Mevroi Kruim schreef:
De belangrijkste kunst die je als mens met dieren kunt leren is kijken/luisteren naar je dier. Veel belangrijker dan al dat gefluister: luisteren! Kijken! Zowel qua gezondheid als qua gedrag. En vertrouwen op je eigen instincten. Als je denkt 'hee, dat voelt vreemd' dan heb je als eigenaar eigenlijk altijd gelijk. Dus ook luisteren naar jezelf 
Helemaal mee eens
Sannetje schreef:
Ik vind het inderdaad nog lastig om op mn gevoel te vertrouwen met dit soort dingen. Bang om het verkeerd te doen als ik me niet aan de regeltjes hou. Sowieso lijkt dit beestje qua gedrag op geen enkele manier op de katten die we eerder gehad hebben, heb ik nog nooit een kitten gehad en ook geen kat die vers eet. Dus vind ik het lastig conclusies te trekken uit haar gedrag. Gelukkig is er dit forum waar ik vragen kan stellen aan meer ervaren mensen.
Het is inderdaad een groot verschil, een kitten of een volwassen kat. Ook qua gedrag. Kitten moet nog groeien qua grootte en gewicht, maar natuurlijk ook qua gedrag.
Kittens geven duidelijk aan wanneer ze honger hebben, het is aan jou om de signalen op te vangen.
Mowgli liet heel erg duidelijk merken wanneer hij honger had door erg vervelend tot agressief (bijten en krabben) speelgedrag te vertonen. Dit gedrag kon 2 dingen betekenen: 1. Hij had honger 2. Hij was moe.
Daarom brachten we hem altijd eerst naar zijn voerbak in de keuken. Als die leeg was, vulden we deze, maar soms zat er ook nog wat in. Mowgli vergat vaak gewoon te eten, omdat hij zoveel nieuws leerde en ontdekte, vandaar dat we hem af en toe bij zijn voerbak moesten neerzetten. Als hij niet wilde eten, dan was hij dus gewoon zó moe, dat hij doordraaide. Dan namen we hem op onze arm, aaiden hem en praatten zachtjes met hem en gingen meestal met hem op het balkon staan, zodat hij een beetje de straat in kon kijken.
Op die manier werd hij rustig en erg slaperig en konden we hem in zijn "lepeltje" van zijn krabpaal leggen. Soms gaven we hem ook direct een time out als hij het echt heel bont maakte en ik wist dat hij al had gegeten, dan legden we hem meteen in zijn "lepeltje". Hij viel dan meestal ook meteen in slaap.
In mijn ogen is een kitten qua gedrag en signalen vaak vergelijkbaar met een klein mensenkind.
En als bleek dat Mowgli nog steeds honger had nadat zijn dagrantsoen al op was, dan ontdooide ik gewoon snel nog een of twee porties. Teveel kan eigenlijk niet, want als kittens geen honger hebben, zullen ze ook niet eten. Dus ik zou me niet zo druk over het teveel kunnen voeren en gewoon lekker voeren als je denkt dat je kitten honger heeft.
echte pubers! Hier vraten de mensen pubers ook als een horde sprinkhanen.
