Ik geloof niet dat Lizzy als overtuigde barfer antibarfartikelen vreest. Ik denk eerder dat ze het soms spuugzat is om te beredeneren waarom ze het er niet mee eens is, want dat heeft ze al ontelbare keren gedaan.
Maar als je dit bepaalde artikel graag bekritiseerd wilt hebben, doe ik maar vast een poging:
Wat wel bewezen is:
Twee onderzoeken bij katten met rauw vlees voedingen (Potsenger / Davis): aanvankelijk zagen deze katten er beter uit maar na een tijd gingen ze dood aan een hartaandoening. Deze werd veroorzaakt door een tekort aan taurine (de taurine werd afgebroken door koeling en de van nature aanwezige bacteriën in het vlees).
Nou, inderdaad. Dat is ook de reden dat veel bp-leden hun kat rauw voer geven: zodat ie na een tijdje dood neervalt wegens een hartaandoening.
Als ik googel op Potsenger en Davis, krijg ik geen enkele relevante link te zien. Dat zegt genoeg over het belang van dat onderzoek, denk ik.
In een onderzoek (Freeman) van rauw vlees voedingen bleek dat vrijwel alle voedingen (80%) niet de juiste hoeveelheden calcium, fosfor, kalium, magnesium, zink en ijzer hadden.
Een onderzoek,
vrijwel alle voedingen... Lekker specifiek. Hoe waren die voedingen samengesteld? Welke Freeman bedoelen ze? Niet deze, neem ik aan...
http://www.tuftsdaily.com/a-taste-of-tu ... Anx1mH87ns.
Of deze:
http://www.dogster.com/lifestyle/pr-mav ... -dogs
Het eten van botdelen geeft een aanzienlijk verhoogd risico op darmverstoppingen en darmperforaties met verkeerde afloop (wij zien op onze praktijk regelmatig honden en katten op de operatietafel na het eten van bot-kluiven).
Dit argument hebben we al behandeld: zolang we niet weten of het om brokkenhonden of rauwgevoerde honden ging, of om verkeerde botten, is dit een nietszeggend argument.
Bij een uitgebreide wolvenstudie (Shaun Ellis) is aangetoond dat de plaats in de roedel het eetpatroon bepaalt. Oftewel de 'alpha' eet het eerst en zal het beste vlees eten. Dit eetpatroon beïnvloed de lichaamsgeur van de wolf, waardoor zijn positie in de groep weer bevestigd wordt. En er is aangetoond dat de wolf bij tekorten aan bepaalde nutriënten zijn eetpatroon aanpast en op deze manier de tekorten weer aanvult. De hond is al zo'n 40.000 (of nog langer) gedomesticeerd en het is dus de vraag of dit mechanisme van de wolf nog aanwezig is. Ook kan het zo zijn dat als alle honden van een roedel hetzelfde, en veel, vlees krijgen er problemen kunnen ontstaan. Dit kan onderling zijn, maar het kan ook dominant gedrag zijn naar de eigenaar toe.
Ook kan het zo zijn... Kunnen er problemen ontstaan... Kan onderling zijn... Kan naar de eigenaar toe zijn... Relevant onderzoek? Bewijs?
Dit gaat over wolven, niet over honden. In mijn hondenroedel (twee reuen van 8 jaar, een teefje van 3) ben ik degene die bepaalt wat er gegeten wordt. Omdat ik inmiddels weet hoe een goed barfdieet eruitziet, hebben mijn honden geen tekorten die moeten worden aangevuld. De vraag of dit mechanisme van de wolf nog aanwezig is, is dus irrelevant. Ze krijgen hoe dan ook alles wat ze nodig hebben.
Problemen zijn er al helemaal niet, onderling noch naar mij toe. Dominant gedrag? Ze staan te juichen als ik de voerbakken voor ze neerzet! Ik laat ze zitten en geef dan, als ze rustig zijn, het commando dat ze mogen beginnen. De enige die dominant gedrag vertoont ben ik!
Opmerkingen:
Rauw vers vlees voeding worden door onze huisdieren als veel smakelijker ervaren. Maar dat geldt ook voor bijvoorbeeld pens (geen voedingswaarde) of baconstrips.
Ja, en? Dit "argument" snap ik niet. Is het erg dat onze huisdieren hun eten lekker vinden?
Mensen aten vroeger ook rauw vlees met bacteriën en zijn in hun evolutie niet voor niets het vlees gaan verhitten. Dit is één van de redenen waarom wij veel ouder worden dan onze verre voorouders.
