Hier kun je al je vragen, problemen, informatie kwijt over vaccinaties, parasieten en wormen

Moderator: Lizzy

Door karinbots
#1964466
Nu ga ik dinsdag naar de dierenarts voor de progresteronbepaling van Twister maar na de laatste enting zei de dierenarts iets over een enting tegen Herpes, zodat de puppy's niet besmet zouden raken en dood kunnen gaan.
Maar is dit ook echt nodig?? en doen jullie dit ook?
Door vagebond
#1964578
Ik ken een fokker die standaard hier voor ent. Ze had een paar keer een lege teef gehad, terwijl die echt wel drachtig was. De een na de ander, het bleek een herpesbesmetting te zijn.
Zelf doe ik het nooit.
Gr. Ingrid
Door hannabelgje
#1964598
Mijn puppy die ik gereserveerd had is doodgeboren vanwege herpes, samen met nog 4 broertjes en zusjes, dus ik zou wel enten. Er bleven toen twee reutjes over, maar die waren erg ziek, hebben het uiteindelijk wel gehaald.
Door Lizzy
#1964815
Dit is een fijn artikel:

Herpes vaccinatie van drachtige teven nuttig?

Het verstrekken van objectieve informatie
Als dierenkliniek hechten wij eraan een goed en objectief advies aan fokkers te geven. Soms vormen we daarmee onbedoeld een tegenwicht in andere vaak weinig feitelijke en daardoor weinig objectie informatie die u als fokker kan bereiken. Het verspreiden van angst voor herpes zoals we de laatste jaren waarnemen is wat ons betreft dan ook een slechte zaak. Met goede informatie willen wij voor u het onterecht kosten maken voor vaccinatie tegen herpes voorkomen.

Herpes in de actualiteit
Hoewel herpes al zeer lang bestaat en vaccinatie al veel langer mogelijk is, is er de laatste jaren in Nederland extra aandacht voor het herpes virus . Deze aandacht wordt niet onderschreven door de wetenschap in binnen en buitenland en wordt ook niet gestaafd door een toename in problemen die bewezen te maken hebben met dit virus. Opvallend is dat ook de makers van het vaccin deze angst en daarmee de uitverkoop van het vaccine medio 2008 niet goed begrijpen.

Hoe wordt het virus overgebracht?
Typisch bij herpes virus is dat er dragers voorkomen. Dragers zijn dieren die zelf niet ziek zijn maar wel het virus bij zich dragen en (met tussenpozen) verspreiden. Dit is niet alleen bekend voor het herpes virus van de hond (Canine Herpes Virus afgekort ) CHV, maar ook het herpes simplex ofwel de koortslip bij de mens verspreid zich via dragers.

Een ander typisch kenmerk van het herpes virus is dat het zich alleen kan vermenigvuldigen bij een temperatuur die enkele graden lager ligt als de normale lichaamstemperatuur.
Dit verklaart waarom het herpes virus bij honden (en mensen) normaal alleen voorkomt op de koudere dele van het lichaam zoals de mond en neusholte en de geslachtsdelen.

Hoe vaak komt het herpes virus voor?
Het herpes virus is al tientallen jaren endemisch onder honden. Dat wil zeggen het is overal aanwezig en het is dus net als bij de mens doodnormaal als een hond met dit virus in contact komt. Elk hondencontact ook via de lucht kan dit virus over brengen. De dekking speelt hierbij een ondergeschikte rol.

Niet alle honden worden drager. De meeste honden ontwikkelen afweerstoffen die het virus na korte of lange tijd uit het lichaam verwijderen. Gewoonlijk hebben deze honden hebben hier in deze periode totaal geen ziekteverschijnselen van. Je kunt dus ook niet zien of je hond hier mee geinfetceerd is of is geweest. Een enkele keer komen symptomen als kennelhoest of irritatie van de geslachtsdelen voor. Bij onderzoek naar afweerstoffen bij gezonde honden blijkt tot wel 80% van de gezonde honden afweerstoffen te hebben tegen het virus en dus hiermee in contact te zijn geweest.

