Het is een heel vreemd gevoel, en ik moet heel erg aan het idee wennen, maar we zijn er super blij mee!
Dit is iets waar we samen al zo lang naar uitkijken. We zijn nu anderhalf jaar getrouwd en verhuisd naar een mooi groot huis met grote tuin, en dus is dit de volgende grote mijlpaal in ons leven. De grootste van allemaal!!
Ookal voelt het hier al een aantal jaar als een gezinnetje met onze drie kattenschatjes, nu wordt het toch echt een heel ander leven in huis.
Vanaf mijn kleine zusje geboren werd toen ik 10 was, wist ik dat ik ook een baby wilde. En ik heb altijd moeten wachten, moeten uitstellen. (om verstandig te zijn....
)Toen ik dik 8 jaar geleden mijn ventje leerde kennen werd het nog moeilijker om te wachten, maar ja, ik ging juist naar de universiteit, dus het was niet echt het juiste moment.
Maar sinds begin dit jaar hadden we dan allebei een stabiel job, en alle andere zaken die nodig waren, en voelden we er ons echt klaar voor.
Na een paar maanden wachten was het dan 2 maand geleden echt zover en dinsdien zijn we in blijde verwachting.
Sinds een week of 3 ben ik wel iets minder gelukkig want ik heb eigenlijk de hele dag last van misselijkheid en ik moet heel erg veel slapen. De ene dag wat meer dan de andere, dus het is gelukkig niet altijd even erg. Maar het is wel moeilijk om er zo ten volle van te genieten, ik moet het even erg rustig aan doen.
Dat wil wel zeggen, dat ik wat meer hier op BP zit.
Ik heb ook mijn voornemens ivm gezonde voeding een beetje aan de kant moeten schuiven, want dat was niet vol te houden. Voordat ik zwanger was at ik zo goed als geen koolhydraten meer (wel veel fruit), maar sinds die baby in mijn buik zit, lukt dat gewoon niet meer. Het is net of die mijn suikerspiegel helemaal om zeep helpt en steeds naar beneden trekt, maar ik red het niet zonder suikers. En dat vind ik wel heel lastig, want ik geloof echt dat het gezonder is zonder.
Maar goed, ik moet ook wel zien dat ik niet te veel afval en wat eten binnen houdt. Dus dan maar koolhydraten.
Verder vallen groenten me ook heel zwaar op de maag en kan ik mezelf meestal niet zover krijgen om ze zelfs maar te eten omdat mijn maag gewoon keert van het idee of van de geur. Heel lastig. Groene smoothie's ook al geprobeerd, maar geen succes...
Gelukkig gaat mijn fruit er 's ochtends wel nog relatief goed in. Dus daar houdt ik me dan maar (mentaal) aan vast dat daar toch nog wel wat vitaminen in zitten. Af en toe gaat een stukje goed vlees of vis er ook wel in, het enige waar ik me zorgen in maak is de goede plantaardige eiwitten in groenten. Ik heb de hoop dat het binnen een week of 3-4 wel beter zal gaan gaan en dat ik dan ook weer wat groenten kan eten.
Ik hoop gewoon dat mijn eetlust terugkomt, want nu is het eigenlijk een hele dag mezelf dwingen om wat te eten ookal heb ik echt geen zin, maar als ik niets eet wordt ik zeker misselijk van de honger...
Ale, ik hoop dus wel dat het betert.
Maar het idee dat er een kindje komt en dat die nu mooi in mij aan het groeien is, is wel prachtig.
Ik kijk wel uit naar het vervolg.
