Hier kun je al je vragen en problemen kwijt met betrekking tot de gezondheid. Raadpleeg uw dierenarts bij twijfel of urgente zaken.

Moderator: Lizzy

Gebruikersavatar
Door Sammy1980
#2299290
Nou ja, mijn vraag staat er eigenlijk al.
Hebben honden zelf last van dementie??

Sammy gaat erg achteruit in geestelijke toestand
Vorige jaar had ze  1 X per 2-3 maanden een ‘aanval’, begin dit jaar was dat al 1X per 1 a 2 weken.
We zijn toen ook begonnen met cholodin, dat heeft een paar weken gewerkt, maar helaas nu ook niet meer.
Tegenwoordig heeft ze 4 a 5 dagen per week dat ze niet helder is  :'( :'(

Dat uit zich of door heel vrolijk te zijn, ineens heel erg spelen of andere honden uit dagen tot spel. Je ziet wel aan haar dat ze niet zichzelf is, ze ‘oogt’ warrig.
Maar ze kan ook ineens erg blafferig zijn en hierbij is ze ook erg nerveus/angstig, alsof ze niet weet waar ze is  :-[ :-\
Het gaat ineens zo snel en de cholodin werkt niet, dus ik denk er over om straks de DA te bellen en toch reguliere medicatie te gaan halen (of iemand moet een ander natuurlijk middel weten?)

Maar ik vraag me toch af in hoeverre Sammy er zelf last heeft  :-[ :-X
Door Lizzy
#2299294
Ik durf het je niet te zeggen. Ik denk, zou ze er zelf last van hebben, dat je het in haar ogen, in haar blik moet zien. Zeker jij, zo gevoelig je bent en de band die je met Sammy hebt.....
#2299319
Lizzy schreef: Ik durf het je niet te zeggen. Ik denk, zou ze er zelf last van hebben, dat je het in haar ogen, in haar blik moet zien. Zeker jij, zo gevoelig je bent en de band die je met Sammy hebt.....
Tja als ik naar blik/ogen kijken dan heeft ze er zelf inderdaad last van  :'( :'(
Zeker op haar angstige momenten zie je haar kijken van dat ze het niet meer weet.
vanaalst schreef: moeilijk...
als je het vergelijkt met mensen die hebben in de begin periode er wel wat last van, ze weten dan dat ze iets gedaan of gezegt hebben wat niet klopt, zijn ze al verder dan merken ze er niks van.....
Het is inderdaad heel erg moeilijk, gaat het eindelijk super qua rug ed gaat ze geestelijk ineens heel erg achteruit.

Net iig de DA gesproken en we mogen medicatie ophalen als ik zou willen.
Ben de naam alweer vergeten maar het was iets rustgevends, dus we gaan het maar proberen  :-[
#2299388
Voor ons is de dementie van Bodhi icm zijn incontinentie vorig jaar op Goede vrijdag (jemig, alweer bijna een jaar geleden…) de rede geweest om hem in te laten slapen. Hij is van een zelfverzekerde terrier reu naar een zielig hondje gegaan die niet meer zonder mijn moeder kon, continu haar volgen, geen rust meer hebben overdag. Hij was na een paar minuten al weer vergeten dat hij eten had gehad, dronk bakken water leeg die geen medische reden had, puur dat hij niet meer wist dat hij al gedronken had. Rare gewaarwording hoor... Heel sneu. Kon niet meer alleen zijn, als hij een dag of voor vakantie bij mij was dan was hij vreselijk van slag. Medicatie heeft hem absoluut niet geholpen. Wij vonden dus wel dat hij geen waardig bestaan meer had. Maar dit is wel echt iets wat je moet voelen en ik denk of heb ervaren kan ik beter schrijven, dat je het wel voelt als het zo ver is dat ze het niet meer trekt. Dan heb je er ook in ene vrede mee.
#2299430
Jantina, wat jij nu beschrijft, zo erg is het gelukkig nog niet, maar ja wie kan mij vertellen hoe lang dat nog gaat duren en of ze ook zo verward gaat worden  :-[ :-X

Eerlijk gezegd hoop ik van niet, maar ik kan niet in de toekomst kijken helaas.
Voor nu is ze gelukkig nog steeds meer bij dan dat ze afwezig is, alleen de afwezige momenten komen wel al vaker voor. Vandaar de medicatie. Hopelijk gaat het wat doen, zo niet en wordt het alleen maar erger en dusdanig dat het voor haar niet leuk meer is dan zal ik inderdaad de knoop doorhaken  :'( :'(

