Anne in Duitsland schreef:
Toch verbaast het me dat in Duitsland zulke poten zonder blikken of blozen worden gegeven. Onze hondenschooltrainers geven bv. één keer per maand een halve runderpoot waar de honden dan een halfuur per keer op mogen knabbelen, en lamspoten zonder enige vorm van vlees er nog aan gaan er zelfs vaker dan één keer per maand doorheen. Als ik dan zeg dat wij Hollanders dat niet doen vanwege de slijtage, dan kijken ze heel vreemd. En ik moet het ze nageven: hun honden hebben perfecte gebitten. Ik heb er eens een blik op geworpen, een achtjarige retriever met werkelijk spierwitte tanden, geen spatje tandsteen, echt bewonderenswaardig. Vandaar dat ik soms wel eens twijfel of ik mijn viervoeters niet ook af en toe eens zo'n blok kan voorzetten, ter recreatie ende vermaeck.
Ik kreeg laatst van een Duitse barfleverancier die op de hondenschool langskwam een infobrochure mee voor mensen die willen overstappen van brok op barf. Daarin staat ijskoud dat runderstrotten zo ongeveer het ideale barfbot zijn omdat het uitstekende calciumleveranciers zijn, en dat voor mooie schone gebitten kalfsribben worden aangeraden. Hoe kan dat toch zo afwijken van wat wij hier doen, denk ik dan.
Wat me wel opvalt is dat Duitse barfhonden naar mijn mening beduidend minder mooi glanzen dan die van ons. Ze zien er goed uit (dankzij de trainers zijn er veel barfers op de hondenschool), maar niet zo mooi en gespierd als ons drietal (zei zij misschien niet geheel objectief... 8)). Dus het Duitse systeem met z'n olietjes en graantjes en relatief weinig afwisseling spreekt me verder niet zo aan. Maar op de gebitten van de retrievers van onze trainers ben ik wel eens jaloers...
Mij verbaasd het niet meer. NLders zijn in de regel erg voorzichtig, of bezorgd, denk ik, in vergelijking met veel andere landen. Mijn vriend geeft ze af en toe ook zonder blikken of blozen (varkenspoten, geen rund) en vooral varkenskoppen hebben ze ook gehad en soms nog wat andere harde dingen en ik moet toegeven, het gaat ook gewoon goed, behalve dat sommige van onze honden slijtage aan de tanden hebben en ik wijdt dat voorlopig aan de harde botten, maar misschien komt het door het klappertanden wat sommige van diezelfde honden doen voor het werken en eten, door hun opwinding. Een deel van onze lijn bestaat uit vrij zenuwachtige honden. En niet bij allemaal staan de tanden precies goed op elkaar, dat helpt natuurlijk ook niet bij dat klappertanden. Nou ben ik nog steeds een beetje meer NLds dan iets anders, dus ik neem persoonlijk liever het zekere voor het onzekere, maar ik ben daarin wel aan het veranderen. Omdat ik al op meerdere vlakken sinds ik hier leef heb gemerkt dat ik het soms gewoon echt bij het verkeerde eind heb. Dat ik niet gewoon bezorgd, maar echt overbezorgd ben.
Waarom bij de een de tanden wel slijten en bij de ander niet, misschien een onzin argument, maar het zou me niets verbazen dat als generaties honden harde botten hebben gegeten dat de tanden daar beter tegen bestand zijn dan generaties honden die die botten niet hebben gegeten.
Wat me hier verder opvalt is dat de honden delen van die hardere botten laten liggen, terwijl ze het karkar van een wild hert zo wegeten, alles, poten, kop, alleen de hoefjes heb ik nog wel eens gevonden. Ook Boef knaagt dat zo weg en alles verteerd goed. Misschien is zo'n hert totaal niet te vergelijken met een veel zwaarder varken, ik weet natuurlijk ook niet hoe oud die hertjes zijn en het zijn geen hele grote hier, maar ik vraag me af of er misschien verschil is tussen botten van door mensen gehouden dieren en botten van dieren in het wild.
En zo komen er per dag meer en meer vragen in me op