Heb je even? ...
onderstaand wat dingen die mij deden nadenken:
en ja, je zult altijd zelf verantwoordelijk zijn voor de acties die je al dan niet onderneemt
niet alles gaat over katten, maar 'k denk dat de strekking duidelijk is
~~
Onderzoek naar de duur van de bescherming na vaccinatie heeft vragen opgeroepen naar de benodigde frequentie van de herhaling van de inenting. Laboratoriumtesten kunnen bepalen of de hoeveelheid antistoffen in het bloed van de kat hoog genoeg is om de kat te beschermen tegen infecties. Als de antistoffentiter in het bloed hoog genoeg is, dan zou de kat beschermd moeten zijn tegen infectie met het desbetreffende virus, en is er geen noodzaak om de enting te herhalen.
Aan het einde van de jaren '90 hebben de grote Amerikaanse diergeneeskundige organisaties (AAFP, AVMA en AAHA) de volgende consensus bereikt betreffende vaccinaties:
1. Vaccinatie is een complexe geneeskundige procedure en moet als een medisch probleem benaderd worden.
2 Geen enkele vaccinatie is altijd veilig, geen enkele vaccinatie is altijd succesvol in het voorkomen van de ziekte en geen
enkele vaccinatie is altijd bij alle dieren nodig.
3. Vaccinatieschema's voor katten moeten bepaald worden op 'dier voor dier' basis en men dient geen zogenaamde
standaardschema's te gebruiken.
In plaats van de gedachten uit de vorige eeuw (elke kat moet elke inenting elk jaar krijgen) zijn er nieuwe doelen gesteld:
1. Vaccinatie van een zo'n groot mogelijke hoeveelheid van de dieren in risico populaties voor een bepaalde ziekte.
2. Vaccinatie alleen tegen de besmettelijke ziektes voor welke er een realistisch risico bestaat dat de kat aan de
besmetting bloot gesteld zal worden en deze ziekte mogelijk kan ontwikkelen.
3. Vaccinaties moeten zo vaak als nodig gegeven worden.
Voor alle vaccinatievloeistoffen die de AAFP (American Association of Feline Practitioners) aanbeveelt is bewezen dat ze de kat beschermen tegen ernstige besmettelijke ziektes. Vier van de tien beschikbare vaccinaties worden genoemd als basis vaccinatie. Deze "basis" vaccinaties zijn nodig voor alle katten en bieden bescherming tegen de volgende virussen:
1.Kattenziekte, (of katten panleukopenia virus) FPV - is de veroorzaker van deze potentieel dodelijke, erg besmettelijk
ziekte, welke wordt gekarakteriseerd door hoge koorts, braken, diarree en beschadiging van de hersenen.
2. Calicivirus, FCV - veroorzaker van luchtweg en mond infecties.
3. Herpesvirus, FHV - veroorzaker van luchtweg en oog infecties.
4. Hondsdolheidvirus, (rabiës) - veroorzaker van infecties van het zenuwstelsel. Een dodelijke ziekte die ook
overgebracht kan worden op mensen en andere zoogdieren. Nederland is rabiësvrij (alleen vleermuizen zijn besmet
met het rabiësvirus), maar voor reizen naar het buitenland is een rabiësenting wettelijk verplicht.
De aanbevelingen (richtlijnen) van AAFP voor FPV, FCV en FHV entingen zijn: alle kittens moeten voor de eerste keer ingeënt worden op een leeftijd van 6 weken, dan elke 2 - 3 weken tot na de leeftijd van 12 weken boosteren (herhalen van de enting) De volgende vaccinatie is 1 jaar na de kittenentingen, de daarop volgende vaccinatie elke drie jaar.
De zes andere vaccinaties worden beschouwd als "non-basis" vaccinaties. Gebruik van deze vaccinaties moet per individueel geval beoordeeld worden, afhankelijk van verschillende factoren.
1. Leukemievirus, FeLV - veroorzaker van lymfosarcoma. (lymfeklierkanker)
2. Chlamydia - veroorzaker van luchtweg - en oog infecties
3. Feline infectieuze peritonitis, FIP - dodelijk virale ziekte die eerst symptomen van luchtweg en maag/darm ziekte kan
veroorzaken, voordat de ziekte zich verder verspreidt naar andere organen.
4. Kattenaids, FIV - nog niet beschikbaar in Nederland maar er bestaan plannen om het binnenkort op de markt te
brengen. Het is een virale ziekte die de immuniteit van de kat verlaagt.
