Diego is met 2 gecastreerd ivm met een grote teelbal(groeide in 6 dagen tot een tennisbal)
Ik was weleens radeloos omdat ik geen contact kon maken tijdens de wandeling.
Op mijn kop staan, weet ik veel, het hielp niet te winnen van de neus.
Een week na de castratie kwam ik jubelend thuis, de opvoeding is dus wel gelukt.
Diego vocht nooit, keek agressors verachterlijk aan en draaide zijn kont toe en liep weg.
Er is nooit op gereden(ik heb hem 3 en een half jaar gecastreerd meegemaakt), vacht is goed gebleven, hoe het was geworden als hij ouder zou zijn weet ik niet, daar hij is overleden in november.
Ik heb nu Buffel, die hadden we er al bij, maar mensenkinderen wat een gereedschap hangt er met net 7 maanden
Ik ben aan het nadenken over een implantaat, als hij dus heftiger wordt tegen andere honden.
Ik had toch Diego niet gecastreerd, als hij niet die enorm grote bal had gekregen.
Overigens is hij weleens chemisch gecastreerd, omdat geen enkel middel hielp tegen zijn hormonen, als ze zo hoog in de hormonen zit, lijkt het wel of de tardaq veel korter werkt, ik heb het over een week of 2.
Vandaar dat ik nu als ik wat probeer, naast de druppels voor beheersing van de geslachtsdrift, en ook krijgt hij hop ect, ik het implantaat overweeg.
Als ik lees hoeveel het doet voor Indy, de hond van Dorothea, die milder kan reageren hierdoor en zichzelf niet meer in de problemen stort, dan vindt ik het overwegen waardt.
Een castratie is on om keerbaar, vandaar dat ik ze graag laat uitgroeien.
Als hij 4 is zoals jouw hond, zou ik voor een implantaat gaan, dan heb je ook een langere periode dat de hormonen rustig zijn en er mischien een langere tijd rust komt.
Met de tardaq krijg je ook een opleving van het gedrag voordat het afzwakt, en dan is de werking te kort voor de inspanning om de boel te kalmeren.
Dus implantaat wint voor mij qua werkingstijd.