Truida schreef:
Maar kom ik een labje tegen die ook zo licht van kleur is dan schieten de tranen na ruim 5 jaar mij nog steeds in de ogen.
Oh jij hebt het dus ook met andere honden.
Ik moet altijd kijken als ik een Stabij zie of een dergelijk type hond.
Het meest bizarre was nog wel dat Borke vlak voor zijn dood een Stabij teefje had gedekt en toen zijn wij naar die pups gaan kijken toen ze 7 weken waren.
Die fokster heeft ook een hondenpension en toevallig logeerde daar een zoon van Borke uit zijn eerste nest, die inmiddels 4 jaar was.
Die reu leek echt sprekend op Borke, ook precies dezelfde aftekening en daarom was zijn roepnaam ook Borke.
Natuurlijk gingen we even bij hem kijken en Sofi ging mee naar een speelweide, waar hij even later ook kwam.
Dus ik roep die hond... kon het bijna niet uit mijn strot krijgen... "Borke"....
Sofi stond meteen aan de grond genageld...
En toen was hij het natuurlijk niet, niet "Mijn Borke", maar wel een leuke en speelse hond die sprekend op Borke leek, maar aan zijn ogen was duidelijk te zien dat hij het niet was.
Via FB heb ik contact met een andere eigenaar van een zoon van Borke, die ook heel erg op hem lijkt, qua looks en qua gedrag.
Ik geniet van al haar foto's en verhalen.
Ook met andere eigenaren van kinderen en kleinkinderen van hem, tot in Amerika, Zweden en Finland toe, heb ik nog FB contact.
Ik ben echt zo blij dat hij dekreu was, ik heb nog dagelijks plezier van die 7 nestjes
Die nakomelingen geven me wel troost, maar het is allemaal niet mijn Borke... ik denk dat ik nooit meer zo'n band met welk dier dan ook kan hebben... hoe dol ik ook op Sofi, Haley en Lola ben...
Mooi om zoiets meegemaakt te hebben en ik heb mooie herinneringen voor de rest van mijn leven