5. Giardia - niet beschikbaar in Nederland. Het is een protozoale parasitaire ziekte die voornamelijk symptomen van
het maag/darm kanaal veroorzaakt.
6. Bordetella - veroorzaker van luchtweginfecties
Het bepalen van welke kat ingeënt moet worden met "non-basis" vaccinaties en op welke leeftijd, is het onderwerp van vele discussies
Wanneer een kat besmet raakt met een bacterie of virus zal het immuunsysteem van de kat daarop reageren met het maken van antistoffen tegen dit virus of deze bacterie. Door vaccinaties worden dode of levende (of deeltjes van levende) virussen of bacteriën aan de kat toegediend. De concentratie van de antistoffen die in het bloed van de kat aanwezig zijn wordt "titer" genoemd. Theoretisch gezien zou een hoge antilichamentiter een aanwijzing zijn dat de immuniteit tegen het betreffende virus of de bacterie goed is. De vorige vaccinatie heeft een goede immuun respons opgewekt en een hoge antilichamentiter veroorzaakt, herhaling van die enting is dan niet nodig. De hoogte van de antilichamentiter tegen rabiës, FPV, FCV en FHV is een goede indicatie voor bescherming tegen deze ziektes, terwijl dit voor andere ziekten niet zo is.
Het belangrijkste advies dat de AAFP, AAHA en AVMA geeft, is dat elke katten eigenaar samen met zijn/haar dierenarts moet bepalen welke entingen worden gebruikt en wat het juiste entschema voor zijn/haar kat of katten is. Kortom, er bestaan geen "foute of goede" vaccinatieschema's. Elke kat en elke cattery moet zijn eigen vaccinatieschema ontwikkelen, die volledig anders dan andere cattery's kan zijn en toch in beide cattery's de katten goed en volledig gevaccineerd zijn. Die gedachte heeft veel tijd nodig om geaccepteerd te worden door dierenartsen, kattenverenigingen en katteneigenaren.
Het is dan ook erg belangrijk dat kattenfokkers en dierenartsen de nieuwste ontwikkelingen betreffende entingen blijven volgen. Er zijn veel onderzoeken gaande op het gebied van het inenten en er worden steeds nieuwe gegevens uit deze onderzoeken bekend gemaakt. Zo heeft een recent onderzoek aangetoond dat katten die subcutaan (onder de huid) ingeënt zijn met een combinatie-enting tegen FPV, FCV en FHV, antilichamen tegen hun nieren ontwikkelen. Dit wil niet automatisch zeggen dat ze daardoor ook nierfalen ontwikkelen. Er is nog veel onderzoek nodig om de relatie tussen nierfalen en het ontwikkelen van antilichamen tegen nieren te bepalen.
Recentelijk is in Nieuw Zeeland de vaccinatie tegen FPV, FHV en FCV door een groot farmaceutisch bedrijf geregistreerd voor 3-jaarlijks gebruik. Dus de grote farmaceutische bedrijven hebben nu ook aangetoond dat hun producten goede bescherming bieden tot drie jaar na het enten.
Mijn mening (als Fellow member van de AAFP) is dat de richtlijnen van AAFP voorlopig opgevolgd kunnen worden. Deze richtlijnen zijn samengesteld door Amerikaanse vooraanstaande onderzoekers. De eerste versie was in 1998 opgesteld, deze versie is in het jaar 2000 aangepast.
Voor meer informatie
http://www.aafponline.org/ voor de originele richtlijnen van AAFP
of op
http://www.winnfelinehealth.org/health/ ... eries.html voor commentaar op de AAFP richtlijnen van Susan Little in de Cat Fanciers Almanac
Tekst Dr. Emil Višnjari?
~~
Titers and Canine Vaccination Decisions
By Christie Keith
It always happens. As soon as dog owners hear that annual re-vaccination for dogs might not be necessary, they also hear about something called a titer test. “That’s great,” they say to themselves. “A test I can run every year to see if my dog’s immunity has gotten low and needs boosting!” It seems like the perfect solution to worries about over-vaccination.
However appealing that idea might be, titer tests can’t be used in this way. That’s because your dog’s immune system is not a gas tank, vaccines are not gas pumps, and titer tests are not gas gauges.
What Is a Titer Test?
