Jawel dat mag je, hoewel ik het wel moeilijk vind om goed uit te leggen zal ik mijn best doen
Storm is inmiddels bijna 3 en ik heb ontzettend lang getwijfeld over wel/niet castreren. In eerste instantie wou ik hem als dekreu gebruiken, maar daar heb ik later toch vanaf gezien. Het is een hondje met een pittig karakter en dat heeft ook voor veel problemen gezorgd. Weigeren te eten, kan niet goed met andere reuen, wel luisteren maar dan heel erg uitproberen, z'n eigen willetje willen doordrukken.
Dat klinkt misschien best wel heftig maar dat is het nou ook weer niet. Hij is absoluut niet onhandelbaar ofzo, het is echt een wereldhondje en hij doet hartstikke z'n best voor me. Ik merk alleen wel dat deze issues steeds meer tussen hem en mij in komen te staan en dat hij zich er zelf ook niet prettig onder voelt.
Verder heeft hij echt een geurtjes obsessie. Ook dat heb ik redelijk onder controle (als hij losloopt moet hij zelf weten wat hij doet, maar aan de riem wordt gewoon niet gesnuffeld). Het is ook niet zo dat het 100% van de tijd is. Maar komt hij met z'n neus aan de grond, dan ben ik hem kwijt. Binnen een paar tellen klappert hij van de kaart. Hij heeft dan ook moeite met concentratie. Zo is het ook een paar keer voorgekomen dat ik bij training stond en dat ik niks kon beginnen met hem, want waar ik ook stond vond hij wel een geurtje. Verplaatsen, weer een geurtje. Verplaatsen, weer een geurtje. En tja, ik moet toch ergens staan wachten tot ik aan de beurt ben - niet echt ideaal dus.
Omdat ik echt zeker wou weten wat ik wil doen heb ik vorig jaar zo'n castratie chip laten zetten. Daar reageerde hij goed op. Hij werd wat rustiger en vooral merkte ik dat wandelen e.d. met hem een stuk relaxter was. Onder andere omdat hij dus niet meer zo aan het markeren was, en geurtjes, en al dat soort dingen. Veel meer merkte ik echter niet van de chip zelf, maar ik heb ook mijn twijfels of hij goed heeft aangeslagen. Het was een chip die een jaar zou werken, en het zou ongeveer 6 weken duren voor het inwerken. Het heeft 3 maanden geduurd voordat ik merkte dat het ding werkte (o.a. de ballen slonken) en hij heeft maar ongeveer 5 maanden gewerkt.
Begin dit jaar werd Storm gevraagd voor een dekking. Heel veel gepraat over Storm en z'n karakter, en of het wel verstandig was. Ze wou er een erg rustige teef tegenover zetten, en ze was specifiek op zoek naar een pittige reu. Uiteindelijk gezegd dat ik echt eerst moest afwachten hoe hij zou zijn als de chip weer was uitgewerkt. Zelf was ik er nog niet uit of het verstandig zou zijn of niet, maar qua combinatie pasten ze verder erg goed bij elkaar. Ik ben toen toch voor de complete röntgenset naar de DA gegaan, ik wou het hoe dan ook graag laten nakijken omdat hij volop behendigheid doet en ik graag wou weten of alles goed zat. Helaas, er is toen OCD gevonden in zijn rechterschouder. Het hele dekgebeuren is dus sowieso afgezegd toen. Vlak nadat het nieuws van Storm's OCD bekend is gemaakt, kwamen er een hoop nare dingen in zijn lijn omhoog, o.a. over zijn broer en de dochter van zijn broer.
De laatste paar maanden is het af en toe net alsof hij opnieuw aan het puberen is. Dingen die hij niet deed op het moment dat hij de chip kreeg, of terwijl hij die chip had, doet hij nu opeens wel weer (denk aan niet luisteren naar z'n recall, omdat hij perse naar die andere hond moet, bijvoorbeeld). Weer erg koppig aan het doen, weer z'n eigen zin doordrukken...
Al met al, ben ik er 100% zeker van dat dit de juiste beslissing is? Nee, absoluut niet.
Maar na het nieuws van de OCD werd de beslissing eigenlijk vrij snel erg makkelijk. Het was zegmaar de laatste druppel.
