We zijn weer terug uit Frankrijk, 't was me een reisje wel zeg hieronder een kort verslagje:
Zaterdag max met spray van Frontline bewerkt.
zondagochtend max zijn Scalibor band omgedaan voor enge franse beestjes en daarna eerst met max naar het bos gegaan en daarna de auto ingepakt en max in zijn mand achter het net en om 9.30 vertrokken.
Bij Antwerpen verkeerd gereden en via Mons de grens overgegaan op naar Parijs.
Noor, mijn partner,die zat te stressen om om Parijs te gaan. Enfin dat is ook wel lastig je moet konstant Bordeaux aanhouden en dan kom je vanzelf op die weg richting het zuiden.
Daarna begon Max zich een beetje vreemd te gedragen, hijgen kwijlen en onrustig in die achterbak heen en weer te lopen. Ik dacht hij is wagenziek. We zijn al meerdere malen met hem op vakantie gegaan en ook naar frankrijk, nooit wat aan de hand, lag gewoon lekker te slapen hoelang je ook reed, dus ietwat vreemd vond ik het wel hoor!
Na een paar uur werd het erger en ik was blij dat we de plaats van overnachting bijna hadden bereikt.
Het leuke hotel dat we weer wilden was helaas gesloten dus iets verder maar een ander hotel genomen van de Campanile. Zodra Max de auto uit was ging het weer prima met hem, maar ik heb toch maar voor de zekerheid die band afgedaan.
De volgende ochtend weer op weg en max maar voor de zekerheid op de achterbank gedaan en de bagage achter het net.
Nog geen paar minuten waren we op weg en het was weer mis, hijgen, kwijlen en gek doen, dus maar een primperan pil erin tegen de misselijkheid, maar dat hielp geen jota. Elke keer als we stopte bij een Aire ging het weer prima met hem, balletjes gegooid en niets aan de hand. Weer de auto in en het begon weer. Hond voorin bij noor op schoot, hielp niet wilde alleen maar naar mij toe, en als je met 140 km per uur over de franse route peage snelt is dat wat lastig te doen. Hij was helemaal de weg kwijt, ging als een soort vlo dwars door die auto crossen, via de zijkant van het net naar achteren en dan weer naar voren.
Noor is op een gegeven moment maar op de achterbank gaan zitten met hem aan de lijn zodat hij zichzelf en ons niet kon bezeren of een ongeluk veroorzaken. Kortom een reis from hell. Zijn ogen stonden ook raar en hij was niet meer te bereiken.
Uiteindelijk zijn wij tot de conclusie gekomen dat het door die band is gekomen waardoor hij een soort vergiftiging heeft opgelopen en daardoor gek is geworden.
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming ging het weer beter. De korte stukken in de auto op zijn normale plaats zonder bagage in de auto, gingen weer normaal.
Toch maar voor de zekerheid anti-misselijkheidspillen gekocht en bij een franse dierenarts slaappillen/tranqelizers gehaald. Eerlijk gezegd dacht ik dat het weer over was. Donderdagavond lekker uit eten gagaan en na het eten zijn we weer op weg gegaan naar huis. En ja hoor nog geen 10 minuten en het begon weer, dus gestopt en een slaappil erin, nu moet je dat 1 1/2 uur van te voren doen dus stonden we daar op die parkeerplaats te wachten tot het ging werken.
Na een uur toch maar op weg, en die pillen werken wel iets maar niet zoveel dat hij in coma ligt dus noor weer achterin en hond op schoot genomen om het te kalmeren en zo dus 12 uur achterelkaar naar huis gereden. KAPOT waren we, en die arme Max ook, hij werd er wel een stuk rustiger van maar reageerde toch op de koplampen van de tegenliggers en kroop helemaal onder noor's arm met zijn kop om maar niets te zien. Thuisgekomen en weer niets aan de hand.
Vanmorgen naar het bos gegaan in de auto, niets aan de hand.
HELP wat is dit nu, hij is altijd zo'n makkelijk ventje geweest in de auto, nooit wat gebeurd zoals een ongeluk ofzo. Het enige wat ik kan bedenken is dat hij door die band al een beetje raar werd en nu de bagage en het stressen van noor met iets heel vervelends associeert. Ik vrees nu al de rit naar drenthe in juni.
groetjes minou
