! Maar ze kon nog weken/maanden met prednison "doorleven"! De 20ste heb ik huilend de DA gebeld om een afspraak te maken om mijn lieve meissie de 22ste te laten gaan ,omdat de tranen uit haar lieve oogjes stroomden tijdens een giga hoestbui,ik kon dat niet aanzien omdat ik het zo vreselijk voor haar vond! Dit kan en mag niet! De 21ste zijn mijn man en ik voor de laatste keer naar haar favoriete bos gegaan om een laatste wandeling daar te maken,waar ze het nog heerlijk heeft gewandeld en ook nog ff heeft gezwommen,de gekkerd! Dat deed ze sowieso iedere dag weer of geen weer en koud water deerde haar niet! In de winter zorgde Radja er zelf voor dat het ijs kapot ging,omdat ze het water in wilde 
Ze heeft haar laatste wandeling de hele tijd met haar favo tennisbal in haar bekkie gelopen! Heel even hebben we getwijfeld of we haar wel moesten laten gaan,omdat het zo goed ging!
De laatste nacht heb ik samen met haar op de bank doorgebracht,normaal sliep ze bij ons in bed,maar omdat ze vreselijk veel hoestte en door de prednison veel moest plassen,heeft ze de halve nacht samen met mij in de tuin doorgebracht,denk omdat het lekker koel was!
Tja toen was het de 22ste,de DA kwam,Radja lag op haar plekje op de bank en om 11.35 is ze van ons heengegaan
We hadden eindelijk de jeuk onder controle,ze vond de kvv en barf hapjes heerlijk!
Ze is 16 juli even dood geweest na de oververhitting,hoor de DA nog zeggen; ze houdt ermee op,hartje klopt niet meer,maar ze was sterk toen de DA haar weer uit de dood terughaalde en 22.00 was ze weer thuis ( wij moesten naar huis,Radja moest nog aan een infuus met vocht blijven ) maar ander half uur later konden we haar weer ophalen!
En dan nekt een snel groeiende K.... tumor haar 4 maanden en 6 dagen nadat ze ff dood is geweest!
Ik mis haar zo erg,geen dag uit mijn gedachten en voor altijd in mijn hart,al is die nog steeds gebroken!