Wanneer lopen mijn pups risico?

Alleen als er 3 zaken tegelijk plaatst vinden lopen pups risico's te sterven aan een herpes infecie.

1. er worden geen afweerstoffen aan de pups doorgegeven
2. door slechte kennelhygiëne wordt het nest besmet met ziektes
3. de eerste 10 dagen worden pups slecht verzorgt en koelen ernstig af de eerste 10 dagen

1. Afweerstoffen tegen herpes en anderen ziekten voorkomen nieuwe besmettingen. Deze afweerstoffen worden direct na de geboorte met de eerste moedermelk aan de pups doorgegeven. Vooral jonge honden welke weinig in contact zijn geweest met soortgenoten en al vroeg een nestje krijgen zijn soms nog niet besmet en hebben hierdoor geen afweerstoffen tegen herpes in de moedermelk. Dit komt in de Nederlandse situatie waar honden (van de goede fokkers) veel kontact hebben, shows lopen gekeurd worden etc eigenlijk niet vaak voor.
2. Indien een jonge drachtige teef die nog niet eerder besmet is met het herpes virus door slechte kennelhygiëne of een drager in de kennel toevallig net aan het eind van de dracht besmet wordt dan heeft ze geen tijd gehad om afweerstoffen te vormen en deze door te geven aan de pups via de moedermelk en deze zo te beschermen. Ook vormt de teef dan zelf een bron van besmetting.
3. Alleen bij puppies die sterk afkoelen in het nest en met het herpes virus geïnfecteerd worden zonder dat ze voldoende afweerstoffen van de moeder binnenkrijgen, kan het virus zich in het koudere lichaam vermenigvuldigen en ziekte en sterfte onder de pups veroorzaken> dit komt bij een fokker die secuur om gaat met het nest en zorgt voor een goede omgevingstemperatuur en een goede begeleiding van de teef eigenlijk niet voor.


Het infecteren van een teef in het laatste stadium van de dracht of direct na het werpen is daarmee een bijzondere situaties die eigenlijk alleen voorkomt in grote kennels. Dan nog vormt dit alleen een probleem als er daarnaast ook (te) weinig aandacht is voor de pups en hun lichaamstemperatuur en de teef niet in staat is afweerstoffen over te brengen via de moedermelk. Ook om deze reden kan het belang van het geven van moedermelk gedurende de eerste dagen nooit genoeg worden benadrukt. Moedermelk is dan ook de eerste dagen nooit te vervangen of aan te vullen door kunstmelkproducten. Zie ook het commentaar bij Esbilac kunstmelk

Is vaccinatie dan onzin?
De vaccinatie is eigenlijk bedoeld voor kennels welke een specifiek probleem hebben met herpes en niet zoals nu vaak wordt gesuggereerd een goede algemene preventie maatregel voor fokkers die hooguit enkele nestjes per jaar hebben en deze met alle zorg en aandacht omringen.

In specifiek situatie waarin door sectie is aangetoond dat jong gestorven puppy's vermoedelijk gestorven zijn aan herpes mag een drager in de kennel worden vermoed en kan het nuttig zijn te vaccineren.

Daarmee is als algemene vaccinatie de waarde veel beperkter dan velen u, om wat voor reden dan ook, doen geloven.

Dit betekent dus ook het omgekeerde: Indien je een gezond nest hebt en er overlijdt een pup van 14 dagen na een periode van diaree dan moet niet aan herpes gedacht worden maar aan tal van andere oorzaken.

Tot slot
Bedenk tot slot dat geen enkele vaccinatie een slechte kennelhygiëne te niet kan doen. De basis regel dat een teef met jongen voldoende aandacht en verzorging moet hebben en goed gescheiden moet worden houden van andere honden om insleep van infecties te voorkomen is de beste garantie op gezonde pups. Er zijn immers nog zoveel andere bedreigingen voor de puppies dan het herpes virus

Indien toch wordt gevaccineerd met als argument het bieden van maximale bescherming dan moet er ook aandacht zijn voor het vaccineren van andere honden in de kennel en het niet geven van kunstmelkproducten de eerste dagen.

