Ik heb net het topic van Elvira over misselijkheid gelezen, hierin geeft zij aan dat zij haar DA niet durft te zeggen dat haar hond op Barf staat.
Misschien dat het volgende haar een hart onder de riem kan steken: In Italie is het onder de DA's wat tegenstand betreffende Barf aangaat zo mogelijk nog erger.
Maar niet allen zijn zo kortzichtig: een mede FB forumlid heeft een hond met een ernstige vorm van plasmacellulaire enteritis. Hond was op brok, en het was altijd ellende, iedere keer andere brok proberen en AB's. De eigenaar is naar een andere DA gegaan, die van omeopathie verstand heeft en van een zekere leeftijd is. Dus wèg AB's, wèg brok en in plaats daarvan vlees en omeopatische middelen.
Het ging gelijk al een stuk beter met de hond, maar niet echt helemaal. Uiteindelijk is de eigenaar op het FB-forum terechtgekomen en is begonnen met Barfverhoudingen zoals door Lizzy wordt voorgesteld.
Succes!! hond heeft eindelijk goede poep, maag en darmen zijn rustig, begint eindelijk aan te komen, zit veel beter in zijn vel etc.
Nu: de DA is dolenthousiast, wil nu alles weten over hoe in Nederland wordt gebarft, hoe de verhoudingen en procenten in elkaar zitten. Hij heeft zelfs een logboekje aangelegd waarin alles wordt genoteerd!!
OK, het is er één van de oude garde, die nog heeft meegemaakt dat honden gewoon vlees en botten kregen toegeworpen en wat tafelrestjes, en de katten die hun maaltje met vogels en muizen bij elkaar scharrelden.
Maar toch. Het is wel weer een DA die over de streep getrokken is.
Misschien dat dit verhaal, Elvira, jouw DA tot andere inzichten doet komen.
...dan zit het wel goed! 
