- wo 15 feb 2012, 10:49
#2257663
Wolven in de natuur hebben gebitten en bijtkracht waar de gemiddelde huishond alleen maar jaloers van kan dromen. Die kunnen dus de koppen van lange botten nog wel kapot krijgen zonder al te veel schade en zo het merg uit de botten halen. De pijpen krijgen zij ook niet kapot, er blijven van de karkassen van grote grazers altijd delen over die dan bv door beren alsnog opgegeten worden. En wolven die toch te harde botten knagen en te veel kiezen breken, tja, die leven dan niet zo lang meer. Selectie in de praktijk.
Wolven leven gemiddeld ook niet heel lang in het wild. Het is een redelijk gevaarlijk bestaan, als wolf, en er zijn maar weinig wolven die de 10 halen. Pupsterfte is hoog, vooral door ziektes als parvo en hondenziekte, stropers moorden aardige aantallen uit, wolven worden nog steeds vergiftigd en in vallen gedood, ze worden doodgereden op wegen, vriezen dood in de winter door schurft, ze worden aan flarden gemept door prooidieren of komen om van de honger, om de belangrijkste doodsoorzaken maar eens te noemen.
In Zweden is er ooit een wolvin aangetroffen van 14, in goede gezondheid, maar dat zijn wel uitzonderingen. Slijtage van het gebit is dus voor de gemiddelde wolf een minder hot issue dan voor huishonden, waarvan we graag zouden willen dat ze allemaal 16 worden.
Wolven leren van welpje af aan om botten te eten. Eerst voorbewerkt en voorverteerd door de roedelgenoten en gaandeweg steeds meer zelf doen. Dat zelf doen begint met kleine prooien met zachte botten die geen kwaad kunnen, naar steeds grotere prooien. Dat is de ideale manier om te leren omgaan met bot. Mijn pups die gelijk met 8 weken op barf gingen hebben nooit problemen gehad, die leerden jong genoeg hoe je dat doet. De waarschuwingen gelden dan ook vooral volwassen honden die opgegroeid zijn op brok en dan op barf worden overgezet. Dan heb je te maken met een spijsvertering die niet ingesteld is op het verteren van bot, plus een hond die geen flauwe notie heeft hoe 'ie botten dient te verwerken. Dat moet die hond dus leren, en daarbij is het handig om voorzichtig te werk te gaan. Veel honden vinden hun nieuwe vers voer het absolute einde en weten niet hoe snel ze het naar binnen moeten werken, zonder dat ze weten hoe ze dat netjes moeten doen. Als baas begeleid je ze daar dan in, net zoals je ze in alle andere dingen begeleidt als het goed is.
En penzen schud ik uit, er wordt niks gespoeld. Overigens haal je met spoelen lang niet alle nuttige enzymen en bacteriën weg, mar dat terzijde. Ik krijg meestal hele penzen, kilootje of 12, en die verdeel en verpak ik zelf. Daarbij inspecteer ik ze goed en als er vreemde voorwerpen in zitten vind ik die echt wel.