D.L.van Os 2008 -2009

Website: http://www.ossehoofd.nl/clienteninfo-ho ... rtplanting
Gebruikersavatar
Door *Dorothea*
#1964840
hannabelgje schreef: Mijn puppy die ik gereserveerd had is doodgeboren vanwege herpes, samen met nog 4 broertjes en zusjes, dus ik zou wel enten. Er bleven toen twee reutjes over, maar die waren erg ziek, hebben het uiteindelijk wel gehaald.
Er zijn ook genoeg mensen die een nest hebben verloren dankzij de herpes vaccinatie.
Ik vind het niet iets om zomaar even klakkeloos te doen, ik raad het altijd af tenzij mensen aantoonbaar een probleem hebben met herpes.
Gebruikersavatar
Door Angelique
#1964879
Ik heb het nog niet gedaan en zie op dit moment ook geen reden om het te gaan doen.

Hoorde vandeweek ergens dat men ook al deze vaccinatie krijgt "aangesmeerd" omdat je dan grotere nesten zou krijgen :-X
Door hannabelgje
#1964893
Nou ik dat artikel lees vind ik het wel raar dat dat nest toen aan herpes is gestorven. Dat was gewoon in huis bij mensen, geen zieke dieren en de pups zijn tijdens en net na de geboorte gestorven.
Door Elvira
#1964903
Ik ben lid van een golden retriever mailing list en heb daar verschillende keren het verslag gelezen van fokkers die een heel nest verloren aan het herpes virus (weliswaar in Engeland). Dit waren moeder honden die veelvuldig geshowd waren, bij fokkers waarvan ik me niet van voorstellen dat nr 2 en 3 van toepassing zijn (bij 1 fokker ben ik geweest en weet ik zowiezo dat het niet het geval is). Dus ik vraag me af hoe betrouwbaar dit artikel is. Ik heb ook van Belgische en Nederlandse fokkers gehoord die nesten verloren aan herpes en ook dit waren geen moederhonden die nooit met andere honden in aanraking kwamen. Wel was het vreselijk om de pups 1 voor 1 te zien weg kwijnen.
Gebruikersavatar
Door kira
#1964907
@Hannabelgje, is er sectie geweest waaruit dat blijkt? En zo ja, volgens het artikel kan het wel, nl als de moederhond kort ervoor besmet is geraakt.
Door irmaa
#1964946
Vind het ook een bijzonder slecht artikel van Lizzy,
Heb zelf herpes in een nest gehad, 2e nest (12 pups) van een teef die daarvoor regelmatig geshowd werd, en slechte kennelhygiene was al helemaal geen sprake. Ken zelfs meerdere fokkers die een keer een herpesnest hebben gehad en  van slechte kennelhygiene of teven die nooit in aanraking kwamen met andere honden was absoluut geen sprake.,  ik had toen die tijd 3 (huis)honden, zowiezo geen grote kennel oid. Pups werden heel netjes in de woonkamer groot gebracht enz.  zie hier: http://leonbergers.nl/nest-2004/162-fot ... -2004  Ze stierven als ratten op 3 weken.. maar heb door  inzet van onze Da 's 7 overgehouden.

Als je meer info wil dan zend ik je mijn verslag van dat herpesnest wel...
Kan me voorstellen dat als je ooit zoiets hebt meegemaakt dat je dan wel wil enten, verder moet iedereen voor zich zelf afwegen wat je moet doen enten of niet aan beide zitten risico's.
Door Lizzy
#1964951
SoLOmY schreef: Vind het ook een bijzonder slecht artikel van Lizzy,
Heb zelf herpes in een nest gehad, 2e nest (12 pups) van een teef die daarvoor regelmatig geshowd werd, en slechte kennelhygiene was al helemaal geen sprake. Ken zelfs meerdere fokkers die een keer een herpesnest hebben gehad en van slechte kennelhygiene of teven die nooit in aanraking kwamen met andere honden was absoluut geen sprake., ik had toen die tijd 3 (huis)honden, zowiezo geen grote kennel oid. Pups werden heel netjes in de woonkamer groot gebracht enz. zie hier: http://leonbergers.nl/nest-2004/162-fotoalbum-nest-2004 Ze stierven als ratten op 3 weken.. maar heb door inzet van onze Da 's 7 overgehouden.

