Moderator: Lizzy
pike schreef: Een hond laten lopen met een verschoven lens lijkt me geen goed plan, mijn teckel had er in elk geval behoorlijk last van.Ligt er even aan waar de lens ligt, een verschoven lens kan aanleiding geven tot glaucoom waardoor een oog verloren kan gaan.
pike schreef: Bij die van mij pakte het dus niet zo goed uit, maar het betrof ook een oudere hond, dat heeft misschien ook nog een rol gespeeld. Ik weet wel dat als ik het nog eens aan de hand krijg bij een oudere hond, en hij er niet mee kan blijven lopen, ik het oog er direct uit laat halen. Bij een jonge hond zou ik het wel laten doen.Bij ons ging het ook om een oudere hond, Tess was 12 jaar oud en pakte het ook niet goed uit. Maar ik zou het zo weer doen als een hond het zou krijgen. Ik vond de ingreep om het oog eruit te halen erg heftig en ook het herstel daarna vond ik een enorme impact hebben. De hond zelf had er niet zo veel last van maar ik vond het vreselijk om haar met 1 oog te zien.
Erna schreef: Bij ons ging het ook om een oudere hond, Tess was 12 jaar oud en pakte het ook niet goed uit. Maar ik zou het zo weer doen als een hond het zou krijgen. Ik vond de ingreep om het oog eruit te halen erg heftig en ook het herstel daarna vond ik een enorme impact hebben. De hond zelf had er niet zo veel last van maar ik vond het vreselijk om haar met 1 oog te zien.Dat was hier ook het geval. Voor de hond was het de juiste keuze geweest. Pas toen het oog eruit was merkte ik hoeveel last het dier eigenlijk van dat oog gehad moest hebben. Ik heb er nooit spijt van gekregen.
Nadat het oog eruit was gehaald knapte ze wel zienderogen op en dat was natuurlijk wel erg fijn om te zien.
pike schreef: Dat was hier ook het geval. Voor de hond was het de juiste keuze geweest. Pas toen het oog eruit was merkte ik hoeveel last het dier eigenlijk van dat oog gehad moest hebben. Ik heb er nooit spijt van gekregen.Bij Tess is eerst de lens eruit gehaald en dat herstel ging goed. Alleen kreeg ze een aantal maanden daarna glaucoom op het oog en toen was het een bekeken zaak en moest het oog er alsnog uit. Als ze dat niet had gehad had ze prima met beide ogen door het leven kunnen gaan.
Ze zien er niet meer zo leuk/aantrekkelijk uit natuurlijk, en ik vond het zelf ook heel erg, maar het went wel, uiteindelijk. De ingreep op zich, operatietechnisch bekeken, vond ik niet zo heftig.
Bianca schreef: Weet je ook waardoor Tess uiteindelijk toch glaucoom kreeg Erna? Was er sprake van een ontsteking in het oog?De lensluxatie is laat ontdekt (ze was een weekje uit logeren) en daarna door de dierenarts ook nog eens niet herkend waardoor ze ongeveer een week of 4 met een luxatie heeft gelopen. Het oog was behoorlijk beschadigd. Bij de operatie werd ook gezegd dat niet duidelijk was of we het hier mee zouden halen. De glaucoom hebben we ook nog geprobeerd om op te lossen met druppels maar ook dat was niet haalbaar. De reden waarom we het zo gedaan hebben was omdat ikzelf zo tegen het oog eruit halen op zag. Er was geen extra gevaar voor Tess dus we hadden tijd. Uiteindelijk moest dus toch het oog eruit.
Erna schreef: Bij Tess is eerst de lens eruit gehaald en dat herstel ging goed. Alleen kreeg ze een aantal maanden daarna glaucoom op het oog en toen was het een bekeken zaak en moest het oog er alsnog uit. Als ze dat niet had gehad had ze prima met beide ogen door het leven kunnen gaan.Dat was dus eigenlijk pech hebben. Bij mijn tekkeltje was het direct duidelijk dat er 's avonds wat mis ging met het oog, zelf kon ik het echter niet zien. De volgende dag zat ik bij de dierenarts en die stelde gelijk de juiste diagnose. Maar, ik werd niet doorgestuurd. Was niet zinvol zei hij, opereren was een heel groot risico. Ik kreeg druppels zodat de hond er geen last van zou hebben. Ik weet nu niet meer hoe lang ik gedruppeld heb, maar het was mij op een gegeven moment duidelijk dat de hond last had. Toen kwam ik bij een andere dierenarts die stuurde me gelijk naar Utrecht. En nog geen week later werd ze geopereerd. Helaas zat er direct een forse ontsteking in, die ze niet wegkregen.