Maar zover is het nog niet, wat ik zeg, ik kan niet in de toekomst kijken.
Door nienk
#2299456
misschien kan je iets met bloesems? bijvoorbeeld een sterke mix van dingen die 'aarden' wat je haar kan geven als ze in zo'n paniekerige waas zit? geen idee of dat nog werkt hoor, bij dementie. misschien kan je het proberen en dan naast de eventueel nieuwe medicatie gebruiken?

ik hoorde las laatst ook ergens iets over een demente hond die veel rustiger bleef met een DAP halsband om. Kreeg wel alsnog die aanvallen van paniekerige afwezigheid, die waren niet minder, maar de hond werd wel minder bang van zichzelf en bleef beter bereikbaar voor geruststelling van zijn bazin. ze zeggen sowieso dat de rustgevende werking van DAP ook blijft werken als honden volwassen zijn, misschien gaan demente honden ook wel soms terug naar hun jeugd (zegmaar) en werkt DAP daardoor weer of beter?
#2299465
nienk schreef: misschien kan je iets met bloesems? bijvoorbeeld een sterke mix van dingen die 'aarden' wat je haar kan geven als ze in zo'n paniekerige waas zit? geen idee of dat nog werkt hoor, bij dementie. misschien kan je het proberen en dan naast de eventueel nieuwe medicatie gebruiken?

ik hoorde las laatst ook ergens iets over een demente hond die veel rustiger bleef met een DAP halsband om. Kreeg wel alsnog die aanvallen van paniekerige afwezigheid, die waren niet minder, maar de hond werd wel minder bang van zichzelf en bleef beter bereikbaar voor geruststelling van zijn bazin. ze zeggen sowieso dat de rustgevende werking van DAP ook blijft werken als honden volwassen zijn, misschien gaan demente honden ook wel soms terug naar hun jeugd (zegmaar) en werkt DAP daardoor weer of beter?
Nou dat is zeker iets om naar te kijken  :-* :-*

Op dit moment wil ik gewoon alles proberen, als Sammy maar weer lekker zichzelf wordt  :)
Gebruikersavatar
Door koekje
#2299470
Ik weet niet hoe het bij honden zit, maar wel bij Swarts zaliger gezien en ik denk dat katten en honden tot op zekere hoogte wel vergelijkbaar zijn.

Swarts was blind geworden en ook erg hardhorend en op het laatst (zo goed als) doof. En dement dus.
Ik denk dat ze er wel zeker last van heeft gehad. Ik vind dat dieren ook emoties ervaren, maar dan op een andere/basalere manier dan mensen.
Als meneer koekje er niet was, raakte Swarts geregeld de weg kwijt; ze kon altijd wel etensbak en kattenbak vinden (neus deed het nog gewoon), maar zichzelf als het ware niet meer of ze snapte de boel even niet en herkende alleen nog maar haar man (meneer dus). Dan zat ze te gillen in de hal beneden en ik kan haar niet troosten. Het was pas weer goed als meneer er was en hij haar op de arm nam. Dan kwam ze pas letterlijk tot rust.
Ik denk dat de emotie die ze tijdens het gillen gevoeld moet hebben, echt niet fijn is geweest. Paniek/ontreddering en angst tot op zekere hoogte.
De laatste week van het leven van Swarts is heel zwaar geweest. Ze kreeg (weer) een soort hersenbloeding ofzo en kon zelfs helemaal niet meer zonder meneer. Als ze hem niet meer fysiek kon voelen, raakte ze al in paniek. Toen was het echt niet meer te doen, vooral voor Swarts zelf niet, en is ze ingeslapen.

Er zaten aan haar hele toestand overigens ook wat kleine voordelen.
Ze raakte niet meer boos van mijn aanwezigheid, ik was gewone visite geworden (ze herkende mij niet meer) en werd dus niet meer uit bed geblazen.
Als ik er met Ot en Sien zat (deze zaten dan boven opgesloten en als Swarts ook boven wilde, dan werden ze in de kleine kamer opgesloten), raakte ze er niet meer boos van. Toen ik eens boven een feliwaystekker had opgehangen, heeft ze de hele tijd ontspannen voor de deur van de kleine kamer gelegen, waarschijnlijk tot schrik van Ot en Sien (die vonden haar doodeng, want een dove en blinde kat doet heel anders dan een gewone).
#2299613
koekje schreef: Ik weet niet hoe het bij honden zit, maar wel bij Swarts zaliger gezien en ik denk dat katten en honden tot op zekere hoogte wel vergelijkbaar zijn.

