Wij hebben net de da hier thuis gehad, wat een geluk dat ze ten alle tijden naar ons toe wil en kan komen indien nodig. Max deed wel even heel stoer heel blij toen ze binnen kwam, haalde zn knuffel-eend op, maar ging vrijwel direct weer door zn pootje heen.
Hij zit al op de zwaarste onderhouds-dosering die er voor hem is en door zn maagproblemen kan hij niet veel verdragen. We hebben nu afgesproken dat hij een paar dagen een rustgevend goedje krijgt, dat moet ik straks ophalen. Een paar dagen, om te zien hoe hij erop reageert, eerdere ervaringen met oa tramadol zijn vreselijk geweest voor hem en voor ons.
Hopelijk knapt hij een beetje op van een paar dagen rust, slaap en warmte. Het zijn steeds van die moment-opnames dat hij als een blije aardbei rond rent, maar de rekening komt als ie weer thuis is, of vaak al direct na het uitje.
Vwb de dementie: ik slaap beneden op de bank, zodat hij de trap niet meer op gaat. Traphekje werkte niet, daar sprong ie vannacht overheen.
Mijn wallen hangen ergens onder mn knieen, de dagen duren lang, de nachten nog veel langer. De aktivait werkt al lang niet meer afdoende.
Voeding: hij eet alleen nog wat ie lekker vind. Kvv Zalm, zalm/pens, lam met lange tanden. Soms eet ie dagen niet of nauwelijks, daarna maakt ie een inhaalslag. Barf krijg ik er niet meer in op een enkele zalm of kalkoennek zo nu en dan. Hij drinkt wel, dus ik zet vaak karnemelk neer zodat ie tenminste iets binnen krijgt.
Hij spuugt veel, vaak en met angstaanjagende geluiden. Momenteel gaat het braken goed, dat lijken we nu aardig onder controle te krijgen. Niet te hard zeggen, vorige week heeft ie in de convectorput gespuugd, om 4 uur s nachts. Spugen hangt vaak samen met gras eten, dus we lopen nu meer op de boulevard en op het strand. Daar is tenminste geen gras.
Mijn vriend zit op zee, die verwacht ik rond de kerst weer thuis. Tot die tijd neem ik geen beslissing, ik vind dat de zeeman ook inspraak heeft hierin. Mijn da zegt niet wat ik wil horen, maar ook niet dat het al genoeg is. Wel dat hij in principe uitbehandeld is.
Op dit moment ligt hij diep te snurken in zn mand. Ik voel me enerzijds een grote egoist dat ik hem bij me wil houden terwijl hij steeds meer slechte momenten heeft en aan de andere kant, als ik hem dan blij zie zijn, zie ik een hond die nog niet helemaal klaar is. Of wil ik dat zien?