A "titer" is a measurement of how much antibody to a certain virus (or other antigen) is circulating in the blood at that moment. Titers are usually expressed in a ratio, which is how many times they could dilute the blood before they couldn't find antibodies anymore. If the lab was able to dilute it two times, and then didn't find any more antibodies, that would be expressed as a titer of 1:2. If they could dilute it a thousand times before they couldn't find any antibodies, that would be a titer of 1:1000.
It would be wonderful to be able to say that once this ratio dips below a certain level, it’s time to give another vaccination to “boost” immunity. But that reflects an incorrect understanding of the immune response. Vaccines don’t inject immunity into a dog. Instead, they stimulate the immune system to form two kinds of cells, antibodies that fight the current infection, and memory cells that remain behind after the infection has been eradicated, to pump out more antibodies if the same virus is encountered in the future.
Memory cells persist for 20 years or more, and are not increased when the animal is re-vaccinated or re-exposed to the disease. The detection of antibodies in the bloodstream, which is what a titer test does, tells us that process took place and that memory cells are present, but the absence of antibodies does not mean there are no memory cells or that the dog is not immune. Veterinary immunologist Ian Tizard writes, "You can have a negative titer and if the pet is exposed, memory cells can respond within hours to regenerate enough antibodies for protective immunity." (Tizard, Ian R., Veterinary Immunology: An Introduction, 6th Ed, Saunders 2000.)
What Titer Tests Are Good For
If you can’t “top off” your dog’s immunity to viruses with booster shots, and you can’t tell from the titer test if his or her immunity is waning, what could a titer test possibly be good for?
It takes up to 14 days for the immune system to complete its response to a modified live virus vaccination for canine viruses. This process is called “serovonversion,” and in the vaccination stakes, it’s the brass ring. This means the dog has formed both antibodies and memory cells to those viruses. If you test the dog’s titer two weeks after vaccination, you can tell if he or she formed immunity to the virus.
If, however, the dog did not seroconvert after vaccination, this lets you know that the vaccine didn’t work; that is, it did not provoke the formation of immunity. This is usually because the puppy was too young, and his or her mother’s immunity was still present at a high enough level to prevent successful immunization. (Puppies acquire temporary immunity from their mothers after birth.)
In an adult dog or much older puppy, the reasons that vaccination fails to provoke immunity are usually related to the use of improperly stored, handled, shipped, or administered vaccines. Very rarely, the puppy or dog has a defective immune system and is incapable of seroconverting.
Titer tests are also very useful to breeders and the owners of young puppies. They can be used to help you customize an effective but minimal vaccination program for your puppy. Although a series of vaccines is typically given to puppies, this isn’t because a series is needed to produce an immune response. It’s done because some puppies don’t form immunity to the first vaccination, and would be unprotected if the next in the series were not administered. Puppies, like adult dogs, need just one vaccine that works, what immunologists call a “single immunizing dose.” By checking your puppy’s titers two weeks after the first vaccinations are given, you can determine whether or not immunity formed. This enables you to avoid giving further vaccines that will provide no benefit to the puppy if he or she is already immune, as well as let you know you need to continue to protect your puppy from exposure to these diseases if it turns out he or she did not form immunity from the first vaccinations. You do not have to wonder, worry, and guess if your puppy’s shots worked; you can know.
The Exceptions to the Rule
Titer testing is usually done in dogs for the most common and deadly canine viruses, parvovirus (CPV) and distemper (CDV). Rabies titer testing is also done, usually for purposes of travel to foreign countries that require it. Some viruses have unusual antibody patterns (such as FIP in cats or HIV in humans), but we do not have vaccines for any diseases of this type in dogs. Also, bacterial antibodies differ from viral antibodies in a number of ways, and bacterial titer testing is typically done in veterinary medicine as a means of diagnosing acute illness, not monitoring vaccine response or ongoing immunity.
Should You Test?
So, should you test your dog’s titers? Probably not. Nearly all previously vaccinated adult dogs are immune to parvovirus and distemper, and the titer test isn’t going to give you any useful information. You cannot make an immune dog “more immune” to a virus with additional vaccination, as the previous immunity will wipe out the virus in the vaccine. There will be no increase in immunity and no benefit to the dog. (Schultz, Ronald D., "Current and future canine and feline vaccination programs", Veterinary Medicine, March 1998.) If a titer test will give you peace of mind, or help you make a vaccination decision about a puppy or a dog of unknown vaccine history, then it’s worth considering. But for most owners of well-vaccinated adult dogs, neither re-vaccination nor titer testing for parvovirus and distemper are necessary.
