Saille schreef:
De traditie is en dat geldt voornamelijk voor de kat: ballen eraf of eierstokken eruit. Behalve dat het dieronvriendelijk is om preventief te castreren (n.b. de eierstokken verwijderen is officieel ook: castreren), heeft het ook nadelen: vetzucht, gedragsveranderingen, incontinentie, operatierisico e.d.
Het is ook niet altijd zo dat een kater gaat sprayen. Soms gaan ze juist sprayen na castratie (wraak?).
Een poes die niet gedekt wordt, is voortdurend krols. Dit kan ertoe leiden dat ze te lang onder oestrogeen invloed staat. Dit is niet gezond. Een optie is sterilisatie (onderbinden eileider), waardoor ze nog wel krols kan worden en als dan gedekt wordt (in het veld of door een gevasectomeerde huisgenoot), dan is de krolsheid en samenhangend gedrag ook afgelopen door de post co?us ovulatie.
Een stelletje gesteriliseerde – en gevasectomeerde katten is volgens mij minder vlug gefrustreerd en daardoor zullen gedragsafwijkingen ook minder snel optreden. Een populatie zwerfkatten zal op deze manier ook stabieler zijn.
Ik ben het grotendeels met het citaat oneens en dan vooral omwille van de gedragsveranderingen. Dat is namelijk net wat je met een castratie van een kat wil bereiken: dat het krolse gedrag verdwijnt.
Zowel bij kater als poes.
Een open kater loopt de hele tijd zijn pik achterna. Die kan niet zelf kiezen waar hij zin in heeft, de natuur roept. En wees maar zeker dat die hard roept. Zo hard dat de kater vergeet te eten, steeds maar op stap is, vecht met andere katten enz...
Ik geloof nooit dat een kater het in putje winter leuker vind om in de sneeuw met andere katers te vechten omwille van een poes en dan onder de abcessen af te druipen (ze winnen heus niet allemaal) dan om gewoon gezellig voor de kachel binnen te liggen en af en toe eens een rondje te doen in de tuin. Zorgeloos te kunnen achter een vogel aanjagen, of met zijn vriendje stoeien.
Ik heb een jonge kater gevonden in de tuin, broodmager, helemaal onder de abcessen. Duidelijk kattenbeten. Zijn staart lag er bijna af, op zijn flank een abces dat al zo ver gevorderd was dat de etter dikker was dan smeerkaas. De huid was al zo dichtgegroeid dat het niet meer open kon barsten zoals dat bij zijn staart. Als het nog lang geduurd had, was het in zijn bloedbaan gekomen en was hij eraan gestorven.
Volgens de DA was hij verscheidene keren over een paar maanden tijd aangevallen geweest (of gevochten).
Verder heb ik dus zelf een kater open gehad (voorheen) die op anderhalf jaar er steeds op uit trok. Elke 3 dagen eens langkwam om zijn buik vol te eten, en dan weer weg.
Die was zo ontzettend opgelucht en vrolijk als hij gecastreerd was. Hij werd weer zichzelf, niet die gefrustreerde, bijna aggressieve kater die hij voorheen aan het worden was.
Een kater die gecastreerd wordt, blijft inderdaad een jongen. Hij maakt ook een puberteit door en verandert, maar hij wordt niet hetzelfde als een open kater. Maar ik vind dat juist de hoofdreden om het te doen. In het belang van de kat.
Ook bij de poes is dit het geval.
Krols zijn is geen pretje. Echt niet. Er is het brandend verlangen naar een kater, maar tegelijk de afkeer en de angst want een kater doet een poes pijn tijdens de dekking. Dat komt omdat er weerhaakjes op de penis van een kater zitten. En er wordt niet 1 keer gedekt, nee, tientalle keren. En meerdere keren voor elk kitten. Pas als de dekking hevig genoeg is (lees, voldoende pijn doet), komt er een ovulatie bij de poes.
Krols zijn is in mijn ogen een noodzakelijk kwaad als men kittens wil, maar niet iets wat je in stand zou moeten houden als er geen kittens van moeten komen. Integendeel. Los dan nog van het feit dat het de kans op kanker verhoogt.