De mens is dan ook geen carnivoor. Nooit geweest. De mens at bessen, kruiden, zaden voordat ie voor het eerst een dinosauriër op de barbecue legde. Een hond is wel een carnivoor. Een hond heeft een spijsverteringssysteem dat is ingesteld op het verteren van rauw voedsel, tandjes die ervoor gemaakt zijn lappen vlees van een karkas te scheuren, een maagzuur dat afrekent met botten én bacteriën. Kortom, appels worden hier met peren vergeleken.
Verder zijn er nog wel wat redenen te noemen waarom wij veel ouder worden dan onze verre voorouders (ook zo lekker specifiek: hoe ver gaan we terug in de tijd): betere medische zorg, minder levensgevaar vanuit de omgeving, beter huisvesting, betere hygiëne... Het aandeel dat verhit vlees in dezen heeft, weet ik niet, maar het is ook niet relevant. Appels en peren, namelijk.
In onze studie hebben wij onderricht gehad in de voeding van huisdieren (bij elkaar gerekend 500 uur). Hier hebben wij ook geleerd om een volledige voeding voor de hond en kat samen te stellen en te berekenen. De kennis staat in een studieboek van 600 bladzijden (Small Animal Clinical Nutrition). Dus een gezonde voeding voor je hond of kat stel je niet zomaar even samen.
Even googelen op Small Animal Clinical Nutrition en je vindt de naam van de uitgever: Mark Morris Institute. Even googelen op Mark Morris Institute en je vindt dit:
To understand why veterinarians recommend and sell cooked, processed starches as "food" for meat-eating cats and dogs, one must delve into relationships between veterinary medicine and pet-food corporations. Hill's Pet Nutrition (Science Diet and prescription products) were the pioneers in corrupting veterinary medicine.
Mark Morris founded Hill's Pet Nutrition in his garage in 1948. Morris was a veterinarian, whose son also trained as a veterinarian. Mark Morris's son carried on the family business. Their products, Science Diet and Hill's prescription diets, expanded into factories and ultimately were sold to Colgate-Palmolive for several billions of dollars in 2003.
From the outset, Mark Morris believed that convincing veterinarians to believe in Science Diet and Hill's prescription products was the key to the company's success. He was absolutely right. Hill's Pet Nutrition invested heavily in veterinary education, pet nutrition research, and helping new graduates to set up small animal practices with Hill's products on the shelves.
Hill's representatives infiltrated veterinary schools, aiding students with donated pet foods, teaching pet nutrition courses, giving research grants supporting commercial pet foods, providing funds for student activities, summer interneships, and many other initiatives. Morris enjoyed a three-decade lead over other pet food companies in corrupting the veterinary profession.
By contrast to other pet-food companies, such as Mars and Nelstle-Purina, Hill's Pet Nutrition spends a pittance on advertising to pet owners and focuses their funds on veterinarians. Once purchased by Colgate-Palmolive, however, advertising of Hill's pet products accelerated, but their focus is still on controlling veterinary medicine. Hill's investment in controlling pet nutrition teaching, research,and practice has paid off very handsomely for the company, which is now a high-profit unit of global Colgate-Palmolive.
Rich from the sale of the family business to Colgate-Palmolive, Morris's son endowed the Mark Morris Institute in his father's honor. What does the Institute support? Teaching small animal nutrition in veterinary schools, of course!
They write the textbook (Small Animal Clinical Nutrition, 5th Edition) that is used in nearly every pet nutrition course in every veterinary school.
They teach the pet nutrition course.
The Mark Morris Institute pays a dozen veterinarians, whom they send, free of charge, to veterinary schools to teach pet nutrition and to consult with veterinary students about setting up successful pet practices.
Most Mark Morris Institute Fellows are current and/or former employees of Hills Pet Nutrition and the Morris Animal Foundation. They speak about nutrients, not food, and teach vet students to believe that commercial formulations are the best nutrition Father Manufacture can concoct. Mother Nature is nowhere to be found.
Need I say more...
Triest ook trouwens, dat hun kennis van hondenvoer volledig gebaseerd is op één enkel werk. Dat zijn geen mensen die zich serieus verdiept hebben in voeding voor huisdieren. Zulke mensen praten alleen maar na, denken niet zelf.
Ook is gebleken dat mensen die vers vlees voeding geven in de loop van de tijd deze voeding gaan aanpassen naar de voorkeuren van hun huisdier, waardoor er ernstige tekorten ontstaan.
