Vorige week was mijn 16 jarige Mechelse herder doodziek. Hij had over de 40 graden koorts en de DA is bij mij thuis langs geweest omdat ik dacht dat hij dood aan het gaan was en ik had het niet meer van de paniek. De DA constanteerde een goed hart, goede ademhaling, maar hoge koorts, een vergrote milt en een tumor in zijn testikel. Hij had hem een shot gegeven met een AB, een koortsverlager en pijnstiller. Deze sloeg aan, de hond was 2 uur later ineens weer springlevend! Ik kreeg een AB kuur mee in pilvorm (Cefaral) en koortsverlagers (Carporal), deze laatste waren echter niet meer nodig omdat de koorts in zijn geheel niet meer teruggekomen is. De DA ontdekte ook een tumor in zijn bal; zijn ballen zijn ingedaald overigens. Twee dagen later ben ik met mijn hond op consult gekomen, om hem eens grondig te laten onderzoeken. Op de echo bleek dat er geen andere tumoren te zien waren, ook zijn lever was goed. De milt was ook weer gekrompen tot normaal formaat. Wel had hij een vergrote prostaat, maar dit kan bij de leeftijd horen. Echter, op de echo bleek dat zijn nieren er heel erg slecht aan toe zijn, wat zijn vele drinken en plassen verklaart. Hij heeft zijn urine en bloed onderzocht, resultaat: zijn nieren functioneren nog maar voor 25 tot 30%. I.v.m. de testikel tumor en evt. kans op kanker, adviseerde de DA een castratie. Gezien zijn nieren stelde hij voor om dit met een licht roesje te doen. Dagen lang heb ik op het internet gezocht, het blijkt een hele kleine kans te zijn dat een testikeltumor kwaadaardig is en daarbij komt dat slechts 5% van de kwaadaardige tumoren uitzaaien. Dit heeft mij doen besluiten om mijn hond op zijn leeftijd en gezien zijn slechte nieren, niet onder het mes te laten gaan en eventuele complicaties te riskeren. Ik wil dat hij rustig zijn oude dag kan hebben zonder al deze ellende en risico's.
Echter, een paar dagen geleden zag ik een druppeltje bloed aan zijn piemeltje hangen. Ook zag ik een heel klein beetje rood bloed met wat slijm aan de buitenkant van zijn drol (maar echt minimaal). Ook hangt zijn staart laag de afgelopen weken, maar Cold Water Tail Syndrome zou na 2 weken vanzelf moeten genezen. Anaalspiertjes is het denk ik ook niet, die heb ik geprobeert uit te knijpen maar er komt 0,0 uit). Ik begin nu dus te denken dat hij een prostaatontsteking heeft en ik wil terug naar de DA met hem.
Nu heb ik een vraag hierover, aangezien ik heel sterk denk dat hij dit heeft. Ik lees overal dat enkel een AB kuur onvoldoende is en dat door de vergrote prostaat en testosteron de onsteking direct weer terugkomt. Ik denk nu aan een chemische castratie. Maar is dit slecht voor de nieren? Moeten hormonen door de nieren afgebroken worden? Alles komt ineens allemaal tegelijk. Ik ben inmiddels overgestapt op verse rauwe voeding met extra vet zoals schapenvet en olijfolie, zo min mogelijk fosfor en i.p.v. doodgekookte rommel: rijke eiwitten uit rauwe vleesproducten (niet te veel). Ik heb zelf zijn nieuwe dieet samengesteld met biologische producten (biologische rund, eendennekjes, aardappelpuree en wat gekookte gepureerde groente, tomaatje, komkommertje, kiwi, zalmolie en af en toe een avocado voor wat extra vitamine B complex en omdat ie dit zo lekker vind). Ook maak ik nu 's ochtends een verse maaltijd voor hem, zodat hij voldoende stofjes heeft in zijn maag voor de nieren om afvalstoffen mee te kunnen afbreken zonder zijn eigen spieren op te eten. De brokken heb ik voorgoed vaarwel gezegd. Het resultaat is direct zichtbaar: Mijn hond heeft weer een mooie vacht, hij poept nog maar 2 keer per dag i.p.v. 10 keer en mooie vaste drollen. Vreemdgenoeg plast en drinkt hij ook niet meer overmatig sinds dit nieuwe eten. Maar die prostaat...... En chemische castratie in combinatie met slechte nieren....
Als iemand hier advies voor heeft, dan hoor ik het ontzettend graag, ik wil zo graag dat mijn hond zich lekker voelt. Zijn staart moet weer omhoog!