[Michelle Vrolijk]

Werkelijk Ze hadden meer gesprekken moeten voeren... Hoe? En waarover dan? En zo lollig lijkt me een verpleeghuis niet
http://www.nu.nl/algemeen/3861719/opnie ... iniek.html

[kakocavi]

Euthanasie blijft toch altijd een heel gevoelig thema, waarbij het lastig is te bepalen wat juist is. Het blijft toch altijd afhangen van het oordeel van artsen, en er zijn altijd andere artsen die hetzelfde geval anders hadden beoordeeld. Ik ben absoluut voor het recht op euthanasie, maar wanneer iemand dat recht kan gebruiken is per geval verschillend en niet goed vast te leggen.

[Hope]

Laat dat arme mensje toch zelf bepalen wat zij verstaat onder ondraaglijk lijden!

[Annemarie Rijnveld]

Ik zit zelf middenin in deze situatie....ik ben absoluut voor het zelf kiezen van hoe en wanneer het genoeg is, maar eigenlijk pas nu begin ik ten volle te beseffen hoe verschrikkelijk moeilijk, verdrietig, en ja ook angstaanjagend het is voor niet alleen de desbetreffende persoon, maar tevens voor de kinderen, de kleinkinderen, èn de behandelende artsen om tot een juiste en aanvaardbare beslissing te komen.

Het ligt niet zo zwart/wit, zeker niet voor de persoon die gekozen heeft voor euthanasie....

[K&D]

Na 3 keer een verklaring ondertekenen, en dat in een tijdbestek van 20 jaar lijkt me wel helder wat je wensen zijn... Misschien voor een ander geen ondragelijk lijden in de zin van pijn, maar geldt mentaal lijden dan niet? Afasie, vaak in combinatie met een halfzijdige verlamming, is echt wel lijden. We hadden graag gewild dat mijn oma niet vier jaar als een kasplantje had moeten leven. Wel begrijpen wat iemand zegt, maar niet kunnen reageren, behalve gebrabbel wat onbegrijpelijk is... Na een paar maanden deed ze al geen moeite meer, het lukte toch niet. Ik vond en vind dat ondragelijk lijden. Er waren ook goede momenten, maar niet meer dan dat. Momenten. De rest was vreselijk en ze wilde het zelf ook niet. Als je 94 bent wil je dat niet. Echt niet, en wij weten dat omdat ze toen ze nog kon dat heeft gezegd.
Zorgvuldigheid is prima, sta ik volledig achter, maar als het klopt wat in het artikel staat...dan ben ik het absoluut oneens met die RTE.

[Annemarie Rijnveld]

Na 3 keer een verklaring ondertekenen, en dat in een tijdbestek van 20 jaar lijkt me wel helder wat je wensen zijn... Misschien voor een ander geen ondragelijk lijden in de zin van pijn, maar geldt mentaal lijden dan niet? Afasie, vaak in combinatie met een halfzijdige verlamming, is echt wel lijden. We hadden graag gewild dat mijn oma niet vier jaar als een kasplantje had moeten leven. Wel begrijpen wat iemand zegt, maar niet kunnen reageren, behalve gebrabbel wat onbegrijpelijk is... Na een paar maanden deed ze al geen moeite meer, het lukte toch niet. Ik vond en vind dat ondragelijk lijden. Er waren ook goede momenten, maar niet meer dan dat. Momenten. De rest was vreselijk en ze wilde het zelf ook niet. Als je 94 bent wil je dat niet. Echt niet, en wij weten dat omdat ze toen ze nog kon dat heeft gezegd.
Zorgvuldigheid is prima, sta ik volledig achter, maar als het klopt wat in het artikel staat...dan ben ik het absoluut oneens met die RTE.

ik vind het artikel erg weinig zeggend, gaat het om een ander artikel dan ik hier zie staan?

[Hope]

Ik ben zelf ook bang dat er iets met ons gebeurd en de huidige wetenschap en techniek te te lang in leven kan houden. Geneeskunde is goed, echt, maar de wens van de patient moet daarbij wel in het midden blijven staan. Zeker met behandelingen waar de patient niet bij vol bewustzijn voor kan kiezen lijkt mij dat erg belangrijk.

