[Pluto]

Aanslagen in het buitenland op welke manier, schaal of in naam van wie dan ook lijken met de dag meer slachtoffers te krijgen.
Uiteraard is het meer dan verschrikkelijk op het moment dat om welke reden dan ook iemand het leven van een ander neemt. Maar ik kan me niet heugen dat gebeurtenissen waarbij slachtoffers te betreuren zijn me echt raken. Wat me wel opvalt is dat er, met name op social media, steeds vaker een olievlek van slachtoffers ontstaat na een aanslag waarbij slachtoffers te betreuren zijn.
Ook heb ik sterk de indruk dat diezelfde social media 'sturen'  welke ramp erger is. Het recente voorbeeld van de aanslagen in Parijs overschaduwt het nieuws rondom Boko Haram volledig. Deze 'organisatie' strijdt al jaren in Nigeria en claimt de afgelopen al minimaal 25000 slachtoffers (sinds 2011, dus gemiddeld 22 per dag!) Daar lees ik niets over op Facebook, lees ik geen columns in de dagbladen, vind ik geen tweets op twitter of meer van dien aard.


Wat ik me oprecht afvraag zijn de volgende zaken:

Waarom zijn hele hordes nederlanders zo ontzettend van hun stuk door de gebeurtenissen in Parijs?
Massaal heeft iedereen 'Je suis Charlie' als profielfoto op FB, terwijl (denk ik) 99% van die profielfotoplaatsers nog nooit van Charlie Hebdo hebben gehoord, laat staan het weekblad ooit hebben gelezen.

Is het ene mensenleven meer waard dan het andere?
Wanneer je waarde kunt aflezen in de bekendheid die wordt gegeven aan het verliezen van een mensenleven dan zijn de vele honderden (zo niet duizenden) slachtoffers van Boko Haram afgelopen week dus schijnbaar minder belangrijk dan de tientallen die de aanslagen in Parijs in dezelfde dagen hebben gemaakt.

Waarom hebben zoveel mensen de behoefte om te pas en te onpas te roepen hoe erg ze het allemaal vinden en hoe komt het dat evenveel mensen schijnbaar erg geraakt worden door dit leed?
En waarom zijn diezelfde mensen, blijkbaar, niet meer in staat normaal te functioneren wanneer er iets gebeurt waarvan de social media dus dicteert dat het heel erg is.

[Pluto]

Als reactie nog even mijn mening.

Ik vind het uiteraard ook erg voor ieder slachtoffer en iedere nabestaande die geraakt wordt door welke aanslag dan ook. Maar mijn leven raakt er niet door beinvloedt. Ik raak niet van mijn stuk, ik ben niet ineens bang voor welke dreiging dan ook en ik functioneer dus ook precies hetzelfde als op andere dagen.

Ik plemp mijn FB niet vol met 'ach en oh' maar deel mijn medeleven (indien gewenst) direct met betrokkenen die ook echt betrokken zijn.
Als voorbeeld stel ik dat ons buurmeisje haar beste vriendinnetje verloor bij de ramp met de MH-17, aangezien ik haar vriendinnetje ook 'ken' omdat ze in dezelfde straat woonde waar ik ben opgegroeid en ik haar wel eens gezien heb op visite bij ons buurmeisje, daarbij voel ik me dus betrokken en deel ik mijn medeleven met ons buurmeisje, maar heb ik niet de behoefte dat met iedereen te delen.

Ik begrijp mensen die dat dus wel doen oprecht niet.

[monster]

Je hebt gelijk, maar wat mij het diepste raakt, is het verlies van een stuk vrijheid. Er is nog een eiland van landen met persvrijheid in een wereld, die steeds meer gecensureerd wordt. In Turkije wordt nu ook steeds meer de pers aan banden gelegd.

[Esther Q]

Ik ben niet zo ontzettend van mijn stuk door de gebeurtenissen in Parijs. Ik besteed er eerlijk gezegd geen aandacht aan. Wel wordt mijn aandacht soms even getrokken door de drukte op social media. De gedachten die ik dan heb zijn enerzijds, de kwetsende effecten van vrijheid van meningsuiting worden onderschat. Anderzijds, ik hoop maar dat mensen geen sterke anti reactie gaan ontwikkelen, waardoor de haat naar elkaar toe die er al is nog sterker wordt.

Ja, het ene mensenleven is meer waar dan het andere. Op een emotioneel vlak. Iedereen die ik ken is voor mij meer waard dan iedereen die ik niet ken. Rationeel of spiritueel bezien, nee, mijn mensenleven is niet meer waard dan dat van ieder ander.

