Arrghh, ik ben nog nooit echt kwaad geweest op Muppy, maar vanavond had ze het toch een keer voor elkaar. Ik was aan het wandelen tussen de weilanden, Muppy liep los, net als altijd. Toen zag ze van verre en klein groepje mensen ons tegemoet komen lopen; oren laag, staart laag, hele hond laag, kortom; jaaghouding. Doet ze normaal alleen als ze een andere hond ziet waar ze mee wil spelen... Of een konijn... En normaal als ik haar waarschuw, gaat ze meteen recht staan, kijkt ze om naar mij en gebeurt er niets. Maar vanavond nog veel erger dan anders, luisterde ze helemaal nul en ging ze full speed richting de wandelmevrouwen, die (heb ik weer) alle 6 enorme schrik voor honden bleken te hebben. Muppy stuiter-de-stuiter om het groepje heen, er tussendoor, stukje wegrennen, weer terugrennen, en de mevrouwen maar bibberen en zeggen 'ik denk dat het een goed idee is als je je hond even pakt' (duh), terwijl ik al tig keer geroepen had met mijn allerzwaarste stem, mijn 'HIER! NU!' 20x in de strijd had gegooid, en ook een paar keer vriendelijk had gezegd dat ze bij me moest komen. Maar neeeeeeeeeeeeeeee mevrouw bleef voor me wegrennen en er een groot SPEL van maken. Het kostte me gewoon 5 minuten om 'r te pakken te krijgen! Na duizend maal excuses en een rood hoofd maar rustig naar huis geschuifeld met Muppy aan de riem...
Dit gedrag is begonnen toen we nog aan het 'cursussen' waren, toen ze een maand of 8-9 was. Toen begon ze weg te rennen bij de ofeningen waarij de los was, crosste ze een paar rondjes over het veld en daarna was ze weer klaar. Is sindsdien niet minder en de laatste paar weken juist erger geworden. Ik moet meer echt met r gaan doen, meer dan alleen lang wandelen, denk ik, maar weet niet zo goed wat. Ballen en stokken achterna rennen geeft ze niets om, fietsen ook niet. Het is een werkhond, maar het enige waarvan ik haar ooit écht enthousiast zie worden is als mijn vriend op zijn crossmotor zit.. We hebben een tijdje behendigheid gedaan, maar daar rende ze ook steeds weg en bleef steeds achter de hindernis zitten etc, had niet echt de indruk dat ze dat nou zo fantastisch vond... Los daarvan hoop ik stiekem dat het echt pubergedrag is wat nog een keer over gaat...
Eten is sinds een paar weken ook een probleem; de laatste week wil ze al helemaal nauwelijks bot eten. Spier, orgaan, vismix en alles wat gemalen/kleingesneden is eet ze na enige overtuiging, hetzij met lange tanden. Bot taant ze niet naar, nog geen likje. Ik bied het haar 1 x aan en haal het meteen weg als ze het voorbij loopt; hoop dat ook dit snel weer voorbij is. Ik weet vrij zeker dat ze niets mankeert (afgezien van wat vlooien die ondertussen hopelijk het loodje hebben gelegd); ze glanst en is actief, geen tandvleesproblemen oid. Wel schijnzwanger sinds haar eerste loopsheid, al 2 maanden...
Wat hebben jullie allemaal meegemaakt met pubergedrag en hoe gaan jullie hiermee om?