Het is al weer een tijdje geleden dat ik me hier gemeld heb.
In februari hebben we Kjell zijn 14de verjaardag mogen vieren
Een paar weken geleden begon Kjell een paar keer per dag kort te hoesten.
Donderdag werd dat hoesten wat vaker dus besprak ik 's avonds met mijn man dat we een afspraak moesten maken om hem weer een keer na te laten kijken.
(In december heeft hij nog een seniorencheck gehad inclusief uitgebreid bloedonderzoek.)
'S avonds begon hij echter ineens heel ernstig te hoesten en aangezien ik zo de nacht niet in wilde, heb ik de dierenarts gebeld.
Gelukkig mochten we komen en zo gingen we om 22.00 uur richting de dierenarts in Eersel.
Na het maken van een foto bleek dat zijn hart vergroot is en dat zijn longen vol vocht zaten.
Op een ECG was te zien dat zijn hartslag heel hoog was en dat zijn hart tussen de slagen door geen rust kreeg maar bleef fibrilleren.
Hij heeft voor de nacht een spuit met vochtafdrijvers gekregen en Digoxine pilletjes.
De dierenarts stond er van te kijken dat Kjell er nog zo bij stond en gewoon eet en mee gaat wandelen enz.
De volgende dag konden we terecht bij de hartspecialist van de praktijk.
Kjell bleek die ochtend 3 kilo (!) lichter te zijn dan de avond daarvoor.
De dierenarts heeft een echo gemaakt en nog een ECG. Daaruit kwam de diagnose Dilaterende Cardiomyopathie met boezemfibrilleren.
Na juist afstellen van de medicatie zou Kjell volgens haar zeker nog goed opknappen en hij is ook volgens haar een taaie.
Er schijnen honden te zijn die nog 2-3 jaar mee gaan met de juiste medicatie.
Hij krijgt nu dagelijks Digoxine, Vetmedin, Furosemide en Benefortin.
Nu was ik aan het googlen om te kijken hoe en wat, maar nu lees ik hier en op internet toch ook wel veel andere verhalen dan 2-3 jaar
Kjell is natuurlijk ook al 14 jaar geworden, dus 2-3 jaar is sowieso nog maar af te wachten, maar ik hoop in ieder geval dat hij nog een tijdje
bij ons mag blijven... Tenminste, als hij zich goed voelt, dat vind ik toch wel heel belangrijk.
Gelukkig lijkt hij zich op dit moment wel weer goed te voelen. Hij hoest en hijgt niet meer en is nog steeds blij als hij mee mag (helaas nog maar korte stukjes nu).
Alleen zijn eetlust is sterk verminderd sinds het starten van de medicijnen. Weet iemand of dat een bekende bijwerking is en zou ik daar iets aan kunnen doen?
Ik zal hier af en toe een up-date geven. Misschien dat iemand anders er later ook nog wat aan heeft om het terug te lezen.
Maar wijzijn dus helemaal pro buggy 
