Haha, bij die van mij ging dat ook niet hoor, allemaal tegelijk uit bakjes.
Om dezelfde reden dus ook nooit een grote schaal neergezet. Vooral dan nog omdat ik inderdaad een beetje wil weten wie wat eet en ik dingen als lever, nier etc toch wel soort van afpas. Als je complete KVV voert kan het natuurlijk al makkelijker, maar zelf samengesteld wil ik toch graag zeker weten dat alle pupjes krijgen wat ze nodig hebben.
Ik had superschrokkers, snelle, rustige en zelfs langzame eters. De schrokkers gingen na hun bakje gewoon al schrokkend de naastgelegen bakjes af, de anderen opzij duwend. Ik heb meneertje Zwart de keer dat ik dat probeerde met strak gespannen bolle buik weggevist, maar hij was geloof ik niet vanzelf gestopt met eten.
Daar staat dan weer tegenover dat het botwerk, dat ze allen tegelijk kregen heel erg goed ging. Nooit ruzie. Ik begon met iedereen een stuk uit te delen en gooide daarna nog wat losse stukken erbij. De hele snelle eters hadden dan dus wel eens een stuk extra, maar over botwerk deden ze allemaal gewoon een stukje langer dus waren de verschillen in eetsnelheid kleiner. Ook bleef er dan altijd wel wat over...kennelijk voldoende voor iedereen.
Ik heb één pupje een keer zien verzamelen, haha, heel grappig. Zat ze gewoon met drie stukken in een hoekje op haar dooie gemakje haar maaltijd te eten. Ze pakten overigens rustig elkaars eten af, dan ging het slachtoffer gewoon weer een ander stuk zoeken.
Ik zorgde dus inderdaad altijd voor een overmaat. Misschien met bot makkelijker omdat het ook energie kost het op te knagen en ze op een heel natuurlijke manier voldaan en moe raken. Ik gaf dan ook stukken karkas van konijn, kip, parelhoen...dat was nooit hap slik weg.
Het leukst om te zien was de lap pens. Maar dat deed ik alleen om te zien wat ze ermee deden. Gezien het pens-schrok-gedrag van mijn volwassen honden vond ik het best spannend. Ik gaf dus een klein stukje pens (wat zal het zijn geweest....20 x 20 cm ofzo) ...en gróót dat dat worden kan als er 11 pups mee aan de haal gaan
Ook dat weer zonder ruzie, maar daar moet ik dan bijzeggen dat het na een andere maaltijd kwam en ze dus geen schreeuwende honger hadden.