[Anne in Zweden]

... een vraagje aan alle senioreneigenaren: wanneer en/of waaraan merkte dat je hond of kat echt oud begon te worden? Wat was het moment waarop je wist: oké, hij/zij wordt nu krakkemikkig (als dat het geval is)?

Ik ben daar nieuwsgierig naar, omdat onze Scotch over drie dagen 11 wordt en hij nog steeds dezelfde Scotch is die hij altijd is geweest. Hij is zo onverstoorbaar, heeft echt een take-it-easy-houding, kan toch ook ineens knettergek doen maar is meestal z'n eigen stronteigenwijze, relaxte zelf. Ik ken hem niet anders. En ik hoop dat hij nog 11 jaar zo mag blijven, maar ik ben ook realistisch: ooit komt de dag dat opvalt dat hij oud wordt. Maar waaraan merk je dat?

[Lady_B]

Eigenlijk merk ik alleen aan onze Pebbles dat ze oud is. Ze is geboren in het bos en is altijd wel schuwig geweest tegen mensen. Ik was een van de weinigen die haar op mocht pakken, nu ze ouder is word ze steeds aanhankelijker, het voelt een beetje alsof ze dement is, ik moet ook een paar keer haar bakje met eten voor haar neus zetten, omdat ze wel eens stopt met eten en er dan niet meer naar om kijkt. Als ik het bakje opnieuw neer zet begint ze weer te eten.

In april word ze 16, en ik hoop dat ze toch nog een tijd te gaan heeft.

Ozzy word in maart 14, maar daaraan merk ik nog helemaal niet dat hij oud is.

[Angelique]

Ja jee, op een dag zie je het...maar meestal is het toch een vergelijk met foto's van x-jaar geleden dat dan toch duidelijk wordt dat het jongeblommerige er wel vanaf is. Of als je er een jonkie bijzet en het verschil ineens heel duidelijk wordt.
Of als je da je glazig aan staat te kijken als je komt klagen dat ze wat traag wordt 

[Kim_S]

Aan Hooli (14,5) merk ik eigenlijk niet heel veel. Ja ze loopt niet meer zo heel hard. Maar verder is het nog net een pup 

Max (14) is al jaren echt oud. Krakkemikkig. Loopt alleen nog rustig, heeft bultjes, hoest (zijn hart is niet in orde), kan geen stukken vlees meer kapot kauwen. Eigenlijk is hij best wel op. Maar zo lang hij nog wil (en kan) mag hij van ons. Hij heeft voor zover ik weet geen pijn, en hij heeft er gewoon nog teveel lol in 

[Ruisje]

Wij hebben nu alleen nog maar senior poezels, maar voor Sergi en Lily waren er ook senior honden.

Bij de katten merk ik aan Ruis dat ie een oud mannetje is geworden. Maar dat komt natuurlijk door zijn kwalen, die er bij een ouder dier dan meteen goed inhakken.
Mientje (die buitenkat) is met haar 23+ jaar natuurlijk heel oud. D'r vacht is een rommeltje en ze loopt de vroege ochtend- en avondwandeling met de honden niet meer helemaal mee, maar verder mankeert ze niks. De rest van de oude katten gedragen zich als middelbaar, jaar of 5.

Maar dat ouder worden gaat toch heel geleidelijk. Je ziet je dieren elke dag en daardoor zie je de verandering niet zo. Alleen als ze op hun leeftijd wat onder de leden krijgen, dan zijn ze ineens echt oud.

Bij onze vorige twee honden (Taylor, bijna 15) en Buzzer (15+) ging dat net zo. Tot hun 13e jaar ging het zo geleidelijk dat je het niet merkte. Alleen Taylor's witte snuit verraadde haar leeftijd. Vanaf hun 13e ongeveer begon de ochtendstijfheid en wist je het zeker... Ze worden oud!

[Annemarie Rijnveld]

Op 2 katten na (jaar of 20 geworden) zijn al mijn katten redelijk jong gestorven, dus weinig vergelijkingsmateriaal. De 20 jarige katten werden steeds humeuriger en brachten meer en meer de dag slapend door in plaats van op jacht te gaan en in de bomen te slingeren. Ze wilden gewoon met rust gelaten worden.
De honden vond ik ineens erg oud worden zo omstreeks 14/15 jarige leeftijd, de fut was eruit, hoewel ze dan toch nog weleens af en toe hun gekke buien hadden, hoor...desondanks is eentje over de 20 geworden, en twee dik 17 jaar..

