Hallo allemaal,
Een hele tijd geleden heb ik hier al eens een bericht gepost omdat ik bezig was mijn drie katten, waarvan er één inmiddels 18 is én nierpatiënt, over te zetten op rauw of op z'n minst kvv. Naar aanleiding van de berichten op dit forum ben ik begonnen met alle granen uit de voeding te elimineren (alleen hoogwaardig natvoer) en af en toe wat rauw vlees (bijvoorbeeld kip, runderhart etc.). De jongste twee waren vrij makkelijk over te halen en eten nu graag rauw, bij de oudste koste het wat meer tijd en geduld. Maar ook zij begon langzamerhand steeds meer rauw te eten. Een paar weken geleden dacht ik dat ik de overstap naar kvv kon gaan maken omdat ze inmiddels allemaal gewend waren aan rauwe vleesjes als dagelijks tussendoortje (in dit geval heb ik Tinlo geprobeerd, omdat ze daarvan kleine verpakkingen hebben in verschillende smaken). Dat kvv viel bij allemaal goed in de smaak - de ene smaak uiteraard meer dan de andere, zoals het katten betaamt. Ook de oude nierpatiënte Mongwai smulde goed van het kvv.
Zo'n twee weken later, stopte Mongwai eigenlijk bijna van de één op andere dag met eten (achteraf denk ik dat ze misschien al een paar dagen wat minder at, maar dat kwartje viel pas later, sowieso omdat ze wel vaker een wat wisselende eetlust heeft). Ik vreesde het ergste en ze ging erg snel achteruit. Na twee dagen nauwelijks eten (alleen een paar muizenhapjes) bedacht ik me dat ik nog een pijnstiller voor katten had en die heb ik die in een soort baadt-het-niet-dan-schaadt-het-niet-actie gegeven; eigenlijk had ik alle hoop al opgegeven dat ze hier nog bovenop zou komen, omdat ze inmiddels behoorlijk was verzwakt. Maar tot mijn grote verbazing begon ze zo'n 40 minuten later uit zichzelf lekker wat brokjes te smullen. Die had ik toch maar weer in huis gehaald omdat ik alle soorten voer die ze altijd lekker vond wilde uitproberen om haar weer aan het eten te krijgen (snoepjes, yoghurt, supermarktbrokken en alle soorten natvoer, tonijn en gekookte kipfilet). Na overleg met de dierenarts, die wel dacht dat de kans erg groot was dat het haar nieren waren, besloten om in ieder geval de komende week te kijken of het geven van dagelijks een pijnstiller resultaat zou opleveren. En dat deed het, want sindsdien heeft ze toch weer wat gegeten (vooral die ongezonde brokken, maar dat is nog altijd beter dan niks). Steeds kleine beetjes, maar ze komt weer naar de keuken als ik ze eten ga geven en ik zie dat ze echt weer zin in eten heeft. Ook loopt ze weer wat stabieler en is wat actiever. Ik heb de indruk dat ze er sinds gisteren ook wat minder ingevallen uitziet, dus dat de vele kleine hapjes toch wat resultaat beginnen op te leveren. Langzamerhand begin ik weer hoop te krijgen dat het tóch niet haar nieren zijn, maar dat er iets anders aan de hand is/was. Maar ik wil pas met haar naar de dierenarts voor een evt. onderzoek als ze wat meer is aangesterkt, want ze is nou eenmaal enorm stressgevoelig en wordt al heel angstig als ze alleen het kattenreismandje ziet. Nu wil ik haar juist rust gunnen en niet met haar nog een gevecht aangaan (dus dwangvoederen etc.).
Zou de omschakeling naar kvv misschien te veel voor haar zijn geweest en op de een of andere manier haar darmen zo van streek kunnen hebben gemaakt, dat ze helemaal geen zin meer had in eten? De andere twee hebben nergens last van, maar zijn 1,5 en 4 en helemaal gezond, dus dat is misschien geen goede vergelijking. Nu Mongwai toch weer wat lijkt op te knappen en nog niet haar normale hoeveelheid, maar dan toch weer steeds ietsje meer eet, wil ik dit natuurlijk niet opnieuw in gevaar brengen door haar iets te geven waar ze juist weer ziek van wordt. Iemand hier wel eens gemerkt dat een oude kat de omschakeling naar kvv niet goed verdroeg?
Groetjes,
Diana
- wat ze eigenlijk nooit doet. Dit geeft mij toch weer de indruk dat er toch iets in haar maag/darmen niet lekker zat...