Als je meer info wil dan zend ik je mijn verslag van dat herpesnest wel...
Kan me voorstellen dat als je ooit zoiets hebt meegemaakt dat je dan wel wil enten, verder moet iedereen voor zich zelf afwegen wat je moet doen enten of niet aan beide zitten risico's.
Ehhh, goed lezen hoor, het is niet mijn artikel. Het is een artikel van een dierenarts.

Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je je informatie/verslag hier niet deelt?
Laatst gewijzigd door Lizzy op za 12 mar 2011, 21:09, 1 keer totaal gewijzigd.
Door irmaa
#1964981
Je schrijft zelf dat het een fijn artikel is.. toch, dan onderschrijf je toch wat daar geschreven staat of niet?
Het is een persoonlijk verslag wat ik heb geschreven voor de club toen die tijd, voor diegenen die echt geinteresseerd zijn. Het is een persoonlijk verslag wat wij hebben meegemaakt.
Door hannabelgje
#1965005
kira schreef: @Hannabelgje, is er sectie geweest waaruit dat blijkt? En zo ja, volgens het artikel kan het wel, nl als de moederhond kort ervoor besmet is geraakt.

Ze hebben zowel de dode als de levende pups onderzocht en daar kwam toen uit dat het herpes was. Verder weet ik er niet zoveel van. Ik vond het toen wel heel erg voor de fokker en ook voor mezelf omdat ik dus geen pupje meer had.
Door Lizzy
#1965179
SoLOmY schreef: Je schrijft zelf dat het een fijn artikel is.. toch, dan onderschrijf je toch wat daar geschreven staat of niet?
Het is een persoonlijk verslag wat ik heb geschreven voor de club toen die tijd, voor diegenen die echt geinteresseerd zijn. Het is een persoonlijk verslag wat wij hebben meegemaakt.
Ja, ik vind het een goed artikel omdat het ook eens een ander geluid laat horen dan alleen maar "je moet enten". Maar dat maakt niet dat het mijn artikel is, of wel?

Ik kan me voorstellen dat dit artikel niet lekker valt als je een nest verloren bent aan herpes, maar aangezien ik ook bekend ben met honden die na de enting overleden zijn, denk ik niet dat het advies simpelweg kan zijn "ros er maar een enting in".
Door Lizzy
#1965218
Karin, heb je dit artikel toevallig ook gelezen? Ook een fijn artikel:

Herpes Virus infecties bij de hond
Auteur: Maarten Kappen

De laatste jaren worden we in de rashondenfokkerij in toenemende mate geconfronteerd met klachten van het niet drachtig worden van teven, het werpen van te kleine nesten en in mindere mate doodgeboren pups of pups welke kort na de geboorte alsnog dood gaan. Zeker grote kennels met veel externe contacten door show, training of anderszins lijken hiermee te maken te hebben. Er wordt wel aangegeven dat momenteel rond de 50% van de kennels besmet is. Vaak heeft het een wat slepend en wisselend karakter. Het is niet zo dat de kennel in een keer volledig ziek is en men dan in die periode niets fokt, maar gedurende een lange periode (soms wel enige jaren) zijn er voortdurende klachten van leegblijvende teven, met af en toe een uitzondering hierop. Uiteindelijk verbetert het vaak wel, al dan niet na het nemen van een aantal maatregelen. Dit beeld zou kunnen passen bij een Herpes Canis ofwel Canine Herpes Virus infectie. Ook een aantal andere oorzaken kunnen hiervoor worden aangemerkt, echter gezien de actualiteit en het veelvuldig voorkomen beperk ik me hier tot de herpes-virus infectie.

Wat is Canine Herpes Virus (CHV)?

