[Nadine]

Hallo allemaal!

Ik heb een ernstig zieke kat met meerdere complicaties en weet niet niet meer wat te doen.
Mijn lieve Yari is 16 jaar oud en heeft al 2 1/2 jaar diabetes.
Dat ging prima tot vorige week woensdagavond.
Ze at niet meer, dus ik ben vrijdagavond naar de dierenarts gegaan.
Hij heeft toen bloed afgenomen en constateerde slechte nierwaarden, geel serum en slijmvliezen (lever) en cholangitis (ontstoken galwegen). Daardoor waren haar suikerwaarden ontspoord en had ze keto acidose ontwikkeld (verzuurd bloed).
Ze heeft aan een infuus gelegen en antibiotica en hart/nier-medicatie (bloeddoorstroming) meegekregen.
Sindsdien ben ik haar aan het dwangvoeren.
Afgelopen maandag ben ik terug gegaan naar de dierenarts en haar nierwaarden waren iets verbeterd (ureum was wel slechter), nog steeds gele slijmvliezen, haar koorts was zo goed als weg en ze was iets aangekomen.
Nu eet ze nog steeds niet, ze wast en spint niet en ligt alleen maar te slapen op een verscholen plekje in een mandje. Verder loopt ze erg wankel en is ze in een paar dagen tijd erg bottig geworden ondanks dat ik er dagelijk 80 gram voer in spuit.
Als ik haar bij me neem, dan kruipt ze vrij snel weer weg.

De dierenarts kan nog meer onderzoeken doen, maar dat is meer om vragen te beantwoorden.
Ze zou misschien iets kunnen stabiliseren, maar in hoeverre kan hij niet zeggen.
In eerste instantie zei hij dat ik 3 weken zo door moest gaan, er vanuit gaande dat de cholangitis van een bacterie afkomstig is en dat er verder niets aan de hand is.
Maar hij vermoedt dat er meer gaande is, zoals pancreatitis of enzymen die haar weefsel aantasten.
Als ik niet zo gedreven zou zijn om haar beter te willen maken, dan had hij haar al in laten slapen.
Aanstaande vrijdag heb ik weer een afspraak en we hebben afgesproken om haar dan in te laten slapen als ze niet verbeterd tenzij ik verder wil met onderzoeken en dwangvoeren.

Dat dwangvoeren is een groot drama en ik vraag me af of ik er wel goed aan doe om hier mee door te gaan.
Ik zie mijn meisje wegkwijnen en heb weinig hoop dat ze nog beter wordt, maar blijf me afvragen of ze misschien toch nog beter kan worden als ik nog een paar weken zo doorga.

Kan iemand mij adviseren?
Ik weet niet meer wat ik moet doen, het breekt mijn hart als ik zie hoe ze lijdt...

Gr. Nadine

[Ashena]

Persoonlijk zou ik haar laten gaan.  Beestje is 16,  zoveel medische problemen,  ik denk dat ze gewoon op is en persoonlijk zou ik er meer vrede uit halen om verder leed te besparen.

[Thea]

Persoonlijk zou ik haar laten gaan.  Beestje is 16,  zoveel medische problemen,  ik denk dat ze gewoon op is en persoonlijk zou ik er meer vrede uit halen om verder leed te besparen.

+1 ze kunnen me eenmaal niet allemaal 22 worden.
Sterkte met je besluit

[hannabelgje]

Ga ik ook in mee. Ze geeft aan dat ze niet meer wil. Dwangvoederen is in deze niet zo goed voor jullie relatie. Heel veel sterkte met je beslissing.

[kakocavi]

Ik zou haar ook laten inslapen. Als het beestje al een week niet wil eten en er is geen echte vooruitgang in haar gezondheid is het beter haar te laten gaan. Je zegt het zelf, ze eet wast en spint niet en verstopt zich, dat is denk ik een teken dat ze gewoon niet meer wil. Veel sterkte, ik weet hoe het is en het is altijd een moeilijke beslissing.

