- di 16 okt 2012, 09:49
#2484698
@Marije, ga maar eens zoeken op Google op ''geslachtshormonen'', je krijgt dan heel veel info precies over hetgeen jou zo interesseert: het argument dat een teef de hormonen nodig heeft om goed op te groeien vind ik een heel belangrijk argument. En daar heb ik nog niets over gevonden
Veelal over mensen, maar in mijn ogen maakt het niet zoveel verschil.
Ik redeneer met mijn boerenverstand, aangezien ik absoluut niet kundig ben op dit gebied en de wetenschappelijke artikelen en andere artikelen hierover mij ook verder geen echte uitsluitsel geven:
De hormonen hebben een belangrijke taak, ze zijn niet voor niks aanwezig. Net als de enzymen, de bacterieen, de mineralen, de cellen enz enz.
Ga je een orgaan weghalen, dan zullen er ongetwijfeld neveneffecten zijn, positieve en negatieve. Deze neveneffecten staan ook weer onder invloed van andere factoren, en hier wil ik dan een gezond dieet bij halen.
Waarom een hormoongerelateerd orgaan weghalen? Wordt dat in de eerste plaats gedaan om tumoren en ontstekingen te voorkomen of omdat ongewenste zwangerschappen een probleem kunnen vormen?
Of omdat anders de samenwoning tussen honden van verschillende sexe moeilijk wordt? Of omdat loopsheid lastig is met uitlaten en viezigheid in je huis enz?
Waarom zouden teefjes meer kans hebben op schijnzwangerschappen, ontstekingen en tumoren aan de melkklieren als zij niet worden gecastreerd?
Is dat inderdaad veroorzaakt door de nog aanwezige hormoongerelateerde organen, of moet de oorzaak eerder gezocht worden in het voer, zoals brok waar allerlei troep inzit? De vaccinaties waar men jarenlang zeer kwistig mee omsprong, de ontwormings- en antiparassietprodukten.
Het lijkt mij logisch dat een reu of teef gecastreerd vòòr de lichamelijke en geestelijke volgroeing vroeger of later problemen gaat krijgen, kijk maar eens naar de menselijke tegenhanger, de eunuch.
Ook is over de interactie tussen de hormonen en de rest van het lichaam eigenlijk nog heel erg weinig bekend, dus om dan zo maar organen weg te gaan halen zònder een belangrijke medische indicatie, tja, ik zet daar veel vraagtekens bij.
Ik heb voor mijzelf als voorbeeld mijn eigen hondenervaring:
Hond teckel, nooit gecastreerd, 20 jaar oud geworden op brok, had weleens last van schijnzwangerschappen, zal in al die jaren misschien 3 of 4 keer zijn gebeurd. Op het laatst had zij wel melkkliergezwellen, waarvan niet bekend is of die goed- of kwaadaardig waren, maar toen was zij ook wel heeeeel oud.
Twee katten, 1 kat na zwangerschap gecastreerd (leeftijd onbekend) op oude leeftijd in laten slapen wegens gezwellen
haar dochter is ook gecastreerd, op heeeel jonge leeftijd, op hoge leeftijd in laten slapen wegens gezwellen.
Deze katten waren op gedeeltelijk brok, gedeeltelijk vlees.
Hond teef bastaardje, gecastreerd na zwangerschap, (als ik het mij goed herinner was zij een jaar of 3), had heel af en toe na de castratie last van schijnzwangerschap, is 16 jaar geworden, had ook allerlei gezwellen op het laatst van haar leven, niet bekend of die goed- of kwaadaardig waren. Altijd gevoerd op brok.
Hond reu bastaardje, gecastreerd op ca. 4-jarige leeftijd, dit gaf geen problemen in de al bestaande roedel, maar wèl na verloop van tijd met andere honden buiten, zowel teven als reuen.
Micky werd niet meer herkend als reu kennelijk, en dit wekte agressiviteit op bij de andere honden.
Al met al ben ik van mening dat het voorkomen van tumoren niet zozeer afhankelijk is van vroegtijdig castreren alswel een gezonde levenswijze in al zijn vormen (beweging, dieet, rust enz) en dat een eventuele overweging (voor mij althans) van castratie zich baseren zal enkel en alleen op mijn frustratiedrempel aangaande de loopsheid.
nee, maar het argument dat een teef de hormonen nodig heeft om goed op te groeien vind ik een heel belangrijk argument. En daar heb ik nog niets over gevonden.