Het is een wereldwijd voorkomend DNA-virus dat gevoelig is voor allerlei invloeden zoals temperatuur, zuurgraad en desinfektiemiddelen. Typisch is het gegeven dat de groei optimaal is bij een temperatuur van 34-35 graden Celsius, hetgeen verklaart waarom de slijmvliezen van neus, oog, mond, en uitwendige geslachtsorganen primaire plaatsen van infectie en vermenigvuldiging zijn van het CHV.. Bij temperaturen van 40 graden of hoger is het virus instabiel. In tegenstelling tot bijvoorbeeld het Parvo virus leeft het Herpes virus niet lang buiten het lichaam cq in de omgeving. De meeste desinfectantia werken goed tegen CHV.

Besmettingswegen.

Deze bovengenoemde eigenschappen maken direct contact de belangrijkste besmettingsweg. In verreweg de meeste gevallen gebeurt dit door snuffelen en likken. Bij pups kan dit gebeuren tijdens de uitdrijving door het geboortekanaal of in het nest via contact met de uitvloeiing van de moederhond. Een dekking is in mindere mate een besmettingsmogelijkheid. Hierbij wordt steeds slijm met cellen waarin het virus zich bevindt overgedragen. De incubatietijd (tijd tussen infectie en verschijnselen) is 6 tot 10 dagen. Men geeft aan dat na infectie de neusuitvloeiing tot 15 dagen besmettelijk blijft voor anderen en vaginale uitvloeing en sperma tot 20 dagen. Er kan ook een besmetting in de baarmoeder optreden door passage van de vruchtvliezen van de moeder naar de embryo's, foetus of pups door het virus.

Dragerschap.

Herpesvirussen komen bij veel diersoorten voor maar de verschillende typen zijn meestal diersoortspecifiek, zo ook het CHV. De meeste herpessoorten hebben de mogelijkheid om de gastheer voor het leven te infecteren, waarbij de symptomen dan periodiek terug kunnen komen bijvoorbeeld in tijden van verminderde weerstand. Herpes Simplex ofwel de koortslip bij de mens kennen we allemaal, maar ook het CHV voldoet hieraan. Is het dier geïnfecteerd dan kan hij hierdoor drager worden van het CHV dat zich in de 'rusttoestand' schuil houdt in bepaalde delen van het zenuwstelsel (ganglia), maar ook de tonsillen en de speekselklieren worden genoemd. Als er zich bepaalde stresssituaties voordoen kan het virus zich vanuit deze plaatsen naar slijmvliezen van neus, mond, oog en geslachtsorganen uitbreiden en hierdoor wordt de drager besmettelijk voor anderen via de wegen zoals hierboven aangegeven. Bij de drachtige teef is dit het geval in de laatste 3 weken van de dracht en de eerste 3 weken na het werpen. Bij de loopse teef kan ook zo'n situatie ontstaan. Ook gebruik van medicijnen welke de afweer onderdrukken zoals corticosteroïden (bijvoorbeeld prednison) kunnen leiden tot reactivatie van het herpes virus. Niet alle geïnfecteerde dieren worden overigens drager!

Gevolgen van CHV infektie.

Verreweg de meeste dieren worden dus tijdens hun leven besmet zonder dat je er iets aan merkt. Men spreekt dan van een zogenaamde subklinische infectie. Dat is enerzijds prettig omdat er geen ziekteverschijnselen ontstaan, maar anderzijds lastig omdat hierdoor uitwendig niet goed te onderscheiden is in hoeverre CHV zich in een populatie verspreid heeft. Gevoegd bij het levenslang dragerschap bij sommige honden, met af en toe opflikkeringen, krijg je een soort situatie in de populatie vergelijkbaar met een ijsberg: het topje kun je zien, echter onder het wateroppervlakte kan een enorme uitbreiding aanwezig zijn.