Swarts was blind geworden en ook erg hardhorend en op het laatst (zo goed als) doof. En dement dus.
Ik denk dat ze er wel zeker last van heeft gehad. Ik vind dat dieren ook emoties ervaren, maar dan op een andere/basalere manier dan mensen.
Als meneer koekje er niet was, raakte Swarts geregeld de weg kwijt; ze kon altijd wel etensbak en kattenbak vinden (neus deed het nog gewoon), maar zichzelf als het ware niet meer of ze snapte de boel even niet en herkende alleen nog maar haar man (meneer dus). Dan zat ze te gillen in de hal beneden en ik kan haar niet troosten. Het was pas weer goed als meneer er was en hij haar op de arm nam. Dan kwam ze pas letterlijk tot rust.
Ik denk dat de emotie die ze tijdens het gillen gevoeld moet hebben, echt niet fijn is geweest. Paniek/ontreddering en angst tot op zekere hoogte. De laatste week van het leven van Swarts is heel zwaar geweest. Ze kreeg (weer) een soort hersenbloeding ofzo en kon zelfs helemaal niet meer zonder meneer. Als ze hem niet meer fysiek kon voelen, raakte ze al in paniek. Toen was het echt niet meer te doen, vooral voor Swarts zelf niet, en is ze ingeslapen.

Er zaten aan haar hele toestand overigens ook wat kleine voordelen.
Ze raakte niet meer boos van mijn aanwezigheid, ik was gewone visite geworden (ze herkende mij niet meer) en werd dus niet meer uit bed geblazen.
Als ik er met Ot en Sien zat (deze zaten dan boven opgesloten en als Swarts ook boven wilde, dan werden ze in de kleine kamer opgesloten), raakte ze er niet meer boos van. Toen ik eens boven een feliwaystekker had opgehangen, heeft ze de hele tijd ontspannen voor de deur van de kleine kamer gelegen, waarschijnlijk tot schrik van Ot en Sien (die vonden haar doodeng, want een dove en blinde kat doet heel anders dan een gewone).
Dit is inderdaad wat ze nu heeft, ze kan echt in paniek zijn omdat ze niet helemaal meer snapt wat er aan de hand is.
#2299622
Mijn labrador is dement aan het worden. Hij durft bij tijd en wijle niet meer door de deuropening, loopt met zn kop de hoek in en blijft daar na staan, loopt tegenwoordig steevast na de wandeling bij de buren naar binnen of gaat daar voor de deur zitten. Hij kan uren naar een muur staren, ik kan hem niet goed meer bereiken op die momenten hij reageert dan niet op onze stem maar gelukkig wel (weer) op aanraking. we halen hem dan uit het moment, maar hij valt steeds vaker terug.
Mijn vriend is zee-varende en dus soms periodes wat langer thuis, maar ook veel weg. Max hangt erg aan hem, hij heeft heel veel moeite met het aanpassen en is de eerste week steevast in paniek, loopt te zoeken, te piepen, te draaien. heel zielig, zeker omdat ik hem daar niet uit kan halen.
Na die 1e week went hij wel een beetje, maar helemaal lekker zit het niet. Hij is pas echt gelukkig als de baas weer thuis is.
Het is wel een rare gewaarwordig, mijn stoere reu die niet meer alleen thuis wil en kan zijn, die zoveel moeite heeft met zich aan te passen, die vaak verdwaasd in het luchtledige staat te staren. We ondersteunen hem zo goed mogelijk, zolang hij nog steeds aangeeft mee te willen en bij ons te willen zijn is het goed. Maar dit traject valt ons zwaar.

Ik geef hem momenteel Aktivait, de cholodin werkte hier evenmin. Het is nog te vroeg om resultaat te zien van de Aktivait. http://www.medpets.nl/vetplus+aktivait/1624/

Tijdens de wat langere wandelingen nemen we een doggyride mee, zodat hij wel nog op zijn manier kan genieten van het buiten-zijn. Gisteren zat ie in zn DR, raakte in volle paniek van het ene op het andere moment en wist niet meer hoe hij eruit moest. Hij ging uiteindelijk zo ongeveer via het zonne-dak eruit. :-X  En dat terwijl hij toch vrijwel dagelijks met zn koets op stap gaat.

