Vanmorgen met Theo naar de DA gegaan. Hij liep al een paar dagen met een kromme rug, in de poepstand, zeg maar. Maar ik vond wel keuteltjes en plassen in zijn kattenbak buiten dus het leek me wel dat er ontlast werd.
Toch vertrouwde ik het niet,.... nou, zijn blaas zat val en ook een dikke bult ontlasting in zijn darmen. Dat steeds in de poepstand lopen komt waarschijnlijk omdat zijn rug te veel pijn doet, of zijn spieren te zwak zijn om zich toch goed te ontlasten. Dus hij is gebleven. Gaat onder narcose om de boel weer leeg te maken. Er zit een groot risico aan die narcose, hij kan er dus gewoon in blijven, maar zo kan het ook niet langer dus dan moet ik hem ook in laten slapen, dus lood om oud ijzer. Ook wordt er nu een foto gemaakt van zijn rug, zijn urine gaat onderzocht worden en zijn bloed. Dus ik eet brood met de kerst. :mrgreen:
Ik krijg een telefoontje hoe of wat maar zie het somber in. Wel cru, nog geen 3 maanden bij ons en nu alweer afscheid nemen?
Toen ik op weg was naar huis realiseerde ik me dat ik niet eens goed afscheid genomen had van hem, voor het geval dat? Dus terug, en daar kijken ze niet gek van op in de kliniek, ze kennen me. Dus nog even geknuffeld en gezegd dat als het niet meer kon dat hij dan iedereen de groeten moet doen. :oops:
Ik hoop het beste maar heb er een zwaar hoofd in,...