Vanmorgen zijn we naar de kliniek geweest voor foto's. Oscar had sinds een maand pijn en een bult op zijn rug. Maar hij liet zich niet prikken, dus veel geoefend, op de kliniek geprobeerd, de gedragstherapeut heeft aan alle kanten meegedacht, maar narcose ging niet lukken. Dus ja, wat dan. Nou, dan doe je het zonder!
De foto's zijn dus vrij hilarisch slecht geworden, maar we hebben foto's. We hebben Oscar zelf op de tafel laten klimmen, met de bekende ikea krukjes waar we altijd al lollige dingen mee oefenen. We hebben foto's gemaakt terwijl hij rechtop lag. Op zijn zij wilde hij niet en afspraak was dat we alleen zouden doen wat Oscar zelf aanbood. Geen dwang. Dus moesten we het met de foto's van recht boven doen.
Vorig jaar had hij bij de laatste lendenwervel aan beide kanten duidelijk minder goede tussenwervelschijven. Nu is duidelijk geworden dat vrijwel alle tussenwervelschijven, van alle lendenwervels in meer of mindere mate spondylose vertonen. Bij de ene is de schijf nog vrij dik, bij de andere nog maar een dun wazig streepje. En dat geeft natuurlijk pijn.
We hebben nu een andere pijnstiller mee en een wat hoger gedoseerd glucosaminesuplement. Verder mogen we blijven hooperen, kortere stukjes fietsen, veel bewegen en vooral genieten van het leven. Hij heeft laten zien welke bewegingen minder goed zijn, uit de auto springen is bijvoorbeeld geen goed plan, dus onze zelfgemaakte loopplank wordt van zolder gehaald en gaan we weer gebruiken.
Hoe de prognose is, is afwachten. Ik ben best geschokt hoe het beeld sinds december verslechterd is en om hoeveel wervels het gaat. Maar dat is mijn bezorgde hondenbaasjes gevoel, ik weet nog niet zo bijzonder veel over spondylose, dus ik zal me in gaan lezen. We hebben afgesproken dat we over een jaar, of eerder als nodig, op dezelfde manier foto's gaan maken, want zo ging het prima en de dierenarts krijgt er voldoende info uit om ons management op af te stellen. Belangrijkste doel is kwaliteit, zowel fysiek als gedragsmatig en daarin zitten we op 1 lijn.