~~
Over vaccineren
Belangrijke update!!!
De 3-jarige registratie van de Nobivac-cocktail is een feit! Dierenartsen hebben in de derde week van november 2006 een schrijven van Intervet ontvangen, waarin vermeld staat dat naast de Rabi?s-enting nu ook de Nobivac-cocktail officieel staat geregistreerd voor 3 jaar.
Vaccineren - de tijden zijn veranderd
Er bestaat geen twijfel over het feit dat het vaccineren tegen (dodelijke) infectieziekten in de afgelopen 20 jaar veel ellende heeft voorkomen bij onze huisdieren. Met name hondenziekte, parvo en kattenziekte komen dankzij het vaccinatiebeleid niet tot nauwelijks meer voor. Echter de opvatting dat vaccineren alleen maar positieve effecten heeft en dus geen nadelige gevolgen staat de laatste jaren ter discussie evenals de opvatting dat uw dier jaarlijks zijn vaccinatie moet krijgen.
Nieuw vaccinatiebeleid
Steeds vaker komen de volgende standpunten uit de wetenschappelijke wereld naar voren (met name de meest vooraanstaande diergeneeskundige instituten in Amerika):
Jaarlijkse vaccinatie is onnodig
Dat komt omdat vaccins de vorming van antistoffen tegen besmettelijke ziekten stimuleren, en deze antistoffen blijven jaren in het systeem, waarschijnlijk het hele leven. Het enige wat de jaarlijkse vaccinatie doet, is het inbrengen van virussen die worden uitgeschakeld door de reeds uit de eerder gegeven vaccinatie opgebouwde antistoffen;
er vindt dus geen aanvullende bescherming plaats.
Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs die het advies van jaarlijks enten met levend virus kan staven.
Vaccins zijn niet onschadelijk. Bijwerkingen en nadelige gevolgen kunnen worden beperkt door onnodige vaccinaties te mijden.
Jaarlijkse vaccinatie onnodig?
Mensen zijn voor vele ziekten waartegen zij in hun kindertijd zijn gevaccineerd hun hele leven lang immuun. Waarom zou ditzelfde niet gelden voor dieren? Professor Ronald D Schultz, hoofd van de afdeling pathobiologie van de Wisconsin University heeft dit getest op honden. Hij vaccineerde ze tegen rabi?s, parvo, kennelhoest en hondenziekte en stelde ze na drie, vijf en zeven jaar bloot aan de deze virussen.
De dieren bleven gezond. Negen en vijftien jaar na de vaccinatie deed hij ook nog een meting van de hoeveelheden antistoffen in het bloed van de honden en hij concludeerde dat de deze hoeveelheden voldoende waren voor het voorkomen van de ziekten.
Fredric Scott, professor aan het Cornell University College of Veterinary Medicine, deed een vergelijkbaar onderzoek bij katten en concludeerde dat de katten zeveneneenhalf jaar na de vaccinatie nog voldoende immuun waren. Op basis van dit onderzoek publiceerde de American Association of Feline Practitioners in 1998 richtlijnen met het advies een keer in de drie jaar te vaccineren.
De laatste tijd komt zelfs steeds meer de mening naar voren dat het eens per drie jaar vaccineren van uw hond of kat nog teveel van het goede is. Reden hiervoor is dat ook in dit geval de in het lichaam aanwezige antistoffen het virus in het vaccin uitschakelen en er dus niet meer antistoffen geproduceerd worden. De richtlijn van eens in de drie jaar vaccineren wordt gezien als een concessie van de wetenschap, ten opzichte van de dierenartsen die een hoop inkomsten moeten missen wanneer men hun huisdier niet meer jaarlijks laten vaccineren.
Vaccineren kan nadelige gevolgen hebben
B en/of T cel immunodefici?ntie
In de menselijke geneeskunde wordt gewaarschuwd voor het vaccineren van kinderen met levend virus als deze lijden aan B en/of T cel immunodefici?ntie, of als deze aandoening in de familie voorkomt. De vaccinaties kunnen bij deze pati?nten de dood tot gevolg hebben. Kenmerken die er op kunnen duiden dat iemand aan deze aandoening lijdt zijn immunodefici?nties zoals ademhalingsallergie?n, voedselallergie?n, eczeem, huidaandoeningen, neurologische beschadigingen en hartaandoeningen. Ook dieren kunnen lijden aan B en/of T cel immunodefici?ntie of uit een lijn komen waar deze aandoening voorkomt. Het is daarom logisch om het risico van vaccinatie ook bij dieren zoveel mogelijk te vermijden en niet meer te vaccineren dan strikt noodzakelijk is.