Schietmij ineens te binnen: de ogen! Die worden zo flets, of ze krijgen staar en dat geeft mij altijd een krimp aan het hart.

[spreeuwtje]

Paap was met 12 nog een jonge god. Met 12,5 was ineens t grote aftakelen begonnen. Zijn achterpootjes werden ineens wiebelig en zijn altijd stevige billen verdwenen in bizar rap tempo. Een jaar later was hij er niet meer.
Met Kiek, nu 9, zie ik af en toe al die grijze wijven blik. Soms ineens haar oogjes minder helder. Haar uurtje rennen naast de fiets gaat wat minder snel en uitbundig. Kayne is al jaren een grijze ouwe sok maar heeft nog steeds een Beagle conditie.
De poezies daar zie ik t altijd als eerste aan hun vacht. Beetje rabbig en niet meer aangesloten. Maar bij mijn poezies nu gaat dat hopelijk nog heel lang duren!

[Lida. S]

Eigenlijk merk ik alleen bij whisky dat ze oud wordt/is. Ze slaapt veel, ze heeft staar, ze hoort slecht. Maar dat is allemaal heel geleidelijk gegaan. Ik zeg al jaren dat Whisky toch wel oud wordt.

Ik weet nog wel dat het oud worden van Tinka heel plotseling ging. Ik dacht wel eens dat ze makkelijk 15 of 16 zou kunnen worden, zo actief en levendig was ze toen ze 12 was. Maar opeens ging ze hard achteruit. Ze werd doof, haar vacht glansde niet meer, ze werd heel stram en ze trok zich terug als leider van de roedel. De andere honden hadden nog steeds respect voor haar, maar het was anders. Binnen een paar maanden moest ik haar laten gaan. Op een ochtend zag ik dat ze niet meer wilde. Haar ogen waren dof, ze wilde niet eten, ze stond wankel op haar poten

[Lil]

Met 12,5 jaar toen Boris een paar keer geopereerd moest worden aan zijn kaak. Hij is toen nooit meer de oude geworden. Hij was in 1 klap oud. Voordat hij dat kreeg werd hij nog 8 of zo geschat ipv 12,5 jaar.

[Martine-Tom]

Mijn vorige hond werd 14, zij was altijd jong van lijf en leden tot ze op 12 jarige leeftijd geriatrisch vestibulair syndroom kreeg, dat heeft ze overleefd maar sindsdien kwamen de kwalen in rap tempo.
Ze kreeg epilepsie, werd doof, blind, incontinent en op het laatst zo dement dat ze hele dagen bang was omdat ze niet meer wist waar ze was en wie wij waren...
Zij werd voor mij dus pas oud vanaf het GVS op 12 jarige leeftijd.

De hond daarvoor is bijna 17 geworden, die was oud vanaf een jaar of 15, het laatste jaar van zijn leven kwamen de kwalen ook snel op elkaar, hij is uiteindelijk overleden door een kaaktumor die open barstte en niet te stelpen was. Tot 2 jaar voor zijn dood trok ie nog regelmatig sprintjes en op 15 jarige leeftijd kwam een buurman hem nog eens terugbrengen omdat hij over het 1.5 meter hoge hek gesprongen was achter een loopse teef aan 

[smulpaap]

Onze toenmalige Langharige Hollandse herder kreeg al op vrij jonge leeftijd Cushing . Zij is niet oud geworden . En was door dit ziektebeeld erg snel "" oud ""
De langhaar reu kreeg op 8 jarige leeftijd een erg agressieve vorm van leukemie , die hebben we na een aantal weken in laten slapen
Dus beide Herders zijn niet oud geworden .

We hebben een JRT herplaatser gehad , zij kwam op 8 jarige leeftijd en had epilepsie . Dat ging drie jaar redelijk . Hierna ging het snel achteruit
We hebben haar op 13 jarige leeftijd in laten slapen . Ze was toen echt op .