[Ruisje]

Ook ik zou haar nu haar rust gunnen en in laten slapen. En ik zou ook niet wachten tot vrijdag. Dwangvoeren vindt ze niet leuk en zo te lezen vindt ze het zelf ook genoeg.
Ik begrijp heel goed hoe moeilijk dit is!! Maar ik betwijfel of ze het met weken bijvoeren nog zal redden. Het ureumgehalte is weer gestegen, schrijf je. Yari is zichzelf aan het vergiftigen en voelt zich echt doodziek! "Pest" haar niet meer langer...

Heel veel sterkte!!

[Martine-Tom]

Ook ik sluit me aan bij mijn voorgangers...sterkte 

[renate1985]

Ik sluit me ook bij de rest aan.
Het is heel moeilijk om de beslissing te nemen, kijk goed naar je katje en dan zie je eigenlijk zelf wat het beste is voor haar.

Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing 

[Inouchka]

Ook ik sluit me aan bij de rest. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijden!!

[Extreme]

Los laten is altijd een moeilijke keus, doe je het te vroeg of misschien wel te laat.
Dwang voeren is vaak een zeer stressvolle situatie, ik geloof niet dat er katten zijn die lekker blijven liggen als ze het moeten ondergaan, maar als het moet dan moet het, dat hij je voor nu niet zo aardig vind, het zei zo.
Wat ik me afvraag, waarom wilt je dierenarts je kat in laten slapen, omdat hij meer vermoed, en het beter vind om het beestje uit z'n lijden te halen, maar het nu niet doet, omdat hij ziet dat jij er nog niet aan toe bent?
Jij wilt alles gedaan hebben om zeker te weten dat je kat een kans heeft gehad om beter te worden, ik zou me afvragen hoe groot is de kans dat hij beter kan worden?
Het beestje is duidelijk flink ziek, jij kent je kat het beste, maar ook jezelf, heb je  zoveel moeite om je kat los te laten, dat je misschien tegen beter weten in door wilt gaan?
Maakt je kat een grote kans om hier beter van te worden?
Of is het rekken van zijn leven, wat uiteindelijk een marteling kan worden, maar heb jij voor jezelf er alles aan gedaan, waardoor je voor jezelf de knop kan omzetten.
Als de dierenarts je kan vertellen dat je kat een grote kans heeft om te genezen, zou ik de marteling van dwangvoeren doorzetten, maar zou het een kleine kans zijn, zou ik hem zijn rust gunnen.
Sterkte met je keuze, en als het zover is, heel veel sterkte met je kat los te laten.

[Nadine]

Bedankt voor alle reacties en lieve berichtjes.

Gisteren besloot ik om de afspraak van vrijdag naar vandaag te verschuiven en haar maar te laten gaan.
Ze had de hele dag bij de warme kachel gelegen en had geen behoefte aan mijn getuttel.
Ik had gisteravond geen medicatie gegeven en was gestopt met dwangvoeren.

Een uur of 6 later heb ik tonijn voor haar neus neergezet en daar ging ze tot mijn verbazing aan snuffelen en ze likte er even aan.
Misschien dat ze toch iets van honger had opgebouwd, maar eten deed ze niet.
Begrijp eigenlijk niet waarom ze niks tegen de misselijkheid door de cholangitis heeft meegekregen.
Toen ik haar wilde pakken om haar weer bij het bakje tonijn neer te zetten, rende ze ineens de trap op, terwijl ze een paar uur daarvoor de trap niet eens op durfde doordat ze zo verzwakt is.

Even later zag ik ineens dat ze uitgebreid haar koppie en pootjes ging wassen...heb ik haar al een week niet zien doen.
Ze zat ook weer iets rechterop in haar mandje en keek weer wat frisser uit haar oogjes.
Ik heb haar alsnog de antibiotica gegeven opgelost in water via een spuitje.

Ik had haar al opgegeven, maar nu ineens lijkt er weer hoop te zijn.
Mijn emoties worden heen en weer geslingerd, maar dit lijkt haar laatste kans, dus ik ga er voor.
Misschien toch maar weer een bloedbeeld bepalen morgen en kijken wat de dierenarts zegt. Misschien toch een echo laten doen.
Mocht het een acute leverontsteking zijn (ze heeft in ieder geval geelzucht), dan kan ze nog opknappen lees ik op internet.

