andres schreef:
Dank voor het meedenken en allemaal een heel gezond 2013. Het testen op leversh. verloopt in 3 stappen. Eerste is de bloedtest en de tweede is een tolerantietest waarbij rectaal een vloeistof ingespoten wordt. Dit is gewoon heel pijnlijk voor de pup, de darmen staan in brand. De DA die ik hierover sprak (zie boven) en eigenaren die dit traject volgenden, beamen dit. Overigens is de derde test een echo (die is ook gedaan en ook niet zuiver!!). Het is absoluut niet zo dat ik tegen onderzoeken ben, integendeel wat moet dat moet, maar ik heb bij de hele gang van zaken gewoon geen goed gevoel. Waar testen we eigenlijk op? Levershunt! Niemand weet waar het vandaan komt (genetisch gezien) en wat er preventief tegen gedaan kan worden. Wat we wel weten dat bepaalde shunts goed kunnen worden geopereerd. Er zijn zoveel enge dingen die het leven van de pup kunnen verzieken en daar wordt niet op getest. Nogmaals sinds 2011 is LS niet meer voorgekomen bij dit ras. Wat me ook stoort is de eenzijdige aard van het onderzoek. Straks is het geen LS maar iets anders waar dan weer andere tests op losgelaten worden. Voor mijn gevoel staat niet de pup centraal maar het ras. Ook het feit dat er twee keer bloed bij de pup moest worden afgenomen kan ik niet verklaren. Als je een keer prikt en je hebt een waarde ben je er toch? Ik snap het allemaal niet en vanuit dat gevoel wil ik de pup beschermen voor laten maar zeggen "de wetenschap". Ik ga morgen met Utrecht bellen en hoop dan wat meer info te krijgen. Was namelijk zelf niet bij het prikken aanwezig.
Ik heb nu twee websites gevonden waarbij men, om de diagnose te kunnen stellen, praat over een bloedonderzoek en niet over het inspuiten van vloeistof.
Hoe wordt de diagnose levershunt gesteld?
De diagnose wordt met drie achtereenvolgende onderzoeksmethoden gesteld:
Met bloedonderzoek wordt bepaald of er ammoniak in het bloed zit (dit betekent dat het bloed niet door de lever gaat) en kan de diagnose levershunt gesteld worden
Met een echo wordt gekeken wat voor shunt het is (er zijn vele varianten van bekend) en wat de diameter van het bloedvat is
Met een CT-scan met contrastvloeistof worden vlak voor operatie alle vaten in beeld gebracht, zodat de chirurg precies weet welke vaten hij moet afsluiten
Bron:
http://www.diergeneeskunde.nl/zorgvraag ... ehandeling
En:
Diagnose
1. Bloedonderzoek
Om een portosytemische shunt vast te stellen wordt een bloedonderzoek op ammoniak verricht. De hond dient hiervoor nuchter te zijn; dat wil zeggen dat hij of zij na 23.00 uur op de dag voorafgaand aan het onderzoek niet meer mag eten (ook niet drinken bij de moederhond). Het drinken van water is wel toegestaan.
Wij nemen een bloedstaaltje in de hals, in de meeste gevallen gaat dit snel en eenvoudig. Bij tegenstribbelende pups kan het voorkomen dat er mis geprikt wordt en de dierenarts het nogmaals zal moeten proberen. Het is daarom van belang dat pups gewend zijn vastgehouden te worden!
De ammoniak concentratie bij normale pups is veel lager dan bij pups met een PSS.2.
Ammoniak-tolerantie-test. Bij pups of honden met een verhoogde ammoniakwaarde wordt een ammoniak-tolerantie-test uitgevoerd. Aangezien de hoogte van het ammoniak in het bloed enorm kan verschillen op een dag wordt ook bij een niet duidelijke verhoging een ammoniak-tolerantie-test uitgevoerd, bij verdenking van een levershunt.
Allereerst wordt bij de hond een buisje bloed afgenomen voor een ammoniak-bepaling. Daarna wordt een kleine hoeveelheid ammoniak-oplossing (NH4Cl, 2ml/kg van een 5% oplossing) in de endeldarm ingebracht. Na 20 en 40 minuten wordt nogmaals een buisje bloed afgenomen voor een ammoniak-bepaling.
Bij gezonde dieren vindt geen stijging van de ammoniakconcentratie plaats, bij dieren met een portosystemische shunt vindt er een zeer duidelijke stijging plaats (meestal tot boven de 125 umol/l).
Er is geen relatie tussen de hoogte van de ammoniakconcentratie en de grootte van de shunt of de ernst van de verschijnselen.
Helaas is er ook in de ammoniaktolerantietest sprake van een 'grijs' gebied: heel soms vindt er een geringe verhoging van het ammoniak plaats, die hoogstwaarschijnlijk als normaal moet worden beschouwd. Het overdoen van de ammoniaktolerantietest is een mogelijkheid om uitsluitsel te krijgen of er inderdaad geen shunt aanwezig is.
De ammoniak-tolerantie-test is niet belastend voor de volwassen hond en ook niet voor een pup.
Bevestiging van de diagnose
Hiervoor moet het hondje even in slaap en wordt er via de miltvene een contraststof ingespoten (portogram) zodat we kunnen zien of het om een intra of extra hepatische shunt gaat. Tegenwoordig (2009) wordt vaak middels een echo de diagnose met zekerheid gesteld.
Ik snap dus niet waarom dat bij deze pup anders is/moet zijn.
http://www.hondenpage.com/honden-encycl ... rshunt.php
En juist als het onderzoek bij tent A niet goed/prettig is verlopen en er onzekerheden zijn, zou ik zelf naar tent B gaan om opnieuw onderzoek te laten doen. En kiezen voor de minst ingrijpende manier van het stellen van een diagnose. En zowel bloedprikken als een echo zijn niet belastend dus ik ging naar een andere tent voor een 2de onderzoek want bij mij kwam toch de onderste steen boven en al moest ik er voor naar de faculteit in Gent, bij wijze van spreken. Als er een mis-diagnose is gesteld, wil je dat als fokker/eigenaar toch ook weten, lijkt me.
(maar we gaan wel duimen). Fijn dat je het e.e.a. hebt kunnen bespreken met Utrecht!