Milo onze inmiddels overleden JRT was tot op 14 jarige leeftijd erg gezond . Nooit ziek , weleens een goedaardige vetbult weg laten halen waarvan hij last kreeg met lopen
Het manneke werd ziek en dat was gelijk flink fout . Hij kreeg pancreas problemen . Er zat geen progressie meer in . We zagen hem per dag achteruit gaan .
En dan kies je samen met je d.a voor het laatste verlossende spuitje . De d.a dacht ook aan ev kanker . dat hebben we niet meer laten onderzoeken
Er was maar weinig van ons ooit zo sterke stoere manneke over . Dus dan is de moeilijke keuze snel gemaakt . We vonden het goed en wilden hem een langere lijdensweg besparen .

Noa , nu 13 jaar en 2 maanden is typisch zo,n hondje wat als een kaarsje opbrand . Het gaat heel geleidelijk . Maar natuurlijk zien we het wel .
Ze is ook een hond die we tegen zichzelf moeten beschermen . Het koppie wil nog wat graag . Eenmaal bij ons ging er weer een wereld voor haar open .
Als je 6,5 jaar je dagen in een buitenkennel moet slijten , geen aandacht krijgt .... niet of nauwelijks buiten komt .
Noa heeft nog veel plezier . Ze gaat graag naar buiten en geniet volop . Een echte oude hond , snuffelen is erg leuk , als er maar bomen staan en gras is . Zee vind ze niet leuk meer . Ze wandelt tot nu toe nog zo,n 30 -45 minuten over de dag verdeelt .

Met de rest van onze vorige honden hebben we niet veel geluk gehad . De meesten te jong overleden en altijd een ernstige ziekte . En dan rest je alleen die moeilijke keuze nog
Op sommige plaatsen moeten wij op de rem trappen en haar in de kar zetten , anders raakt ze overbelast . Ze springt zelf nog in de kar . Is geheel zindelijk . Slaapt prima tijdens de nachten .

[Nynke]

Bij Gunnar weet ik het niet precies meer. Dat was al een oude wijze man toen hij 6 was , uiteindelijk is hij ruim 13,5 jaar oud geworden. Wel zijn hele leven een hartkwaal. Op het laatst moest ik hem dwangvoeren en toen wisten wij ook dat hij het leven niet meer leuk vond. 

Jeppe wordt 11 in maart en is al zeker een jaar oud. Hij is nu echt doof, een beetje dement en slaapt heel vast. Wandelen is alleen maar leuk als we ergens heengaan waar we "nooit" komen, voor de rest is het sjokken, heeeel traag. Pezzo wordt 10 in februari, bij hem merk ik nog niet zoveel.
Slapen doen ze allebei 23/7.

[Kaio]

Tja
Uiteraard merk ik met Kaio wel dat ie minder snel loopt (in vergelijking met ikwilvooruit Fozzy) Wandelingen met de newfclub loopt ie prima mee.
Kaio springt niet meer over 1 meter hoge hekwerken en slaapt niet meer op de tuintafel  Zijn vacht is bruiner geworden. Zijn ribben zijn gevoeliger, wat normaal schijnt te zijn.
Voor de rest, springt hij nog steeds tegen mensen  Komt ie nog enthousiast aangesprongen als ik thuis kom. Kan nog lekker stoeien. Maakt nog heel veel kabaal als ie meewil, (blaffen pipen rondjes lopen) Zit als eerste in de auto, kom op we gaan 
Van mij mag ie nog lang zo blijven.
Toen zijn oog verlamt was was ie wel "slechter"dan nu. Hij is toch weer energieker en vrolijker.

[Pauline]

Joep doet nog niet mee met de seniorengarde, maar die werd al 2 jarige hond al voor oud uitgemaakt omdat ie zo onvoorstelbaar traag was/is.

Bij Sammie was het er, voor mijn gevoel, opeens op een dag. Ik stond 's ochtends op en hij was een bezadigd oud menneke geworden, heel apart. Zo is het natuurlijk niet echt gegaan, maar toen was het stapje waardoor hij echt veel minder kon gezet.

[Hope]

Hope wordt oud. Ik merk het nu ik hem niet meer steeds om me heen heb maar hem alleen maar zie bij mijn ouders. Hij ziet er goed uit en hij gaat ontzettend graag mee naar het bos om rond te scheuren, maar verder wil hij slapen. Als ik er met Nelson ben kijkt hij je soms ook met een blik aan die iedereen meteen begrijpt.
Of iemand die stuiterbal even in zijn bench wil zetten, want Hope wil slapen