Morgen mag mijn moeder eindelijk naar huis. Na 1 1/2 week ziekenhuis is ze eindelijk zo sterk dat ze uit bed kan. Ze heeft enorm veel geluk gehad. Wij zijn bijna dagelijks op en neer geweest naar het zkh (omdat mijn vader niet meer alleen kan rijden), wat hier helaas niet in de buurt is. Ben blij dat ze terug naar huis mag. Ook mijn vader is morgen weer thuis, hij heeft bij mijn broertje gelogeerd, hij kon de helft van de tijd zich niets meer herinneren. 's morgens moet je hem er eerst aan herinneren dat zijn vrouw in het zkh ligt. Wat is dat ontzettend eng om te zien, dat ze ineens zo oud zijn geworden. Wij zijn er allemaal een beetje van geschrokken. Want eerst lag mijn vader 2 dagen in het ziekenhuis omdat hij in elkaar was gezakt, ws. door een overdosering van medicatie omdat hij het zich niet meer kon herinneren. Nu heeft hij alles wat hij moet slikken in zakjes zitten, met datum en tijd. Mijn moeder heeft ook een nieuwe medicijnlijst gekregen en alle oude medicijnen gaan terug naar de apotheek, zij wil ze nu ook gedoseerd in zakjes hebben. Zodat ze daar geen fouten meer kunnen maken.
Ben blij dat ze straks allebei weer thuis zijn, dat is een hoop stress minder. Hopelijk gaat het nu ook beter met de dames. De stress is nog niet geheel voorbij, want nu moeten we alles in een paar dagen doen wat we normaal in 2 weken doen (koffers inpakken, medicijnen/supplementen klaarzetten) mezelf vergeten met medicatie, dat vandaag nog geregeld, morgenvroeg 8 uur halen en 9 uur bij de huisarts zijn. Daarna hopelijk een dikke week rust, geen zkh of da. Zit er een beetje doorheen op dit moment. Nog een paar dagen drukte voor de boeg en dan relaxen. Even bijna niets doen, behalve honden goed verzorgen en vooral veel wandelen aan het strand!
We zijn dan ook maar weer op alles voorbereid, misschien zorgt dat er voor dat het een jaartje overslaat? 
