Nadia schreef:
Laat ze voelen! Breek een kippepoot door en voel eraan!
Zou ik niet doen. Ik vind sommige kippenbotten ook behoorlijk scherp... Laika hoestte gisteren toevallig een stukje rug op, bijna een dag nadat ze het gegeten had (was blijkbaar niet goed door het verteringsproces gekomen), en er zat echt een lekker puntje aan. Maar ik voer ze toch, omdat de crux in het bottenverhaal voor mij is dat er veel vlees bij zit, dat samen met het bot wordt gekraakt en ingeslikt. Daardoor is rauw bot niet gevaarlijk. En door het kraken worden de stukjes ook zo klein dat ze niet blijven hangen, lijkt me, in hals/maag/darm.
(Dat kalfsbotten volgens de schrijver en z'n da niet scherp zijn is natuurlijk ook kul; geef mij een kalfsbot en ik zal er in no-time een scherp stuk van afslaan...)
Ik weet niet met wat voor tips je zo iemand kunt overtuigen van het feit dat honden ondanks hier en daar soms een scherp stukje rauwe botten kunnen eten. Verwijzen naar de wolf misschien? Die zou toch nooit tot huishond zijn geëvolueerd als ie bij ieder rauw genuttigd botje het loodje had gelegd... Wolven leven van rauwe botten, en de hond is van binnen toch gewoon nog een wolf, en dus kan een hond ook rauwe botten aan.
Ik vraag me wel eens af hoe dik de wanden van de slokdarm, maag en darmen van een hond zijn, omdat dus niet ieder scherp stukje tot problemen leidt. De boel is blijkbaar dik genoeg om niet meteen geperforeerd te raken.
Prachtig overigens, Wendy, dat jouw twee honden samen een maaltijd nuttigen! Bij ons zou dat beslist niet goed gaan, 2 honden bij 1 kip!