Neem nu bijvoorbeeld een kankerpatient. Mijn tante zij op een dag dat het genoeg was met spuiten, chemo's, bestralingen en noem maar op. Die keus had ze en uiteindelijk stierf ze. Dat had ze anders ook gedaan, maar niet zo snel. Voor haar woog behandelen niet op tegen de extra tijd die ze kreeg.
Maar waarom wordt iemand met dementie, met wensen als deze mevrouw in het ziekenhuis of anderen gevallen waarin de arts besluit dat er nog tijd aan een leven kan worden geplakt, niet gehoord?

[Kaio]

ja dat snap ik ook niet helemaal, laatst een bericht dat artsen sneller moeten stoppen met behandelen als het alleen maar levensrekkend is want het is te duur  (dan mag je ook al niet meer beslissen) En als je dan beslist zo wil ik niet in leven gehouden worden, laat mij maar gaan, dit is niet waardig, dan is het ook niet goed....
Vind ik haaks opelkaar staan.
Maar goed over deze situatie kan ik niet oordelen, maar wat ook verschrikkelijk kan zijn is dat je al zo vaak aangegeven hebt euthanasie te willen en het dan niet gedaan wordt , want het is idd moeilijk ondraaglijk lijden te definieren. Kan niet, want het is voor iedereen anders.

[Lizzy]

Die afhankelijkheid van artsen blijft toch van een grote narigheid, als je op een nette manier het leven uit wilt stappen

[kakocavi]

Het lastige bij dementie is natuurlijk dat de patiënt niet meer bij zijn/haar volle verstand is en dus laat je iemand niet zo'n ingrijpende beslissing zelf maken. Dat is rot, maar ik begrijp het idee. Net zoals bij een depressie je aan euthanasie kunt denken tijdens de dieptepunten, terwijl er ook betere momenten zijn of kunnen komen. Ik begrijp wel dat daar voorzichtig mee wordt omgegaan. Als arts kun je namelijk gewoon aangeklaagd worden als je de keuze voor euthanasie te snel maakt.

[Michelle Vrolijk]

Die afhankelijkheid van artsen blijft toch van een grote narigheid, als je op een nette manier het leven uit wilt stappen

Precies!

[Lida. S]

De artsen kunnen/mogen niet anders, maar ik vind het schandalig. Als iemand bij zijn volle verstand, meerdere malen te kennen geeft dat hij/zij niet meer wil leven als hij/zij dement is, dan niet mag worden geholpen als het zover is.

[Sher]

Die afhankelijkheid van artsen blijft toch van een grote narigheid, als je op een nette manier het leven uit wilt stappen

Helemaal mee eens. Vaak (ook bij entingen bijvoorbeeld) zou je liever naar een dierenarts stappen eigenlijk. 

[K&D]

Wat mij erg irriteert is dit:

Ze heeft drie keer een schriftelijke euthanasieverklaring getekend waarin zij aangaf dat ze euthanasie wilde als ze blijvend in een verpleeghuis opgenomen zou moeten worden. Omdat ze na recentere beroertes niet meer kon praten, namen haar kinderen contact op met de Levenseindekliniek.

Maar de RTE vindt dat de arts en de kliniek meer tijd en moeite hadden moeten nemen om te achterhalen of de vrouw ondraaglijk leed. "De arts heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij tot de overtuiging is kunnen komen dat er bij patiënte sprake was van ondraaglijk lijden."

Ervan uitgaande dat dit 3 x tekenen niet onder dwang is gedaan, of dementie, lijkt me haar wens vrij duidelijk.
Wat is dan ondraaglijk lijden? En ja, hoe definieer je dat...

[Lizzy]

Wat mij erg irriteert is dit:

Ervan uitgaande dat dit niet onder dwang is gedaan, of dementie, lijkt me haar wens vrij duidelijk.
Wat is dan ondraaglijk lijden? En ja, hoe definieer je dat...

Wat irriteert je precies? (ik ben bang dat ik je niet helemaal begrijp....).