Het antwoord op je laatste vraag weet ik niet. Misschien een aantrek-verslaving aan drama in het leven. Ik denk dat dat met het menselijk ego te maken heeft.

[eelke]

Ha, goedemorgen!


Waarom zijn hele hordes nederlanders zo ontzettend van hun stuk door de gebeurtenissen in Parijs?
Massaal heeft iedereen 'Je suis Charlie' als profielfoto op FB, terwijl (denk ik) 99% van die profielfotoplaatsers nog nooit van Charlie Hebdo hebben gehoord, laat staan het weekblad ooit hebben gelezen.
Profielfoto's aanpassen hoeft van mij echt niet. Ook niet die bloemen rondom de mh17 etc. Ik deel geen plaatjes om steun te betuigen of voor respect.         
In dit geval speelt natuurlijk ook een heel verhaal over vrijheid van meningsuiting mee, mogen zijn wie je bent, mogen zeggen wat je wilt. Ik denk dat mensen zich daardoor sneller aangesproken voelen. Hoewel ik dat zelf niet zo voel hoor, het is meer wat ik lees aan reactie's van anderen.
Half nederland heeft gezien hoe die agent doodgeschoten werd. Dat blijft ook wel even hangen.
Hoe makkelijker je je in de situatie in kunt leven, hoe meer het je aan grijpt. Parijs voelt dichtbij, da's 4 uur rijden. Ik vond het woensdagmiddag, nadat ik het nieuws las, een heel gek idee dat ze zo maar binnen een uur op de stoep zouden kunnen staan. (hee en niet dat ik daar bang voor was, want ik weet zeker dat er meer, en nog wel gekkere mensen, veel dichterbij wonen al, maar het ging om het idee). Dit was niet zo een ver van je bed show.

En verder is er natuurlijk ook wel angst. Was er na 9/11 en de aanslagen in Madrid en Londen ook. Ik denk dat veel mensen bang zijn dat het nog dichterbij gebeurd.



Is het ene mensenleven meer waard dan het andere?
Wanneer je waarde kunt aflezen in de bekendheid die wordt gegeven aan het verliezen van een mensenleven dan zijn de vele honderden (zo niet duizenden) slachtoffers van Boko Haram afgelopen week dus schijnbaar minder belangrijk dan de tientallen die de aanslagen in Parijs in dezelfde dagen hebben gemaakt.
Ja, zeker weten. Het leven van mijn moeder, zusje en vriend is mij veel meer waard dan wat dan ook. Mijn famlie en vrienden zijn me meer waard dan mijn buren. Mijn buren zijn me meer waard dan het kassameisje bij de supermarkt. Maar overkomt haar wat, dan vind ik dat erger dan wanneer het het meisje bij een supermarkt in noord oost groningen overkomt.
Gevoelsmatig. Want als je verstandelijk gaat beredeneren weet je dat het niet zo is. Ik snap niet zo goed dat mensen de schijn ophouden dat ieder mensenleven even veel waard is. Zo werkt het toch gewoon niet?




Waarom hebben zoveel mensen de behoefte om te pas en te onpas te roepen hoe erg ze het allemaal vinden en hoe komt het dat evenveel mensen schijnbaar erg geraakt worden door dit leed?
En waarom zijn diezelfde mensen, blijkbaar, niet meer in staat normaal te functioneren wanneer er iets gebeurt waarvan de social media dus dicteert dat het heel erg is.
Voor mezelf, eerlijk, ik ben nieuws-gierig. Als ik daar eenmaal inzit kan ik het niet goed loslaten en wil ik het volgen ook. Wat daar precies achter zit, geen idee. Daar heb ik het in een eerder topic over de mh 17 ook over gehad.
Ik denk ook dat het mede komt door dat ik veel alleen thuis zit. Dan is er ook de tijd en de ruimte voor.

Maar nogmaals, ik snap het echt niet goed. Ik snap niet waarom ik het uitermate aan erger dat mijn vriend vaak actie-films kijkt waarbij er om de haverklap iemand dood gaat, bloed spat, en er allerlei ellende gebeurd, maar dat, zodra er stront aan de knikker is, ik het zo nodig allemaal zelf in het eggie moet zien.

Hoewel ik me niet meer of minder in staat voel om normaal te blijven functioneren hoor maar ja, ik kan er wel erg door gefascineerd zijn. Al weet ik niet of dat het goede woord is.
Ik lees er vooral veel over, zet er niets over op facebook, wel hier op bp (op de een of andere manier zit daar verschil tussen, maar dat moet ik nog eens voor mezelf gaan verklaren ) en praat er over met mensen om mij heen. Maar ik voel altijd die behoefte. Ook als het sneeuwt, stormt, er leuke dingen te volgens zijn etc. Daarin is 'ellende' niet per see een uitzondering.