Dus ik laat de afspraak maar staan voor morgen en heb net toch weer gedwangvoerd met haar medicatie erin en daarna insuline gegeven.
Ook hoorde ik haar vanmorgen zachtjes spinnen en ze was een stuk feller tijdens het dwangvoeren.
Haar waterbakje was iets leger, ik weeg wat ik neerzet en vanmorgen misten er een paar grammetjes.
Ik had haar vannacht toch maar weer apart gezet in de badkamer, dan kan ik beter zien wat ze doet.
Inmiddels 2 plasjes gedaan in de kattenbak die bij haar staat.

Hopelijk betekent dit alles dat de antibiotica toch aanslaat, maar dan nog zijn we er nog niet.
Ik heb vandaag en morgen vrijgenomen zodat ik haar beter in de gaten kan houden.
Of dit nou goed of slecht afloopt, ik ben blij dat ik bij haar kan zijn.
Misschien reageert ze ook wel goed op wat extra knuffels, ze was altijd erg gehecht aan me.

Fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan, ik ervaar het als een grote steun.

[Martine-Tom]

Fijn dat ze weer wat opkrabbelt! Ik zou vandaag, alsin nu de da bellen en vragen om cerenia, dat is tegen misselijkheid, snap het eigenlijk ook niet waarom ze dat niet gehad heeft, mocht de da dat niet willen geven is er humaan ook een middel wat je veilig kan geven en gewoon bij de Etos enzo kan kopen, moet alleen even opzoeken hoe dat heet, maar gelijk even bellen en zeggen dat je dat nu op wil halen!

[Ruisje]

Konden ze maar praten, hè? Twijfel en weer een beetje hoop nu... Maar ik zou precies hetzelfde hebben gedaan -- afspraak weer omzetten naar vrijdag! En hopelijk zetten die hele kleine verbeteringen vandaag en morgen door en wordt dat dan zichtbaar bij het bloedonderzoek.
Met zelf 6 seniorpoezels weet ik hoe moeilijk de beslissing "doorgaan of stoppen" kan zijn. "Is er nog kwaliteit van leven als ik doorzet?" enzovoort...

Extra knuffels zijn alleen maar goed en ik hoop heel hard met je mee dat Yari weer opknapt. Sterkte en knuffel voor Yari!

[Nadine]

Heb zelf ook 6 seniorkatten, dus heb nog heel wat voor de boeg waarschijnlijk...

Voor die misselijkheid ga ik zeker wat vragen, maar is volgens mij wel al een stuk minder aangezien ze gisteren aan eten snuffelde en al een dag of 4/5 niet meer heeft overgegeven.

Ik check haar regelmatig, knuffels lijken haar goed te doen.
Heb haar pakje geborsteld, zat onder het kattenvoer van het dwangvoeren.
Ze genoot er duidelijk van en draaide haar koppie al spinnend steeds mee.

Heb geen idee hoe het verder zal gaan, ondanks de lichte vooruitgang is ze wel nog steeds zwak als ze loopt en is erg bottig geworden bij haar onderrug.

Wordt vervolgd...

[Nadine]

Ze heeft zojuist een paar ieniemienie hapjes carnibest gegeten uit zichzelf!
Ook ging ze haar nagels scherpen aan een krabpaal en deed weer als vanouds een staand plasje (laatste week zittend).
Ze ging zichzelf niet wassen, kon ik maar een camera bij haar ophangen, ze zit nu boven achter het bed (heb een open trap naar boven zonder deuren).
De trap op vond ze toch weer een beetje eng.

Ik zal haar helaas straks toch moeten dwangvoeren i.v.m. antibiotica en insuline.
Heb haar liever in optimale conditie als ik morgen naar de dierenarts ga, anders had ik haar vannacht apart gezet met een bordje carnibest in de hoop dat ze uit zichzelf meer eet.
Ik denk dat ik de afspraak morgen misschien maar naar maandag verzet in de hoop dat ze nog iets verbeterd.

We zijn er nog lang niet, maar toch weer goed nieuws!