De gevolgen van CHV bij de hond zijn in een viertal groepen onder te verdelen:

* De pupsterftegroep, zoals hieronder verder beschreven: dit is de meest schadelijke vorm.
* Ook kunnen beschadigingen op het slijmvlies van vagina en penis en voorhuid ontstaan bij recent geïnfecteerde honden. Meestal gaat het hier om blaasjes en bloedinkjes in het slijmvlies welke met de vaginoscoop goed zichtbaar zijn. De honden zelf hebben hiervan in het algemeen geen last
* Het CHV kan een onderdeel van het kennelhoestsyndroom zijn. Dit laatste is een complex van verwekkers en factoren die ontsteking van de voorste luchtwegen bij de hond kunnen opwekken. Het CHV speelt hierbij waarschijnlijk een ondergeschikte rol, maar als besmettingsweg via neus en mond door likken, snuffelen en hoesten is dit nogmaals wel de belangrijkste.
* Als veroorzaker van vruchtbaarheidsproblemen, zoals leegblijven van teven door infectie in een vroeg stadium van de dracht, vroeg embryonale sterfte door infectie in een iets later stadium en te kleine nesten wordt CHV genoemd. Dit is de vorm waarvoor in onderzoeken nogal wat aanwijzingen gevonden wordt, echter direkte bewijzen hiervoor zijn er nog relatief weinig. Mogelijk bevordert het CHV in dit verband ook andere verwekkers van vruchtbaarheidsproblemen.

Wat zien we bij de pups?

In geval van besmettingen bij pasgeborenen zien we dat de meeste pups bij het begin van de infectie 1 week oud zijn. Bij deze leeftijd leidt dit tot de dood binnen een aantal dagen. De pups hebben het veelal in het begin heel goed gedaan, ze groeien goed en zijn veelal de zwaarste. Dan stoppen ze plotseling met drinken en vertonen lusteloosheid. Verschijnselen van luchtwegproblemen zoals met open bek ademen, benauwdheid, speekselen, en waterige neusuitvloeiing kunnen optreden. Ook braken en zachte grijsgele of groene ontlasting kunnen zich voordoen. Typisch is uiteindelijk het doordringend en continu geschreeuw , soms gepaard gaande met fietsbewegingen en sterrekijken. Bij aanraking is de buik pijnlijk. Als pups ouder dan 2 a 3 weken zijn en dan geïnfecteerd worden heeft dit grotendeels geen fatale afloop meer. Luchtwegproblemen, zenuwverschijnselen, blindheid en doofheid kunnen wel optreden. Op nog latere leeftijd geschiedt de infectie net als bij de volwassen honden meestal zonder dat men er iets aan merkt.

Waarom zijn pups zo gevoelig voor CHV?

De belangrijkste redenen hiervoor zijn het nog relatief gebrekkig ontwikkeld vermogen van een pup tot ongeveer 10 dagen leeftijd om zijn eigen lichaamstemperatuur te handhaven enerzijds en het nog incompleet ontwikkelde afweersysteem van deze pups anderzijds. We weten dat de ene pup meer afweerstoffen binnenkrijgt dan de andere binnen hetzelfde nest, dus dat een CHV besmetting niet altijd wil betekenen dat alle pups verschijnselen gaan vertonen. Het blijkt overigens uit onderzoek dat het kunstmatig verhogen van de lichaamstemperatuur bij inmiddels zieke pups geen enkele effectiviteit heeft.

Vaststellen van de infectie.

Een van de mogelijkheden om objectief een infectie vast te stellen bestaat uit een meting van de antistoffen tegen CHV in het bloed van de hond middels de ELISA-methodiek. Echter er zijn vele invloeden op het ontstaan en op de hoogte van de antistoftiter. Sommige honden geven na besmetting geen of nauwelijks antistoftiter te zien en bij anderen blijft hij jaren aanwezig. Als je een titer vind bij een hond en er bestaat geen geschiedenis van vruchtbaarheidsproblemen dan wil dit alleen maar zeggen dat deze hond ooit met CHV in aanraking is geweest. Het zegt niets over eventuele problemen die zouden kunnen ontstaan in de toekomst met deze individuele hond. Als je geen titer vind is het meestal zo dat de betreffende hond niet in aanraking is geweest met CHV, echter zoals aangegeven, kunnen sommige honden ondanks besmetting en dragerschap ook geen titer vormen.

