- di 01 apr 2014, 11:27
#2901120
@pearlsofpassion:
Je hebt helemaal gelijk, en als er ergens een groot uithangbord voor verse voeding hangt, dan is het hier wel met zes barfende bontjassen.
En een dierenarts die met de dag enthousiaster wordt omdat vijf van de zes blaken van gezondheid.
Maar soms moet je, zeer tegen mijn gevoel in, toch tijdelijk een iets andere weg in slaan.
Net als erg zieke kiddo's soms sondevoeding naast hun gewone eten krijgen omdat het ze aan energie ontbreekt om zelf voldoende kalorieen naar binnen te werken.
We zijn met Arie naar Tannetje geweest om zijn voedingspatroon door te lichten.
Dit omdat onze eigen dierenarts aangaf (nu nog) te weinig van verse voeding af te weten om een goed advies te kunnen geven voor een zieke kat die niet meer groeit.
Arie vond de rit (een uur) naar Tannetje een groot feest, en bij Tannetje mocht hij rondlopen,
ging meteen op onderzoek uit en kroop lekker op schoot om zich eens te laten verwennen met gedroogde lamslong voor honden lol.
Kortom, feest voor Bobbes.
We kregen het advies om zijn hoofdvoeding uit vers te laten bestaan, en blik en gedroogd vlees bij te voeren
als Arie te weinig energie heeft om beessies weg te knagen. Met de aantekening dat het blikvoer zonder toevoegingen moest zijn maar dat vond ik logies.
Arie is niet zo heel erg van de gemalen prak, of het nou zelfgemalen is of uit een diepvriesworst.
Omdat hij nog steeds behoorlijk ziek is, en zijn lever niet goed werkt, heeft hij een veel hogere intake nodig dan als hij gewoon goed gezond zou zijn.
Dat, in combinatie met zijn lage energienivo, zorgt er voor dat hij onvoldoende binnenkrijgt om én beter te worden én ook nog te groeien (tis nog een uk eigenlijk).
We geven nu sinds ruim een week tussen de middag en 's avonds een blikje bij en dan eet hij ongeveer het dubbele van wat normaal voor hem is. Hij moet wel goed verdeeld over de dag eten, al vindt hij dat niet zo prettig. Als hij te veel in een keer eet krijgt hij erge buikpijn, dusdanig dat hij dan pijnstilling nodig heeft. We moeten hem dus tegen zichzelf in bescherming nemen, en dat is niet leuk :-(
Wat voor mij een grote opsteker was (en ik had het echt ff nodig want Arie is nu al vier maanden ziek en bij elke stap in de behandeling bekijken we samen met de dierenarts wat wijsheid is, in feite nu dus al vier maanden onzekerheid of hij het gaat halen. Omdat Arie zelf steeds meer zichzelf wordt, een zeer levendige, opgewekte, speelse levensgenieter ondanks dat hij ziek is, blijven we ons uiterste best te doen om hem beter te laten worden. Dat betekent dus nog een lange weg te gaan, en veel onzekerheid tot hij sterk genoeg is om een echo met biopten en een eventuele operatie aan te kunnen) maar goed, Tannetje stak ons een groot hart onder de riem door te zeggen dat zij precies hetzelfde behandeltraject ingezet zou hebben als onze eigen dierenarts. Pffff, dat, samen met het feit dat we niet zo heel veel aan zijn voeding konden verbeteren, deed mij zó goed dat ik voor het eerst sinds lange tijd weer goed slaap ;-) En toen ik de volgende ochtend een mailtje kreeg dat Tannetje onder de indruk was van Arie, lief, sociaal, opgewekt, kon ik helemaal niet meer stuk. Lach me maar uit, maar ik heb die mail bewaard ;-)
Ze had mariadistel voorgeschreven, maar had alleen capsules maatje hond. Een kwart capsule per dag moest Arie hebben, dus ik naar onze eigen apotheek (die zijn inmiddels wel wat gewend, Arie heeft er een eigen " account" en staat als meneer A. de Kat ingeschreven) en die hebben gratis ende voor nakkes alles omgetoverd tot de juiste dosering en in beebiekapsuultjes gedaan. Maar meneer de Kat bliefde het nog steeds niet, dus bij mp kneedbaare smurrie (easypill) besteld en gaan hobbien in de keuken met resultaat...
Vanmorgen zijn we voor de wekelijkse controle naar de dierenarts, hij is nog steeds citroengeel maaaaarrrrr, voor het eerst sinds doomsday 2 december 2013 is hij in één week 200 gram gegroeid!!
En dat terwijl hij al een week prednisonvrij is, dus dat is een voorzichtig feestje.
Bobbes zelf vond dat ook, zij het in tweede instantie. Voor we op stap gingen had meneer nog ff snel het een en ander aan knaagdiertjes naar binnen gewerkt en hij had dus een uitgebreid ochtenddutje voor zichzelf bedacht toen ik aan zijn bewustzijn begon te morrelen om hem wakker te krijgen voor het wekelijkse uitje naar de dierenarts. Ook nu merkte ik dat de oude Arie steeds meer terug komt, want voor hij ziek werd was het ook al het allerliefste kitten ter wereld, maar je moest hem niet uit zijn slaap halen, want dat verteert hij niet zo heel goed, netjes gezegd.
Gelukkig had hij bij de dokter bedacht dat zij er niks aan kon doen dat wij zo onbeschoft waren geweest. Hij weet dat hij daar rond mag lopen, gaat zelf op de weegschaal zitten en als daarna alle belangrijke zaken een kopje hebben gekregen gaat Bobbes languit op de grond liggen, op de rug, om tot in de puntjes verwend te worden door de dierenarts, en alle andere op dat moment aanwezige hulpverleners. De altijd klaar staande brokjes als beloning worden beleefd geweigerd, want onbekend maakt onbemind en brokjes heeft hij nog nooit in zijn leven gegeten.
Arie kwam goed weg deze keer, want het enige waar hij een enorme hekel aan heeft is het aftasten van zijn leverstreek, maar dat lukt niet als je buik stampvol met lekkers zit. De volgende keer toch van te voren ietsje minder eten was het verzoek van de dokter, en dat kwam haar op een vuile blik van Arie te staan. Al kan dat laatste ook gekomen zijn doordat hij weer in zijn mandje moest...
Ik zit nu al een uur tegen de ingevallen billetjes van Bobbesje aan te kijken, letterlijk de rug toegekeerd, hij is nog steeds pissig en ik ben er alleen maar blij om want er zit weer leven in het gele kattenvelletje.
Hij kan ook wel weer wat hebben want afgelopen weekend is hij minstens drie keer, en ik denk zelfs vaker, gestoken door stekebeesten zoals wespen. Hardleers is hij wel in vergelijking met de andere vijf. Die wisten wel beter na de eerste prikken, een wesp vangen en opeten is niet handig. Maar Arie kan het niet schelen dat hij gestoken wordt en loopt nu dus met twee dikke pootjes, en de dikke lip is pas sinds vandaag weg. Mij kan het wel schelen want ik ben als de dood dat hij een keer in zijn keel wordt gestoken, dus ik duim me een ongeluk dat hij zijn lesje op tijd gaat leren....
Zo, koffietijd, voor mij dan. En dan zelf maar weer wat bijtanken (als je Arie tegen mezelf af zet kwa ziektes dan win ik helaas nog steeds. Ik zat al in de ziektewet toen hij nog geboren moest worden, maar ik mis mijn werk als ic-verpleegkundige zó erg dat ik van mijn werkgever uitstel van afkeuring heb gekregen en binnenkort een revalidatietraject mag gaan beginnen in een uiterste poging om toch nog op de een of andere manier binnen de intensive care iets te kunnen betekenen).
Oei, wat een belachelijk lang verhaal is dit geworden, Koekie ik heb er geen probleem mee als je het grotendeels wegmikt hoor ;-)
Ik wilde alleen maar duidelijk maken dat vers voer het allerbeste is maar dat er dus blijkbaar óók situaties zijn waarin je gedwongen voor een iets andere benadering moet kiezen. Oh ja, ziek worden van de combinatie blik/vers is veel minder waarschijnlijk dan de combinatie brok/vers. Sommige katten kunnen er niet tegen is mijn ervaring. We hebben er hier eentje rondsjouwen die nog geen brokje kan eten of haar maag is dagen overstuur. Maar er is hier ook een wandelende vuilnisbak die alles opstofzuigerd, en van onze hulp elke week een handje vuiligheid krijgt, bij de buren tijdens een wandelingetje de planten snoeit, zijn poot niet omdraait voor een paar tomaten, bloemkool, kaas, jam, ofwel, alles wat zich in een straal van twee meter bevindt, en kwa omvang min of meer te behappen is, dat is niet veilig. En hij is nooit ziek.
Alles gaat naar binnen als zoete koek en ook een sardientje en kwartelpootje gaan er met gemak in. Hij blijkt dus een echte fan van vers!