Hmmm, ik ga eerst maar eens een kop koffie drinken nu.

[Pluto]

@EstherQ en Eelke
Uiteraard is duidelijk dat de levens van je naasten je meer waard zijn dan anderen, maar ik bedoel hier het verschil in 'waarde' tussen de levens die de aanslagen in Parijs hebben gekost en, bijvoorbeeld, de levens die aanslagen elders (in dit voorbeeld Nigeria door Boko Haram) lijken te hebben.

Ik kan me dus niet aan de indruk onttrekken dat het andersom ook zo gewerkt zou hebben, met andere woorden, op het moment de er meer beelden etc. van de gruwelijkheden in Nigeria zouden zijn en minder van de aanslagen in Parijs, dan zou het gevoel precies de andere kant op zijn gegaan.

[Pluto]

[quote="eelke"]
Ha, goedemorgen!




Hmmm, ik ga eerst maar eens een kop koffie drinken nu.
[/quote]

3 koffie al op, net de 1e gemberthee naar binnen gesloeberd.
@workonasunday

[Skyline]

Waarom 12+ miljoen bij elkaar sprokkelen om naar het buitenland te sturen terwijl er hier genoeg mensen zijn die hulp kunnen gebruiken


Mensen zijn gewoon rare wezens en kudde dieren
Jantje post een foto om medeleven te betuigen, pietje denkt dan jah als ik dat niet doe dan hoor ik er niet meer bij...

Ja het is niet goed/zwaar k*t dat dit soort dingen gebeuren in de wereld
En ja ook ik leef wel mee met de nabestaanden
Maar ik ga geen foto posten, ook niet mee doen met discussies op sociaal media

Want idd wat Pluto zegt
Ieder mensen leven Is even veel waard en er vallen per dag veel meer doden waar wij niks van horen/willen horen

Want ook dat Is zo met mensen
Als ze "niet weten" dat het gebeurt dan gebeurt het in hun ogen ook niet

[Nadia]

Jeroen je had mijn gedachten niet beter kunnen verwoorden.

Even 1 klein stukje eruit gepikt...
Het 'niet bang zijn voor een aanslag'. Dat ben ik ook niet. MAAR toen gisteren in de action een man van Marokkaanse (?) afkomst binnenkwam redelijk hard een kleiner jochie begroete in het Marokkaans schrok ik wel heel even. Ik zag de man in eerst instantie niet. Hij riep Assalamu Alaykum. "Gewoon" een vriendelijke groet. Maar toch schrok ik heel even. Dat was ook gelukkig zo weer weg en toen moest ik om mezelf lachen.

[zhiva]

Het is vreselijk wat er gebeurd is en ja, het beeld van de agent welke van dichtbij werd neergeschoten raak ik niet meer zo snel kwijt. 
Dat dit mij zo raakt heeft meer te maken met het feit dat deze beste man alleen zijn werk deed. Hij heeft niets te maken met het weekblad zo te zeggen en de agent in kwestie had net zo goed zelf moslim kunnen zijn? Verder ben ik wel van mening dat je een verschil hebt in satire en uitdaging. Charlie Hebdo valt bij mij onder het laatste. De Speld bijvoorbeeld vind ik een fijne vorm van satire waar je verder niemand direct mee uitdaagt of kwetst.

Een stadsgenoot van mij is 5 dagen geleden van huis weggegaan en sindsdien is er niets meer van hem vernomen. Vader van 2 kindjes en echtgenoot van een lieve dame. Ook hierover hoor je helemaal niets. Bizar, alsof dat idd niet 'erg' genoeg is.

Dat de vrijheid van meningsuiting een belangrijk goed is moge duidelijk zijn. Maar om nu met zijn allen op een plein te gaan staan om dat te verkondigen? Dan komt bij mij idd de angst boven. Er hoeft maar 1 zo'n mafjoekel te zijn die met een bomvestje ertussen gaat staan.    Ik hoop dan alleen ook maar dat er niets gebeurd tijdens zo'n protest/stille tocht/mars. Ik ben dus geen Charlie.

Wederlief is hier wel heel erg mee bezig en schrijft regelmatig blogs over dit onderwerp. Dus ja, de angst is voor mij wel realistisch.
Hij doet het dan wel met heel veel respect naar het moslim geloof maar schrijft in niet mis te verstane taal hoe hij over de fundementalisten denkt. Een IP-adres is voor de echte extremist dan zo achterhaald denk ik dan. 