Sterkte, dit proces is niet altijd even makkelijk en een dikke knuffel voor Sammy.
#2299629
nienk schreef: als demente honden beter/langer op aanraking blijven reageren dan op geluid, zou dan Ttouch ook niet heel prettig kunnen zijn voor zowel baas als hond?
Geen idee, ik zal dit overleggen met mijn hol. da. Daar heb ik nog niet zo aan gedacht.
#2300037
Els en Max schreef: Mijn labrador is dement aan het worden. Hij durft bij tijd en wijle niet meer door de deuropening, loopt met zn kop de hoek in en blijft daar na staan, loopt tegenwoordig steevast na de wandeling bij de buren naar binnen of gaat daar voor de deur zitten. Hij kan uren naar een muur staren, ik kan hem niet goed meer bereiken op die momenten hij reageert dan niet op onze stem maar gelukkig wel (weer) op aanraking. we halen hem dan uit het moment, maar hij valt steeds vaker terug.
Mijn vriend is zee-varende en dus soms periodes wat langer thuis, maar ook veel weg. Max hangt erg aan hem, hij heeft heel veel moeite met het aanpassen en is de eerste week steevast in paniek, loopt te zoeken, te piepen, te draaien. heel zielig, zeker omdat ik hem daar niet uit kan halen.
Na die 1e week went hij wel een beetje, maar helemaal lekker zit het niet. Hij is pas echt gelukkig als de baas weer thuis is.
Het is wel een rare gewaarwordig, mijn stoere reu die niet meer alleen thuis wil en kan zijn, die zoveel moeite heeft met zich aan te passen, die vaak verdwaasd in het luchtledige staat te staren. We ondersteunen hem zo goed mogelijk, zolang hij nog steeds aangeeft mee te willen en bij ons te willen zijn is het goed. Maar dit traject valt ons zwaar.

Ik geef hem momenteel Aktivait, de cholodin werkte hier evenmin. Het is nog te vroeg om resultaat te zien van de Aktivait. http://www.medpets.nl/vetplus%2baktivait/1624/

Tijdens de wat langere wandelingen nemen we een doggyride mee, zodat hij wel nog op zijn manier kan genieten van het buiten-zijn. Gisteren zat ie in zn DR, raakte in volle paniek van het ene op het andere moment en wist niet meer hoe hij eruit moest. Hij ging uiteindelijk zo ongeveer via het zonne-dak eruit. :-X  En dat terwijl hij toch vrijwel dagelijks met zn koets op stap gaat.

Sterkte, dit proces is niet altijd even makkelijk en een dikke knuffel voor Sammy.
Ach jeetje arme Max  :-[ :-[

Bij Sammy is het nog niet zo erg, ze is inderdaad niet altijd bereikbaar op dit soort momenten maar als ik bij haar ga zitten en haar aanraak kan ik haar er wel uithalen, wat met stem niet altijd meer lukt. Dat het een proces is wat niet makkelijk is dat geloof ik meteen, wil jou en Max ook heel veel sterkte wensen  :-* :-*
nienk schreef: als demente honden beter/langer op aanraking blijven reageren dan op geluid, zou dan Ttouch ook niet heel prettig kunnen zijn voor zowel baas als hond?
Bij Sammy doet TTouch en massage zeker wel wat, duurt wel langer voor de behandeling aanslaat dan als ze normaal is, maar ze vindt het nog steeds heel erg lekker!!
#2300053
Veel van de symptomen van dementie die hier genoemd worden herken ik erg van het gedrag wat mijn oude poes had. Die is vorige zomer ingeslapen na een herseninfarct/bloeding maar was al lang dement.

Tja ik vond het heel lastig om de keuze te maken vond altijd wel een reden waarom hij het nog pittig deed en het nog niet nodig was maar sinds we Sam uit het asiel gehaald hebben en weer meemaken hoe een kat zich echt hoort te gedragen heb ik me nog wel eens schuldig gevoelt want oude poes was al heel lang zichzelf niet meer.

Wat jij zegt van hoeveel last ze er nu zelf van hebben daar ben ik ook heel erg mee bezig geweest. Kan me nog herinneren dat ik de laatste twee maanden meerdere keren met tranen in mijn ogen naar hem heb gekeken en me afgevraagt heb hoe lang we er nog mee door moesten gaan maar je gaat ook geen dier wegbrengen omdat hij wat in de war is.

Ik ben er echt mee bezig geweest dat hij een waardig bestaan moest hebben maar juist omdat je zoveel van ze houd zie je, en wil je de oplevingen zien en niet de keren dat hij eigenlijk echt wel te erg in de war is.

Nou ja zo erg is het bij jullie nog niet. Heb geen tips voor je ja goed kijken, voelen en eerlijk zijn maar dat doe je al  :)

Veel sterkte, hoop dat je iets vind waarmee je haar nog een tijd stabiel kan houden en dat de angst minder erg is.
 Terug naar “Vragen en Problemen over gezondheid”

Barfplaats wordt gesponsord door