Dekken kan en mag hij toch niet. Verder wil ik hiermee dus ook "oepsnestjes" voorkomen - hij zal me maar een keer ontglippen. Het is wel de minste van de redenen, maar ik wil hem toch noemen, zeker gezien hij op het moment slecht luistert en naar andere honden toeschiet. Wat zou hij doen als hij een loopse teef ruikt? Je hoort zo vaak dat het in een paar tellen al gebeurd kan zijn... tja, dat wil ik niet, en al helemaal met alle slechte dingen die in z'n lijn naar boven zijn gekomen - dat gun ik geen enkele pup.
Belangrijkere redenen vind ik zijn karakter en de manier waarop mij steeds meer en meer duidelijk wordt dat zijn hormonen hem zelf ook in de weg zitten. Om het simpel te zeggen is hij gewoon een beetje opgefokt. Constant bezig met markeren, geurtjes, dat soort dingen. Maar juist dit is wat ik zo moeilijk vind uit te leggen.
Denk bijvoorbeeld aan, we hebben net 2 uur gewandeld in het bos. We zijn een uur thuis, en Storm gaat lopen piepen en doen want hij wil alweer naar buiten. Nouja, na een uurtje alweer gaan wandelen, terwijl we net 2 uur gewandeld hebben, vind ik wel iets teveel van het goede, dus stel we gaan een paar uurtjes na het bos weer een uur wandelen. Komen we thuis, na een uur gaat hij weer lopen piepen. (En ja, dat gebeurd momenteel ontzettend veel, helaas, en het lijkt niet met loopse teven te maken te hebben, maar meer met zijn drang om te markeren)
Maar denk ook aan bijvoorbeeld dingen als 5 minuten doen over gaan zitten als ik dat commando geef, want stel je voor dat ik "goedzo" zeg voordat z'n kont aan de grond is, dat is dan toch mooi een winstpunt voor hem. En nee dat heb ik nooit gestimuleerd of geaccepteerd, dat is iets wat hij uit zichzelf is gaan doen helaas.
Wat hoop ik nog meer? Veel dingen die over het algemeen redelijk goed gaan, maar die wel een hoop rust zouden geven: Dat zijn "eetpatroon" normaler wordt. Dat hij geen geurtjes obsessie meer heeft en wandelen weer relaxter wordt. Dat hij rust in z'n koppie vindt. Dat hij niet meer z'n eigen zin door probeert te drukken (ik zeg zit, hij gaat lie down. Ik zeg lie down, hij blijft staan. Dat soort dingen, als simpel voorbeeld). Dat zijn omgang met andere honden rustiger / normaler zal verlopen (nu vanaf Storm's kant veel spanning wat dus helaas resulteert in macho gedrag en vechten met andere reuen (iets wat "spontaan" is begonnen in zijn puberteit. Hij kon daarvoor altijd prima met andere honden spelen enzo)). En dat er een hoop frustratie van mijn kant weggenomen zal worden.
Het wordt mij gewoon steeds duidelijker dat zijn hormonen hem echt in de weg zitten, maar ik vind het dus erg moeilijk uitleggen. Ik hoop dat je wat wijs kan worden uit mijn verhaal en dat je kan plaatsen waarom ik deze beslissing maak.
Zelf heb ik op dit moment steeds vaker dingen die ik kan plaatsen, zegmaar "goh dat zouden ook wel eens de hormonen kunnen zijn".
Ik probeer niks te verwachten qua resultaat, maar ik hoop natuurlijk een heleboel. Ik probeer er dus ook echt niet van uit te gaan dat het allemaal spontaan beter wordt, en ik denk ook niet dat het een magische oplossing is voor alle problemen. Maar ik hoop wel dat het genoeg helpt voor ons om de rest weer goed te kunnen trainen en dat er genoeg koppigheid van zijn kant verdwijnt, om onze band verder te laten groeien en dat het meer rust voor ons beide zal opleveren.
Tegelijk ben ik nog steeds erg bang dat ik de verkeerde keuze maak, of dat ik 'te laat' ben (dat hoor je wel eens m.b.t. castreren, gedrag teveel ingesleten etc)
Ik heb hier erg lang en erg veel over nagedacht, en ook veel met andere mensen gepraat erover
En op dit moment denk ik dat het echt de beste keuze is die ik maken kan, en zit ik ook een beetje op het punt "niet geschoten is sowieso mis"
In combinatie met wat er wel te merken was tijdens dat hij die chip had, hoop ik echt dat ik het bij het juiste eind heb
) ...ik haal dat hier in de buurt bij Blueberry Fields, een bosbessenbedrijf.
snap je mij kant ook ? maar veel sterkte as maandag ps nova is ook zo'n mooi hondje , blue merle zo mooi 
