Heb ik toch nog plotseling afscheid moeten nemen van mijn beste maatje. Hij was mijn eerste eigen hond en heel bijzonder. Wat was ik ontroostbaar toen ik terugkwam van vakantie en hij weggelopen was. Na een aantal lange dagen zoeken was hij gelukkig terecht en de vakanties erna is hij dan ook fijn mee geweest. Langzaam ging hij steeds slechter lopen, maar hij wilde nog zo graag, met een complete apotheek in huis en fysiotherapie was het draaglijk voor hem. De omschakeling naar barf was het beste cadeau dat hij ooit gehad heeft. Daar kon hij zo enorm van genieten. Hij was ook dol op Zoë en ze hebben samen mooie momenten beleefd. voor ons allebei was hij de rots in de branding. Toch komt dan die tijd dat het echt niet meer gaat. Een plotselinge ontsteking in zijn kaak met gigantische zwelling en ondraaglijke pijn. Dat kon ik mijn allerliefste maatje niet aandoen en zo is hij thuis met zijn hele familie om hem heen de regenboogbrug over gegaan.
Ik mis hem nog iedere dag, mijn allerliefste schaduw. Ongelooflijk hoe veel je kan houden van een hond.
Frank het is nu drie jaar geleden maar het voelt als gisteren. Ik hoop dat je geniet van al die worstjes.