Dat is gebleken? Link? Waar staat dat, wie heeft dat onderzocht, hoe groot was de populatie, wat voerden die mensen vroeger, wat voeren ze nu? Welke tekorten?
Mijn honden hebben geen voorkeuren. Als het eetbaar is, eten ze het!
Die van mij zullen dus ook nooit tekorten oplopen. En verder geloof ik er geen woord van!
Bij tekorten (deficiënties) van vitaminen en mineralen zult u nooit direct gevolgen zien. De gezondheidsklachten ontstaan pas na maanden tot jaren. De ontstane afwijkingen zijn dan niet meer terug te draaien.
Er zijn heel wat fokkers die al drie-vier-vijf generaties rauw voeren. Ge-ne-ra-ties, niet maanden of jaren. Zonder gezondheidsklachten! Ik ben ervan overtuigd dat ze al lang met rauw voeren waren gestopt als ze hadden gemerkt dat hun honden er afwijkingen door opliepen.
Dit doet me denken aan de brokkenverkoper waar ik de brokken voor mijn kat Bambi haal (die wil geen rauw voer). Toen ik daar voor het eerst kwam en vertelde dat mijn andere huisdieren barfen en het daar goed op deden, zei hij: pas op, de nadelige gevolgen merk je pas na 1-1,5 jaar! Toen ik na 2 jaar weer eens een zak brokken kwam halen voor Bambi, zei hij: tja, barf... De nadelige gevolgen zie ja pas na een jaar of 3. Ja, duh... Inmiddels bestel ik de brokken via internet - minder gezeik, haha!
De kant en klare rauwe vers vlees voedingen worden fabrieksmatig gemaakt en zijn bacterieel gezien onveiliger dan verse prooi.
En brokken hangen aan de boom en worden door zongebruinde atleten geplukt.
Misschien is fabrieksmatige kvv bacterieel gezien onveiliger dan verse prooi (is logisch eigenlijk, want een dierenlichaam is steriel totdat erin gebeten wordt en er contact ontstaat tussen de binnenkant van het lichaam en de omgeving daarbuiten) maar dit verhaal is geen pleidooi voor het voeren van verse prooi, en dus is deze opmerking irrelevant. Dit is een pleidooi voor het voeren van brokken, en brokken zijn bacterieel gezien allesbehalve veiliger dan kvv of barf. Zie daarvoor o.a. dit recente topic:
http://www.barfplaats.nl/forum/index.ph ... 583.0.html
De Salmonella en E.Coli bacteriën in vers vlees voedingen zijn vaak multiresistent, dit zijn dus de beruchte ziekenhuisbacteriën. Het gemene zit in het feit dat de hond en kat er niet ziek van worden maar deze bacteriën in hoge mate uitscheiden en zo hun omgeving besmetten.
Ik heb te weinig verstand van zaken om hier diepgaande uitspraken over te doen, maar het is inmiddels bekend dat ook brokken met salmonella besmet kunnen zijn en voor ziektes kunnen zorgen (zie het hiervoor genoemde topic). Ik vind het wel kwalijk dat er hier maar even tussen neus en lippen door van uit wordt gegaan dat er een rechtstreeks verband is tussen rauwe voeding en salmonella- en e.coli-uitbraken. Slechte hygiëne in de omgang met rauw - voor menselijke consumptie bestemd! - vlees en niet-je-handen-wassen-nadat-je-je-kont-hebt-afgeveegd lijken me eerder de oorzaak van zulke besmettingen. (
http://www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/e-coli.aspx)
Volgens mij is de barfcommunity veel te klein om op grote schaal uitbraken te veroorzaken, zodanig grote schaal zelfs dat je van "beruchte ziekenhuisbacteriën" kunt spreken.
Tenslotte:
Denk goed na voordat u vers vlees voeding gaat geven en weet dat het een hele toer is om te zorgen dat uw hond of kat alle benodigde nutriënten krijgt (ook bij commerciële vers vlees voedingen).
Nee hoor, dat valt erg mee! Effe inlezen op barfplaats en off you go!
Betreffende de Salmonella en de E.Coli bacterie hebben Helen en Lucas na deze lezing wel een duidelijke mening:
Bij zwangerschappen, baby's, kleine kinderen, bejaarden, chronisch en ernstig zieken raden wij het geven van vers vlees voeding (ook de commerciële voedingen) sterk af.
Dat zegt veel over het professionele niveau van Helen en Lucas, dat ze na één lezing al een mening klaar hebben over een onderwerp waar ze zich verder duidelijk niet in verdiept hebben.
Zo, je kunt weer effe, Els!
ik ga naar bedje toe!