Sinds een maand of 2 of misschien wel langer mankt Bob voor bij het opstaan. Als hij lang heeft geslapen en dan opstaat, mankt hij een stap of 10 erg en dan loopt hij het eruit. Heeft hij niet geslapen of heeft hij al een paar keer opgestaan, dan mankt hij niet of vrijwel niet. Ik vind het ontzettend moeilijk om te zien waar hij nou mee mankt, maar ben er inmiddels voor 80% achter dat het echt links is. Hij mankt niet met zijn voorpoten, maar echt vanuit schouder/rug/of iets anders daar boven.
Ben ruim een maand geleden bij Krooshof geweest, zij vond hem lopen als een zonnetje. Bij lichamelijk onderzoek gaf hij een hele lichte weerstand op zijn linkerschouder. Bob heeft eerder een biceps/pees blessure gehad, dus dat zou het weer kunnen zijn. Maar het zou ook iets anders kunnen zijn. Dus... foto's gemaakt en daarop zagen we een heel lichte beschadiging van inderdaad die peesblessure op zijn schouder en op een andere plek heel lichte artrose. Moeilijk voor Krooshof te zeggen of dat manken nou komt van de artrose of van een nieuwe blessure aan die pees aangezien zij zelf niet kan zien hoe hij mankt. Bovendien is die pees erg gevoelig bij hem (ben twee weken geleden ook bij Dorit Aharon geweest en ook zij gaf die pees/biceps weer aan).
Anyway, Rimadyl meegekregen, rustig aan doen. Hoefde niet perse lijnrust, maar even geen gekke dingen. Zo gezegd zo gedaan. Het werd langzaam een heel klein beetje beter. Dus ben ik hem toch lijnrust gaan geven, hier werd het weer iets beter van, maar het is nooit beter geworden dan stijf opstaan ipv mank opstaan. Ik ben echt radeloos geworden, want als hij eenmaal loopt, loopt hij als een zonnetje. Heb Krooshof weer gebeld, ik mag morgen weer op bezoek komen. We hebben afgesproken dat ik eerst een uurtje ga wandelen op de hei en hem laat slapen in de auto en dan samen met haar de auto uit ga halen om te kijken of hij dan mankt. Ook heb ik gisteravond wat filmpjes gemaakt, zodat ze echt kan zien hoe bar slecht hij weer opstaat. Zal het dan toch die artrose zijn?
Eigenlijk twee vragen, heeft iemand nog een idee wat het zou kunnen zijn? Ik heb ook al gedacht aan een trage schildklier, omdat ik Bob echt behoorlijk sloom vind. Als hij thuis is, komt er eigenlijk geen enkele energie uit
.Maar behalve sloom en kreupel heeft hij eigenlijk geen andere kenmerken. En gebeurt er iets leuks, dan is er ook nog weinig over van dat sloom.En de andere vraag, als het morgen toch echt blijkt dat het die artrose is, wat zouden jullie dan doen? Hij is pas 2 jaar oud, ik kan hem nu toch niet al in een glazen kooitje gaan stoppen tot het einde van zijn leven
. Ik vind kwaliteit veel belangrijker dan kwantiteit, maar ik zit er ook niet op te wachten dat ik straks Bobje kan wegbrengen op 4 jarige leeftijd. Hoe staan jullie daarin? Het is een labrador die gek is op jachttraining etc. Bovendien hebben we net een pup sinds april, die eigenlijk al zo'n twee maanden apart leven. Zo lopen nooit samen, Bob is aan de lijn en de pup kan dan los en dat vind ik zielig voor Bob. Maar ook in huis houd ik ze altijd apart ivm Bob.En dan toch nog een vraag, zijn er misschien goede supplementen waar ik nog iets mee kan? Ik lees hier en daar wat over Corta RX.
Bob is trouwens HDA en ED vrij.
