Nadat we vorig jaar in een half jaar tijd 2 jonge pony's verloren, was onze mini shetlander dame alleen.
Ik vind dat een paard niet alleen hoort te zijn, en dus gingen we op zoek naar een pony voor erbij.
Dat bleek veel lastiger dan gedacht. Al die tijd kwam ik geen geschikte pony tegen, tot een week geleden. Dit was ze!!!
Een shetlander merrie van 1,5 jaar oud, iets groter dan de onze.
Gisteren hebben we haar opgehaald, en dat ging niet helemaal vlekkeloos
Ze heeft trailer-angst. Ze is sowieso wat angstig, maar toch ook wel heel nieuwsgierig, dus ik heb goede hoop dat dat goed komt. De trailer-angst ook, maar daarvoor hadden we gisteren natuurlijk veel te weinig tijd.
Gelukkig deed ze maar even gek en konden we haar al stuiterend de trailer in loodsen. Toen ze er eenmaal in stond ging ze rustig hooi eten. En eruit liep ze hier thuis alsof ze dat al jaren deed, heel rustig en beheerst.
Vanmorgen heeft ze (met stroomdraadje ertussen) kennis gemaakt met ons andere knollie, en na wat gesnuffel werd er rustig gras gegeten. So far so good!
Ze laat zich ook aanhalen in de wei, komt naar me toe, en ik heb een paar rondjes gewandeld met haar in de wei. Ging allemaal prima. De komende tijd wil ik rustig aan een band met haar opbouwen, en dan gaan we samen met onze natuurlijk bekapper werken aan haar hoefsmid-trauma. Ook daar is de verwachting dat het weer helemaal goed komt.
Ik ben heel blij dat we nu weer 2 pony's in de wei hebben
Dit is ze: