Het ontmoeten ging erg goed, Shanti deed in het begin wel een beetje stoer (is ze natuurlijk ook
) maar daarna hebben ze lekker gespeeld en gewandeld.
Nu zijn ze samen met mijn ouders in de tuin en dat gaat ook prima. Wel vond Shanti het niet kunnen dat Mishka aan háár stok snúffelde
en dat liet ze luidruchtig horen.
Nadat we een paar minuutjes gewandeld hadden kwam ze uit zichzelf bij ons snuffelen (om daarna met rotvaart weer verder te rennen) en wilde ze ook snoepjes aannemen. Hier thuis is ze vooral de nieuw omgeving aan het bekijken en heeft ze nog niet veel aandacht voor ons maar als ze schrikt hersteld ze zich erg snel en ze komt dan ook bij ons staan voor steun.
En toen we net hier waren en even een rondje gingen lopen mankte ze ineens met haar achterpoot. Wij dus even voelen en was het een doorn, fijn bij een hond die je nog niet goed kent.
Maar toen mijn moeder hem eruit trok terwijl ik haar vasthield deed ze niks terwijl hij ruim een cm lang was.
Hier wat foto's:
Ik kan vliegen!
Shanti was het er even niet mee eens.