Leven we in angstige tijden? Voor mijn gevoel wel ja. Dus dat dit over alle media heen gegooid word is wel begrijpelijk. Dit is wat mensen al jaren bezig houdt. En de social media is dan natuurlijk een heel makkelijk platform om je mening te verkondigen.
Is er meer nieuws in de wereld wat ook belangrijk is? Ja, natuurlijk en naar mijn mening is het niet nodig om in bijvoorbeeld het journaal het alleen maar over 'je suis Charlie' te hebben. Maar is het je verplichting om als journaal ook het andere nieuws te verkondigen.

[eelke]

[quote="Pluto"]
@EstherQ en Eelke
Uiteraard is duidelijk dat de levens van je naasten je meer waard zijn dan anderen, maar ik bedoel hier het verschil in 'waarde' tussen de levens die de aanslagen in Parijs hebben gekost en, bijvoorbeeld, de levens die aanslagen elders (in dit voorbeeld Nigeria door Boko Haram) lijken te hebben.

Ik kan me dus niet aan de indruk onttrekken dat het andersom ook zo gewerkt zou hebben, met andere woorden, op het moment de er meer beelden etc. van de gruwelijkheden in Nigeria zouden zijn en minder van de aanslagen in Parijs, dan zou het gevoel precies de andere kant op zijn gegaan.
[/quote]

Nou, die beelden van Boko Haram zijn er vast hoor.
Maar iemand die in Parijs woont voelt voor mij dichterbij dan iemand in Nigeria.

En nog een verschil, 25.000 slachtoffers is enorm veel. Zo veel dat de persoonlijke verhalen niet verteld worden, er weinig kleine details zijn.
Voor mij is dat ook wel wat me raakt, die details. Je zal maar de persoon zijn die nog verstopt zat in de drukkerij, de winkelmedewerker die de klanten verstopt heeft waardoor ze het overleefden, de agent die als eerste en enige naar binnen ging bij de inval. Ik kan me daar beter in inleven dan 25.000 doden. Da's te groot om te bevatten denk ik. Misschien ook te bizar, te verschrikkelijk. En omdat het ver weg is, kun je er ook omheen kijken.

[eelke]

[quote="zhiva"]
Het is vreselijk wat er gebeurd is en ja, het beeld van de agent welke van dichtbij werd neergeschoten raak ik niet meer zo snel kwijt. 
Dat dit mij zo raakt heeft meer te maken met het feit dat deze beste man alleen zijn werk deed. Hij heeft niets te maken met het weekblad zo te zeggen en de agent in kwestie had net zo goed zelf moslim kunnen zijn? Verder ben ik wel van mening dat je een verschil hebt in satire en uitdaging. Charlie Hebdo valt bij mij onder het laatste. De Speld bijvoorbeeld vind ik een fijne vorm van satire waar je verder niemand direct mee uitdaagt of kwetst.


[/quote]

Dat was ook een moslim...

[Laura2004]

Die doden en moordpartijen in andere landen vormen geen directe bedreiging voor ons in Europa en deze aanslag in Frankrijk doet ons beseffen dat we ook zomaar gedood zouden kunnen worden. Mensen voelen zich in hun (schijn)veiligheid aangetast. Ik heb geen Facebook en Twitter en dat soort dingen, dus geen idee wat daar allemaal gebeurt,  maar er is al jaren een tendens om publiekelijk te 'rouwen', denk aan Pim en Andre Hazes. Dat zal mensen verbinden neem ik aan. 

Overigens vind ik het meer dan normaal dat deze gebeurtenis onderwerp van gesprek is.

En ja, het ene mensenleven is natuurlijk meer waard voor mij dan het andere, net zoals Esther het beschrijft.  Zelfs het leven van mijn hond is voor mij meer waard dan het leven van een onbekende. Daarnaast zou ik het ook niet erg vinden als hooligans elkaar afmaken ergens op een afgelegen veldje of andere gewelddadige gekken. Ik zou het wel weer erg vinden als hooligans gewone mensen gaan afmaken. Maar mijn leven is voor iemand die mij niet kent ook niet heel veel waard, in de zin dat ze geen verdriet zouden voelen als ik er niet meer ben.

Ik ben niet voor massahysterie, maar volledig desinteresse in de maatschappij en maatschappelijke gebeurtenissen vind  ik ook weinig positief.

[zhiva]

[quote="eelke"]
Dat was ook een moslim...
[/quote]

Echt waar? Jeetje, dat heb ik dus echt gemist    Gut wat voel ik me stom nu. Sorry....

[eelke]

[quote="zhiva"]
Echt waar? Jeetje, dat heb ik dus echt gemist    Gut wat voel ik me stom nu. Sorry....
[/quote]

Daar hoef je je toch niet stom over te voelen? En al helemaal niet je excuses voor aan te bieden!