we worden er soms gek van, van Stan. Sinds ik ben verhuisd is hij begonnen met mauwen, en niet een beetje zachtjes mauwen maar echt keihard. Zo gauw je 's morgens je ogen open doet begint hij al, hij mauwt zo hard dat ik wel eens bang ben dat de buren er zelfs wakker van worden.
En hij mauwt meestal zonder reden. Zit 'ie op de trap te zeuren. Soms ook met reden: dan mauwt hij bij de deur, dan doe je de deur open, begint hij aan de andere kant weer te mauwen We doen dus nu de deur niet meer voor hem open, maar irritant is het wel want hij mauwt zo hard dat je elkaar haast niet meer kunt verstaan.
Naast dat gemauw is Stan zowiezo een verhaal apart, hij komt altijd heerlijk tegen je aan liggen, drukt je bijna van de bank zó dicht wil hij aanschuiven. Maar o wee als je hem aait, dat gaat een paar minuten goed en dan bijt of krabt hij heel hard en maakt hij dat ie weg komt.
Ik vind het wel een beetje sneu want niemand vindt Stan eigenlijk nog leuk (behalve danny, ondanks dat hij danny ook vaak krabt of bijt.)
Is hier geen bach remedie tegen? Ik heb het gevoel dat Stan gewoon een hele onverdraagzame en boze kat is, vraag me niet waarom. Vind het wel sneu voor hem want hij verpest het voor zichzelf, hij komt zo graag bij je liggen maar niemand wil hem nog naast zich hebben omdat hij ze krabt en bijt. En dat vind ik echt zielig.
Weet niet zo goed wat ik met stan aan moet......ik ben hatstikke gek op hem maardat humeur van hem....pffffffffff