Er blijken bij onderzoek ook invloeden te zijn van een aantal omgevingsfactoren op de hoogte van deze titer: de kennelgrootte heeft een verhogende invloed, het gebrek aan hygiéne en het voorkomen of gehad hebben van kennelhoest heeft een verhogende invloed. Bij teven blijkt leeftijd en fase in de cyclus een factor te zijn, bij reuen dekervaring. Er is wel aangetoond dat in probleemkennels een relatie bestaat tussen het percentage verwerpers en de hoogte van de titers.

Resumerend kun je zeggen dat de interpretatie van bloedwaarden lastig is. Je kunt in het algemeen wel stellen dat teven die geen aantoonbare antistoftiter hebben, en die ingebracht worden in een kennel waar CHV aanwezig is, mogelijk risico lopen op vruchtbaarheidsproblemen.

Een andere mogelijkheid is het direct aantonen van virus DNA in neusswabs of vaginaalslijmvliesswabs. Dit is onder praktijkomstandigheden erg lastig en gezien de relatieve korte periode van virusuitscheiding niet handig.

De duidelijkste methode om een infectie weliswaar achteraf vast te stellen welke het onomstotelijk bewijs kan leveren is het sectiebeeld van gestorven pups direct bij of na de geboorte. Doordat het CHV een affiniteit heeft met bloedvaten ontstaan her en der in de organen bloedingen. Vooral in de nieren leidt dit tot een heel typisch uitgesproken beeld. Ook longen, milt, leven, lymfknopen, en hersenen kunnen bloedingen vertonen. Men kan het virus middels verdergaand laboratoriumonderzoek (PCR) in deze organen aantonen bij het dode dier.

Wat is eraan te doen?

Onderscheid moet worden gemaakt hierbij tussen 1. het individuele zieke dier en 2.de totale kennel met reproductieproblemen.

Ad 1. In geval van zieke pups zijn alleen algemene ondersteunende maatregelen te geven, zoals het op peil trachten te houden van vocht- en energiebalans en lichaamstemperatuur. Vooral voor de nog niet zieke nestgenoten heeft het verhogen van de omgevingstemperatuur wellicht enige zin. Ingeven van serum van een volwassen hond met een hoge antistoftiter tegen CHV zou ook ondersteunend kunnen werken. Interferon of andere antivirale middelen worden wel gesuggereerd, doch bewijs hiervoor is nog dun. Lactoferrine, een stof in de moedermelk, heeft wel experimenteel bewezen enige bescherming te geven tegen CHV, in de praktijk kunnen we hiermee nog niets. Gezien de besmettelijkheid voor anderen dienen deze pups met hun moeder altijd gescheiden gehouden te worden van andere honden (zie ook ad.2.) Tijdens de behandeling van deze pups moet er een goede hygiëne in acht worden genomen. Volwassen honden hebben meestal asymptomatisch verlopende infecties, daar wordt geen behandeling voor gegeven, als je ze al vast kunt stellen.

Ad 2. In geval van een kennelsituatie, waarbij problemen met de vruchtbaarheid en puppysterfte aanwezig zijn en waarbij CHV is aangetoond, zijn een aantal zaken van belang:

