Een aantal jaren geleden kocht een fokker een pupje waar ze als ze gezond was mee wou fokken.
Na 2.5 jaar was het eindelijk zover. Hondje had C heupen (ouders allebei A), hartje was gezond, rug was gezond, bloedwaarden waren in orde.
Ze heeft dat teefje laten dekken door een reu uiteraard met A heupen en de zussen en ouders hadden ook allemaal A heupen.
Prima tot zover.
Een tijdje terug waren de pups 9 maanden en het eerste slecht bericht komt binnen. Een pupje heeft suikerziekte, een hele schok voor deze fokster, want ze dacht dat ze echt alles had gecontroleerd.
Deze week echter gaat ze met haar hondje naar de DA want haar hondje valt af en de vacht is niet in conditie. Ze gaan een bloedonderzoek doen.
Blijkt dat dit hondje ook suikerziekte heeft ontwikkeld, nu valt ineens te begrijpen waarom die pup dat ook heeft.
Deze fokster kent nog 2 andere eigenaars van zussen van dit teefje en contacteerd ze beiden.
1 heeft ook al een tijdje suikerziekte, de andere heeft Hypothyroidie! en is sinds de leeftijd van 7 maanden allergisch.
Daarop neemt ze contact op met 2 andere eigenaars waarvan ze gegevens heeft. Blijkt dat een broer ook Hypothyroidie heeft en de andere zus ook suikerziekte heeft!
Dat is 5 op 5!
De 2 anderen kan ze niet kontakteren.
De fokster heeft de pupkoper aangeboden om de helft van de dierenartkosten te vergoeden want ja die mensen kunnen daar niets aan doen, maar eigenlijk de fokster ook niet.
De fout ligt bij de fokster van de moederteef, die in alle talen heeft gezwegen.
Alle 4 hebben allemaal laten weten aan de fokster dat de honden ziek zijn en nooit heeft deze fokster ook maar overwogen om de anderen hiervan op de hoogte te brengen of om negatief advies uit te brengen wat betreft fokken met 1 van deze honden.