Ik zal proberen hier het verhaal te vertellen, misschien dat het voor iemand bekend voor komt. Enkele jaren terug plaste onze oude reu een bruine kleur urine. Natuurlijk naar de DA met een staaltje, hond onderzocht, echo, ... resultaat: de blaas was enorm gekrompen en de blaaswand was zelfs 7 mm dus naar huis met een antibioticakuur en na een tijdje was het weer over. Maar om de zoveel tijd kwam het terug en meestal kreeg ik het wel weg met vitamine C/Cranberry/Indische Nierthee en Sabal Complex.
Vorig jaar werd de oude reu 9 jaar en werkten men middeltjes niet. Nu had ik me altijd voorgenomen dat als ik na een dag of 4 geen verbetering zag, naar de DA ging voor onderzoek. En zo gebeurde. Onder narcose, echo van de buik/blaas/prostaat/organen, "steriele" urine, bloed trekken, ... De prostaat was iets vergroot maar minimaal. De blaas was weer gekrompen, blaaswand weer dikker (mag normaal +/- 1 mm zijn) en iets raars erin. Voor de rest alle organen goed ... Voor de zekerheid ook gelijk maar foto's van de heupen, rug en nek laten nemen, want ja tenslotte heeft hij HD C. Dit viel super goed mee, de DA vertelde dat als we zegden dat het een hond van 3 jaar was dat hij het ook geloofde aan de hand van de foto's. Geen artrose niets. Na en biopt, het op kweek zetten en dergelijke van het "rare" in de blaas kwam eruit dat er geen kankercellen of dergelijke in zaten. Het vermoeden ging dus om een poliep. De DA stelde voor om een chemische castratie te proberen en zien of het effect had.
Na de chemische castratie gingen de ballen bijna weg en hebben we 6 maand geen last gehad. Toen het tijd werd voor de vernieuwing van de chemische castratie begon hij weer bruin te plassen. Dus hop naar de DA en ja hoor binnen een paar dagen was het plassen weer normaal. Na een maand of 2 ging het mis
hij begon vanachter te zwalpen, zakte door z'n achterpoten en plaste weer bruin ... dus hop naar de Orthomanueel therapeut. Iedereen in verbazing over hoe het kon dat een hond die de week daarvoor nog uren mee in de bergen wandelde, speurhond deed, ... ineens er door zakte. We wijten het maar aan de ouderdom, tenminste dat dachten we ... Maar na anderhalve week begon het plassen te verbeteren en ja hoor hij ging weer graag mee wandelen, sprong weer over de sloot en heeft zelfs mee ong 1.5 uur gewandeld de afgelopen weken (zelfs in de bergen). Terug naar de Orthomanueel Therapeut en ook zij had geen verklaring.Nu hebben we hier een reu op bezoek gehad en raar maar waar vorige week kreeg onze oude reu het bruine plassen terug en de andere begon een paar dagen ook
Nu hebben we al langer het vermoeden dat het voortkomt van een bacterie of iets dergelijks van onze oude teef. Die is gesteriliseerd op 6 maand voor de eerste loopsheid. Toch zie je bij haar de perioden terug komen dat ze loops had moeten zijn want de reuen lopen dan enorm achter haar aan. Een paar dagen later hebben we weer ellende .... Is er misschien iemand die dit herkend? Vannacht weer elke 1 à 2 uur op moeten staan omdat de reu moet plassen en onrustig wordt. Ik vind het wel zo verschrikkelijk zielig voor die oude reu. Weet er iemand van jullie of het mogelijk is dat onze oude teef een stof heeft (bv in de urine) waardoor dit kan gebeuren met reuen?
Sorry voor het hele verhaal, maar we hebben momenteel echt geen inspiratie meer
zet daar bacteriën bij en je hebt de ellende. 
Nu zat ik echter zelf na te denken of ik haar niets kon geven zodat 
Wat dat betreft is het een echt kreng. Achteraf ga je nadenken en kom je tot de conclusie dat als ze met andere reuen speelt(de) op de hondenclub en zo dat ze vaak als eerste beginnen snuffelen en helemaal hyper worden (tanden klapperen/slijmen), zelfs dekreuen. Eigenlijk onvoorstelbaar dat een gesteriliseerde teef dat te weeg kan brengen. Ik had ze net speciaal hiervoor laten steriliseren voor de eerste loopsheid zodat er geen ellende kwam (teef zonder stamboom, herkomst onbekend). Nu blijkt dat de reuen hier allemaal elke dag hormonaal geprikkeld worden ... en je kunt er niets aan doen 
