of niet kunnen, maar dat is helaas vaak anders en dat is jammer. Voor mij is het nu alleen maar een code zodat ik de hulp kan krijgen die ik nodig heb en verder zegt het mij niet zo heel veel meer.
Inmiddels ben ik ook aan het grossieren met stempels....ik heb er nu geloof ik 11
Jammer dat ik dan weer niet het meervoudigpersoonlijkheids stempel heb...dan zou ik dus met mezelf kunnen voetballen
Zijn ze tever doorgeslagen...mogelijk wel ja, maar het is ook maar net wat je er zelf van maakt, ze kunnen op je plakken wat ze willen, zolang je jezelf maar beseft dat je in de basis niks veranderd en het je niet hoeft te defineren als je dat niet toestaat...dan gaan ze hun gang maar
Overigens is het in de DSM5 volgens mij ook zo dat 1 van de voorwaardes voor welke stoornis dan ook is dat je er in het dagelijks leven hinder van ondervind, dus vind je je leven prima en heb je nergens last van...ondanks dat je aan de criteria van een stoornis voldoet...mag je gewoon stempelvrij door het leven.