* Goede algemene hygiëne vermindert de besmettingsdruk niet alleen van CHV doch ook van andere pathogenen: goed reinigen en desinfekteren van de omgeving is belangrijk .
* Met behulp van bloedonderzoek kan men vaststellen of er CHV-titers aanwezig zijn en daarmee een invloed waarschijnlijk maken.
* Altijd dode pups ter sectie aanbieden
* Voorkomen van direkte besmetting door de drachtige teven: deze dienen vanaf 3 weken voor het werpen tot het moment van het spenen van de pups apart gehuisvest te worden, gescheiden van de rest.
* Kunstmatige inseminatie beschermt alleen reuen en geen teven! Het sperma is altijd in contact geweest met het slijmvlies van de penis, en dus potentieel besmettelijk voor de teef. Een dragerteef echter vormt voor de reu dan geen risico.
* Een keizersnede bij de moeder reduceert het besmettingsrisico bij de pups in geval van een virusdragende moeder
* Vermijden van stress: hierop hebben onder andere de grootte van de kennel, besmettingen met andere verwekkers van kennelhoest, introductie van veel nieuwe dieren zoals we zien als de kennel ook nog een pensionfunktie heeft, veel in en uitsleep door shows, dekkingen etc.
* Het identificeren van dragers en besmettelijke honden is lastig zoals hierboven aangegeven is en dus het isoleren en uitplaatsen hiervan ook, en is in de praktijk dus nauwelijks een optie.
* Het preventief enten van de teven waarmee gefokt wordt: een goede mogelijkheid die sinds kort bestaat.


Het preventief enten.

Het doel van het enten is het beschermen van pups, dus het trachten te voorkomen van puppysterfte, door het afweerniveau tegen CHV bij de moeder te verbeteren. Deze geeft via de biest de afweerstoffen tegen allerlei ziekteverwekkers, waaronder CHV, op de 1e dag na de geboorte aan de pups door. In het algemeen is er een goede relatie tussen de hoogte van de afweertiter bij de moeder en de hoogte van de verkregen afweer bij de pup als ze voldoende biest hebben opgenomen.

Ook is aangetoond dat het percentage drachtige teven in geïnfecteerde omgeving wordt verhoogd door de enting, evenals het percentage doodgeboren pups wordt verminderd. Ook gemiddeld geboortegewicht en nestgrootte worden volgens de fabrikant, in met CHV besmette kennels, hoger na enting.

Entschema.

De teef waarmee gefokt wordt ontvangt de eerste enting in de periode tijdens de loopsheid tot maximaal 10 dagen na dekking. De tweede enting wordt gegeven een tot twee weken voor het werpen. Het is de vraag of de tweede enting gegeven dient te worden als blijkt bij echo-controle op 4 weken dat de teef leeg is. Bij elke volgende dekperiode van deze teef dient hetzelfde entschema aangehouden te worden.

Praktijkervaring met enting.

We hebben inmiddels enige ervaringen opgedaan met de preventieve entingen tegen CHV. Het is en blijft lastig in de praktijk de effectiviteit objectief te beoordelen én omdat je in de meeste gevallen van te voren niet 100% zeker weet dat CHV de veroorzaker is van de problemen én omdat er vele andere oorzaken verantwoordelijk kunnen zijn voor het wel drachtig worden van een probleemteef na enting. Echter onze indruk is dat het wel werkt, en er is geen duidelijk alternatief .

Résumerend en praktisch van belang:

Het CHV is wijdverbreid, lastig diagnostisch in kaart te brengen, wordt nauwelijks door de dekreu verspreid, blijft aanwezig bij dragers, is bij de individuele zieke pup moeilijk tot niet te behandelen, is preventief in probleemkennels te beheersen onder andere door enting van de fokteven en hygiënische maatregelen. Uitroeiing van CHV is op dit moment niet mogelijk, beheersing wel!

Bron: http://www.kvgd-eersel.com/herpes-virus ... ur-69.html

======================

Overigens wil ik het probleem herpes niet bagatelliseren hoor. En al helemaal niet de verschrikking je pups te zien sterven aan deze (of andere) ziekte. Dat is natuurlijk afschuwelijk :'( :'(. Maar het is gewoon niet zo dat wel gevaccineerde teven + pups geen risico lopen. Helaas. Er overlijden teven aan de enting en er overlijden ook pups terwijl er wel gevaccineerd is.

In dit oudere topic staat ook nog een interessant artikel:

http://www.barfplaats.nl/forum/index.ph ... 595.0.html

en deze:

http://www.barfplaats.nl/forum/index.ph ... 402.0.html
 Terug naar “Vaccinatie/Parasieten/Wormen”

Barfplaats wordt gesponsord door