Is de kater gecastreerd?
En op welke leeftijd dan? Is hij eerst sexueel actief geweest?
Het is geweten dat sommige katers het nooit meer afleren om te gaan 'paren', ookal zijn ze gecastreerd, net als sproeien.
En sommige katers doen het ook gewoon onderling, ook als ze wel allemaal op tijd gecastreerd zijn. In dat geval is het gewoon dominantiegedrag.
Maar als de onderliggende kat het zo erg vind, lijkt me dat niet erg normaal.
Dat je het niet kan afleren lijkt me wel normaal, maar misschien is er wel iets dat je kan doen om het te verminderen.
Daarvoor moet je echter goed weten waar je op moet letten in hun onderling gedrag.
Weet je vb of de poes zijn gezag in twijfel trekt? Staart ze hem soms aan, gaat ze niet lopen als hij staart, wordt 1 van beide opgewacht als ze van de bak komen, wie krijgt het eten als er maar 1 bakje is dat ze beiden heel graag willen? Wie bied er zijn kont aan als hij voorbij de ander komt, wie gaat er dwingend onder de staart snuffelen? Zo'n zaken. En heel subtiel, vaak...
Als het echt dominantie is, is er denk ik inderdaad weinig aan te doen, behalve zeker niet ingrijpen en hem erop aanspreken of zo. Je hebt kans dat het zich oplost, maar enkel als ze het zelf kunnen uitmaken. Anders blijft het gewoon duren omdat hij haar er nooit helemaal onder krijgt omdat jij haar helpt. Hij moet het eens duidelijk kunnen stellen, en daarmee is de kous af, maar als dat niet lukt, blijft hij het proberen...
Ook als ze zich schikt (maar meppen hoort daar eigenlijk niet echt bij), kan het dus zijn dat hij het blijft doen, gewoon omdat hij daar eens zin in heeft, en ja, dan kan je kiezen wat je doet...
Dit is stresserend voor haar, dat is zeker zo, maar dat wil inderdaad niet zeggen dat er iets aan te doen valt...
Hoe vaak doet hij het eigenlijk?
Hier bij mij is mijn meisje (Kleintje) nog steeds de baas. Ze is de oudste (7 jaar) en de anderen zijn jongens van 1 en 2 jaar. Nu is vooral Luis van anderhalf een vrij dominante karaktertje en die zou dus graag dat trapje in rang stijgen. Kleintje is ontzettend bang en onzeker tegenover andere katten en het heeft een hele tijd geduurt voor ik haar zover kreeg dat de jongens haar mochten aanraken zonder dat ze in paniek schoot. Als Luis haar gaat 'aanvallen' omdat hij dominant wil tonen, dan kruipt ze dus in eerste instantie volledig weg, en krijst de hele buurt bij elkaar. Ik greep dan ook in. Tot iemand me uitlegde waarom dat eigenlijk niet mocht.
Ik dacht dan: ok, korte pijn, eens hij erboven staat, zal ze zich schikken en is de ruzie voorbij, krijgt ze weer rust.
Zo ging het echter niet. Kleintje veerde helemaal op, beet van zich af en staat nog steeds boven aan de rangorde. Soms probeert Luis het weer eens en dan gaat ze nog steeds de eerste dagen blazen en weglopen, maar na een paar dagen wordt ze plots veel zelfzekerder van zichzelf en zet hem weer op zijn plaats. Telkens opnieuw.
Ze weegt nochtans anderhalve kg minder dan hij, maar desnoods springt ze gewoon met haar hele gewicht in zijn hals en duwt hem neer. Heel mooi om zien. Ik merk dus ook dat het voor haar stress eigenlijk beter is dat ik niets doe en ze het zelf oplost, dan dat ik haar probeer te helpen, maar Luis maar blijft proberen omdat hij het gevoel heeft dat hij haar aankan en de rangorde niet stabiel is.
Ik weet niet in hoeverre dat in jouw situatie iets helpt, maar het kan geen kwaad het even uiteen te zetten.
Feliway heb ik trouwens niet veel vertrouwen in (werking is ook nooit bewezen en de theorie erachter kan ik echt niet volgen), maar valeriaan werkte hier wonderlijk in de eerste introductie (heeel erg moeilijk hier omdat Kleintje dus panisch was).
Om nog even op je eerste vraag te antwoorden, ik denk ook dat het afvallen eerder een kwestie van meer bewegen zal zijn dan puur de stress. Bllijkbaar heeft ze van de kitten niet veel stress, en de kater was er voorheen ook al.
en jawel, dat werkt, daarnaast gebruik ik clicker training om de katzels veel zelfvertrouwen te geven (èn wat leuks te doen natuurlijk!)
