Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

Gebruikersavatar
Door Ruby/Billy
#2904979
Mijn broertje heeft een bordeaux dog die zwaar in de rouw is om haar maatje.
Ze wil niet eten of spelen, er zit weinig leven in haar.

Ze is niet haar vrolijke zelf en normaal staat ze te dansen om haar eten en nu eet ze omdat het moet.

Ze zijn ten einde raad, hebben al van alles geprobeerd. Ze krijgen nu te horen dat er een hond bij moet om haar erdoor te helpen, maar eigenlijk willen ze er geen hond bij en als deze er komt is het echt voor haar en niet omdat ze zelf zo nodig moeten.

Wat kan hij doen om haar erdoor te helpen?
Door Lil
#2904987
Zo veel als mogelijk leuke dingen gaan doen, veel wandelen en zo.
Ik ben ook doelbewust veel hondenvriendjes gaan opzoeken en heb veel dingen met hem ondernomen in de zin van speuren of gekke workshops of zo. Doelbewust geen GG trainingen of iets dergelijks, want daar speelt je eigen gemoed mee in je training.
Ik deed ook veel puzzels van bijvoorbeeld nina ottoson of zelf gemaakte dozen waaruit ze moesten zoeken en zo aanbieden, hersenwerk dus.

Jezelf zo normaal als mogelijk gedragen, want honden nemen heel erg de gemoedstoestand van baasje over (ja, ik weet hoe zeeeeeeeeeer moeilijk dit is).

Ondersteunende medicatie, fytotherapie, bloesem therapie op maat, homeopathie etc.

Als de hond alleen moet blijven dagopvang of zo?


Ik zou echt niet zomaar een hond erbij nemen.
Wie zegt dat de hond daar aan toe is en het accepteert?
En ook niet lekker naar die nieuwe hond toe als je er zelf nog niet aan toe bent of eigenlijk niet wilt.
Gebruikersavatar
Door Sammy1980
#2904997
Tja herkenbaar helaas  :-\

Jillz is na het overlijden van Sammy ook echt in rouw geraakt.
Gevoelig hondje en een baasje met enorm veel verdriet is geen goede combi helaas.
Maar ook gestopt met eten, niets meer willen en lamlendig zijn.

Ik heb van een hele lieve BPer bach bloesems op maat gekregen voor zowel Jillz als mezelf.
En zoveel mogelijk afgeleid. Na 2 weken moest ik in de avond een keer weg, Jillz is naar de oppas gegaan en heeft daar geslapen en sindsdien gaat het goed.
Maar als ik alleen met haar ben en we komen geen andere honden tegen dan vind ze de wandeling nog steeds niet helemaal leuk  :-X :-[
Door karinbots
#2906288
Helaas het ik dit ook.

Toen we onze Timmi moesten laten gaan is Twister depressief geworden en wilde helemaal niets meer.
Als ik een speeltje gooide keek ze er alleen maar naar en zuchte eens diep en ging weer naar haar plaats.
Wandelen was ze wel haar oude zelf maar bij thuiskomst veranderde ze weer alsof ze dan ineens weer de klap kreeg dat Timmi niet thuis op haar wachte.
Wij hadden al geopperd dat er kat, groot konijn of een klein hondje bij moest maar speciaal voor haar want voor ons hoefde dat echt niet.
Na 4 maanden zorgen en verdriet kwam ik op marktplaats een prachtige Dalmatier pup tegen die met accessoires verkocht werd, hij moest weg want hun zoon vond hem niet leuk. dat koppie van hem.....liefde op het eerste gezicht maar nog steeds heb ik eerst geprobeerd of iemand anders hem wilde want 2 dalmaten en 2 kids was niet echt wenselijk.
Op donderdagavond heb ik hem opgehaald en het was alsof Twister wakker werd uit een lange slaap.
Ze was/is dolgelukkig met haar broertje en speelt weer, slapen samen, wassen elkaar, ze is weer zichzelf.
En ondanks dat het nooit bewust de bedoeling was om er een hond bij te nemen is het voor Twister het beste geweest wat we voor haar hebben kunnen doen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Succes
Groetjes Karin, Twister en Perry
Door Antonia
#2906430
Na het overlijden van Enya had Socke had ook zwaar. Ik had het geluk dat Femke, de hond van een vriendin van mij, die hier wel vaker logeerde en waar Socke het goed mee kan vinden, wat regelmatiger hier in huis mocht blijven. Op door-de-weekse dagen zijn Femke en Pip, de teckel van mijn vriendin bij mij en in de weekenden gaan ze terug naar huis. Dat, in combinatie met wat extra afleiding zoeken door wandelen en spelletjes, hebben ervoor gezorgd dat Socke beter in zijn vel zit dan ooit.
Door renate1985
#2906442
ik herken het helaas ook  :'(
Basco wilde na het overlijden van Ghost niks meer. Niet spelen, niet wandelen, eten ging moeizaam maar deed hij gelukkig wel. Hij had nergens meer plezier in en we kregen hem niet uit die dip.
Pas toen Kaine kwam heeft hij zich helemaal op Kaine gestort als een moeder. Hij fleurde helemaal op en had weer zin om dingen te ondernemen.
Hij werd weer de Basco die we kende en was ontzettend lief voor Kaine. Waar Kaine ging, ging Basco en dat is  nooit veranderd.

Basco gaf niks om andere honden behalve om Ghost dus een ander speelmaatje als Ghost had hij niet.
Als hun hond speelmaatjes heeft zou ik die meer opzoeken.

Bij ons scheelt het dat we wel weer een 2de hond wilde. Niet zo snel na het overlijden van Ghost maar als het verdriet wat meer een plekje had.
Op kaine hebben we 7 weken gewacht. De dag na zijn geboorte hebben we hem al gezien en iedere week zijn we gaan kijken.
Het was heel dubbel toen maar spijt hebben we nooit gehad.
Als hun niet achter een 2de hond staan zou ik dat zeker ook niet doen.
Gebruikersavatar
Door Ruby/Billy
#2906490
De bovenstaande tips heb ik door gemaild naar mijn broertje, hij en zijn vrouw zijn er nu flink maar aan de slag gegaan.
Vaker wandelen en zoekspelletjes doen, ook laten ze hun hond nu met andere honden spelen als ze daar zin in heeft. Het is een proces, maar dat hebben ze graag voor haar over.

Dank jullie wel voor de tips.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door