Met verbazing hebben we van de week gezien hoe snel Charlie herstelt na een middag/avond jagen.
Ze kwam thuis na een paar uur met de baas op jacht te zijn geweest, duivenjacht. Meerdere duiven geapporteerd, en als laatste nog een nazoek naar drie verloren duiven, twee van de drie terug gevonden.
Thuis zag ik haar uit de auto komen, baas super tevreden over de werkdrift en het resultaat van Charlie. Ze was duidelijk moe en hijgde flink, tong kon niet verder uit haar bek, ging even wat drinken en terwijl wij ging zitten op de schommelbank in de tuin ging Charlie liggen. Nou die zou wel voor de rest van de avond onder zeil zijn, die horen we niet meer. Zo moe was ze, moe maar voldaan.....
Dat dachten we. Tien minuten later, echt waar, meer was het niet, stond ze weer op, wij nog napratend over haar, pakte een bal en ging uitdagend naar ons zitten kijken. Ze wilde toch echt weer spelen, ze was er weer klaar voor. ???
We waren echt verbaasd over hoe snel ze hersteld was van de inspanning. Haar ademhaling was weer helemaal rustig alsof ze niet nog weggeweest was.
Hoe is dat met jullie honden na een zware inspanning?
Baiko doet daar veel langer over, terwijl zijn conditie toch net zo goed is, hij gaat ook altijd door, geeft nooit op, maar als hij klaar is is hij ook echt klaar en zie je hem niet meer.
Charlie heeft dus blijkbaar nooit genoeg.