De overburen van mijn ouders hebben een poes waarbij er iets misgelopen is bij de castratie. Ze wordt dus nog krols, maar kan geen kittens krijgen. Elke maand wordt die poes krols, roept de katers, wordt meestal gedekt, zodat de krolsheid weer over gaat.
Haar geschreeuw is echter geen typisch krols geschreeuw meer na al deze jaren. Het is een schreeuw van puur ellende. De katers hoeven niet meer met elkaar te vechten voor haar, ze hebben hun handen vol aan haarzelf. Ze probeert de katers met alles wat ze kan van zich af te houden, maar haar instinct dwingt haar hen tegelijk te roepen (krolsheid). Je hoort gewoon de ellende in haar schreeuw, in het krijsen als er een kater is en ze hem probeert af te houden.
Ziek wordt ik ervan om daar elke maand moeten naar te luisteren!
En wat heb je daaraan als je poes krols wordt? Dat ze je gezellig elke morgen wakker roept? Dat ze zichzelf niet is? Enkel maar aan de katers kan denken en zo'n zielig hoopje wordt als dat te lang duurt?
Nee echt, daar kan ik echt niet achter staan.
Los van het feit dus dat het ongezond is, en dat het zoveel energie vraagt.
Wat ik ook niet in het artikel terugvind, is dat dit gedrag van katten de prevalentie van kattenaids en leukemie wel heel erg in de hand werkt...
2 vreselijke, dodelijke ziekten die op deze manier verder zouden verspreiden. Geen vaccins die echt werken. Daartoe is castreren ook belangrijk, en dus niet steriliseren!
En ik blijf erbij dat een gecastreerde kat gewoon zichzelf mag blijven, zelf kiezen wat hij doet en waar hij zin in heeft.
Ik heb vroeger mijn kater intact gelaten, juist omdat ik wilde dat hij zichzelf kon blijven. Ik was nog naief en geloofde in de natuur zijn gang laten gaan enz... Ik heb er dus 2 jaar over gedaan om in te zien dat hij net niet zichzelf kon zijn omdat hij zijn hormonen achterna hoefde. Mijn katers nu, die gecastreerd zijn, zijn veel vrijer en hij was zelf ook veel vrijer nadat hij van zijn balletjes vanaf was. Onmiskenbaar opgelucht en veel onspannener. En hij kon weer bij zijn zusje zijn zonder haar de hele tijd lastig te willen vallen.
Overgewicht is iets wat je zelf in de hand hebt, en niet alle katten die gecastreerd zijn krijgen overgewicht. Andere ongecastreerde katten zouden dan weer toch overgewicht krijgen. Cuzco vb, die is zo gefixeerd op eten, als je hem laat, eet hij tot hij barst. Elke kat is verschillend en je kan niet alles toepassen op alle katten, maar je kan wel algemeenheden opschrijven.
Ik geef toe dat in het zijn algemeenheid gecastreerde katten meer kans hebben op overgewicht. Maar daar valt dus wat aan te doen.
Iets doen aan de verhoogde kans op kanker die open katten hebben, lijkt mij een stuk moeilijker. En een stuk dodelijker ook.
Incontinentie heb ik bij katten nog nooit gehoord als gevolg van castratie en zeker niet op jonge leeftijd!
Sproeien gebeurt toch merkbaar meer bij open dan bij gecastreerde katers. En die katers die gecastreerd zijn en nog sproeien, deden dat meestal al voor ze gecastreerd werden. Katers die gecastreerd worden voor ze beginnen sproeien en erna nog beginnen zijn wel uiterst zeldzaam. En dan heb ik het over sproeien, niet wildplassen. Dat zijn 2 verschillende zaken en wildplassen valt meestal wel op de lossen als je de oorzaak (vaak gelinkt aan stress) kan vinden en aanpakken. Maar dat is niets hormonaals en dus weinig tot niets met castratie te maken.
Dat katten wraak zouden nemen voor castratie door middel van sproeien vind ik lachwekkend. Katten denken niet in termen van wraak (want dat houdt een intentie in). Ze kunnen wel stress ondervinden en dat kan het gevolg zijn (wildplassen), maar echt bewust doen katten dat niet.
Dus dat ondermijdt al meteen de gehele geloofwaardigheid van het artikel.