Bij de supermarkt parkeerde ik ons bussie (die van die tweede jeugd) naast een witter-dan-witte, gloednieuwe en veuls te dikke auto. Achter een rekje zaten 2 Dalmaten. Het was best zonnig en aangenaam buiten, dus ik vond die honden in de auto eigenlijk niet kunnen. Maar de honden zaten er relaxed bij, dus bedacht me dat in zo'n auto waarschijnlijk een geavanceerd klimaatsysteem zat.
Door de winkel geraced en bij de kassa alles op de band en aan de andere kant alles direct in tassen aan het doen terwijl de kassière nog aan het scannen was. Kreeg ik ineens twee grote zakken huismerk "compleet met vers vlees" hondenbrokken toegeschoven.
"Ho, ho, die zijn niet van mij," zei ik snel. De scan werd teruggedraaid en de zakken gingen terug op de band bij de andere boodschappen van een echtpaar, waarvan de mevrouw met hoedje niet zou misstaan op Prinsjesdag. Terug op de parkeerplaats, tijdens het inladen van de boodschappen, hoorde ik ineens: "O, de hondenbrokjes waren bij u ook wel opgekomen." Achter me stond de mevrouw met het hoedje lachend te wijzen naar de bench achterin het bussie. Meneer was de plastic boodschappentasjes op de wit lederen achterbank van de witter-dan-witte oversized auto aan het stallen, maar de huismerk "compleet met vers vlees" brokken lagen nog in het karretje. Ik kon het niet laten en wees naar de grote "vers vlees" letters op de zakken en antwoordde: "Nee, die brokjes waren niet opgekomen, want bij ons krijgen de honden ECHT vers vlees!" Waarop de stem onder het hoedje zei: "Echt? Nee, daar beginnen we niet aan. Veel te duur!" Waarna meneer dat aanvulde met: "Het zijn honden, hoor! Echt vlees eten we alleen zelf, hah hah hah."
De boodschappen stonden inmiddels allemaal in de bench in het bussie en ik ging naar huis. Thuis hadden de honden net gegeten. Panklare fazant van vers vlees.
Ik had eerder Koninklijk Konijn Dalmatian Adult verwacht dan huismerk compleet met vers vlees. 
