[Envie]

Laatst had mijn hond een konijnkopje die hij te snel opat  en hij kreeg het wat benauwd. Probeerde het weer uit te spugen, wat niet lukte. Pfff, ik kreeg het minstens zo benauwd en zat al te denken aan hoe ik mijn 40kg wegende hond moest redden. Het zat hem echt dwars in zn slokdarm 
Uiteindelijk kon hij overgeven en kwam t hele zaakje eruit. Pfff.
Maar stel dat hij niet had overgegeven, wat had ik dan kunnen doen? Zijn vleesjes/orgaantjes had hij al op.
Zou zoiets uiteindelijk wel goed verteren? Durf m bijna geen kop meer te geven......

[nova]

Je kunt een konijnekop zelf  eerst een 'hamerbehandeling' geven, alvorens je hem aan de hond voert.
Het beste  kun je dat doen als  het nog niet helemaal ontdooit is, anders kan je zomaar een konijneoog om de oren vliegen 

[Anne in Zweden]

Voor zulke gevallen is het goed te weten hoe je de Heimlich-manoeuvre moet uitvoeren. Ik heb een boxer die in het begin ook veel te hard ging met eten. Een of twee keer de Heimlich gedaan, en gloep, daar kwam het weer naar buiten. Kan ook heel goed bij een hond van veertig kilo!

Hij staat hier ergens bij de beginnersinformatie, zal de link even opzoeken voor je.

Edit: http://www.barfplaats.nl/forum/index.ph ... d,801.html

Ik heb hem zelf uitgevoerd met twee samengebalde vuisten net achter de ribbenkast (waar je hond het smalst is, zeg maar). Als je op "heimlich" en "hond" googelt, zie je waarschijnlijk wel meer voorbeelden.

[Envie]

Bedankt voor jullie reacties hoor  maar heimlich gebruik je toch om de luchtweg vrij te maken? Hij had m duidelijk strak in zn slokdarm zitten omdat hij steeds probeerde over te geven. Uiteindelijk lukte dat ook en kwam t weer terug.
Een konijnekoppie pletten  heb altijd een knienemien gehad en gruwel al enigszins wanneer ik dat voer.
Jah k weet het....beetje erg dubbel 

[Anne in Zweden]

Bedankt voor jullie reacties hoor  maar heimlich gebruik je toch om de luchtweg vrij te maken? Hij had m duidelijk strak in zn slokdarm zitten omdat hij steeds probeerde over te geven. Uiteindelijk lukte dat ook en kwam t weer terug.
Een konijnekoppie pletten  heb altijd een knienemien gehad en gruwel al enigszins wanneer ik dat voer.
Jah k weet het....beetje erg dubbel 

O, zou best kunnen. Maar ik moet je bekennen dat ik me dat soort dingen niet afvraag als ik zie dat mijn hond staat te wurgen. Ik heb gewoon meteen de Heimlich gedaan en het obstakel kwam weer naar buiten, en daar gaat het om. Ik geloof niet dat het bot bij Laika in de luchtpijp was beland, ze verslikte zich niet of zo. Had gewoon een veel te grote brok geprobeerd door te slikken.

[Annemarie Rijnveld]

Ja, kan ik beamen, Anne!
Bij Yuma zat het vlees vast in de keel of slokdarm, dat weet ik niet, in ieder geval èrgens zat het knel..met een geimproviseerde Heimlich-methode, Labrador op zijn kop, met de rug naar mij toe, èèn arm houdt de poten omhoog, met  vooral de andere vuist behoorlijk harde massage onder het middenrif, en floeps, stuk vlees kwam eruit, met behoorlijk veel dik wit slijm..brrrr.

[Dwarreltje]

Weet helemaal hoe je je voelde Je voelt je daarna echt 10 jaar ouder... Ook ik heb hier één schrokop, ze is al 14 dus je gaat er aan denken dat je haar binnenkort moet missen, maar niet via deze weg...

Haar gebeurt het (nu al 3x) dat ze karkassen die te smal én lang zijn, probeert zo naar binnen te werken. Je ziet haar dan naar adem happen, dan verstillen/verstijven, vervolgens omvallen in verstijfde toestand. Het bot zit dan  ergens voorbij keelgat, maar duidelijk de luchtwegen dichtdrukkend. Dus verstikkend.
Alle keren probeerde ik dan met een 'soort van' Heimlich 'los' te krijgen, dan wel haar te activeren. Eigenlijk is het gewoon paniek van mijn kant, impulsen gevend (korte, heftige drukbewegingen in de flank), ook tikken op achterpoten/rug en roepen naar haar om haar 'bij' te krijgen. Eigenlijk moeilijk te omschrijven wat ik doe, maar tot nu toe werkte het in die zin, dat ze weer bij positieven kwam en moeilijk slikkend/ademhalend weer verder probeerde te verwerken.
Eén keer met haar 's avonds 22.30 uur toch snel naar Tannetje gereden, omdat het tongetje wel erg blauw was/bleef en een schurende ademhaling aangaf dat het bot haar het ademen zeer moeilijk maakte.
Nu zorg ik ervoor dat ze alleen omvangrijke botten krijgt: konijnenkop/karkas, kip, parelhoen. Geitenpootjes, drumsticks en de mooie maar lange konijnenrug krijgt ze niet meer. En ik bleef uiteraard altijd al bij de roedel tijdens het eten, maar haar houd ik extreem in de gaten. Al lijkt het de laatste tijd erop, dat ze toch rustiger is gaan eten. Cushing bezorgt haar nu eenmaal een eeuwig hongergevoel, dus er is niets aan haar eetgedrag te veranderen.