Immuunsysteem
De laatste jaren wordt het steeds duidelijker dat vaccinaties een negatief effect kunnen hebben op het immuunsysteem. In 1983 hebben Frick en Brooks een onderzoek uitgevoerd met twee groepen honden , die aanleg hadden tot atopische dermatitis (allergische reactie van de huid op stoffen uit de omgeving). E?n groep honden werd blootgesteld aan een allergeen (stuifmeel) en daarna gevaccineerd. De honden vertoonden geen reactie.
De tweede groep werd gevaccineerd alvorens aan het stuifmeel te worden blootgesteld. Deze groep kreeg wel reacties: dermatitis, en ook conjunctivitis (bindvliesontsteking).
Maagdarmproblemen
Wetenschappers uit Groot-Brittanni? en de Verenigde Staten beweren dat het levend virusvaccin de veroorzaker is van het de ziekte van Crohn (chronische darmontsteking). Ontstekingen van het maagdarmkanaal zouden een bijverschijnsel van het vaccineren zelf zijn, niet van een bepaald soort vaccin.
Overgevoeligheidsreacties
R. Brooks van de Commonwealth Serum Laboratories Limited meldt in zijn artikel getiteld 'Adverse reactions to canine en feline vaccins' uit 1991 de volgende reacties van honden op vaccinaties: rusteloosheid, overgeven, diarree en kortademigheid. In sommige gevallen zou het uiteindelijk tot bewusteloosheid en dood leiden.
Tumoren
Steeds vaker moet worden vastgesteld dat op de plek van een vaccinatie zich een tumor ontwikkeld. De tumoren ontstaan door het gebruik van ge?nactiveerde entstoffen (dode entstof dus). Door een chronische ontstekingsreactie op de plaats van de enting, wat veroorzaakt wordt door het adjuvans (toegevoegde stof, die de werking van het vaccin ondersteunt), kunnen bepaalde type tumoren, ook wel fibrosarcomen genoemd, ontstaan. Met name aluminium hydroxide als adjuvans kan dit veroorzaken, maar er komen steeds meer aanwijzingen dat ook andere adjuvantia hiervoor verantwoordelijk kunnen zijn. Vanwege het risico van het ontstaan van fibrosarcomen zijn er dierenartsen in Amerika die begonnen zijn met het enten in de staart of achterpoot met het argument dat deze lichaamsdelen geamputeerd kunnen worden indien er een fibrosarcoom ontstaat. Helaas lijkt het erop dat niet alleen de ge?nactiveerde vaccins kunnen leiden tot fibrosarcomen, maar ook levende entingen en entstoffen van FelV en Rabi?s.
Wat weten we over vaccinaties?
De diergeneeskunde (ook de alternatieve diergeneeskunde) kan tegen een aantal agressieve virusziekten zoals hondenziekte, parvo en kattenziekte niets doen op het moment dat de ziekte uitbreekt en er onvoldoende immuniteit bij de hond of kat bestaat.
De preventieve werking van vaccinaties is wetenschappelijk bewezen.
Een vaccinatie beschermt niet altijd 100%. Een voorbeeld daarvan is de enting tegen niesziekte bij de kat.
De preventieve werking van homeopathische en/of isopathische middelen die als alternatief voor vaccineren worden gebruikt, ook wel nosoden (gepotentieerd ziektemateriaal) genoemd, is (nog) niet wetenschappelijk bewezen.
Vaccinaties belasten de weerstand van een dier. Een homeopathische behandeling werkt bijvoorbeeld na een vaccinatie minder goed
Vaccinaties kunnen nadelig werken op het immuunsysteem van een dier. Na een vaccinatie wordt in een klein aantal gevallen chronische storingen van de luchtwegen en het maagdarm kanaal waargenomen
Bepaalde kwaadaardige tumoren en bloedziekten worden steeds vaker in verband gebracht met vaccineren.
Het is niet uitgesloten dat reacties op vaccinaties nog niet als zodanig worden herkend.
We zien het niet of we brengen het niet in verband met de vaccinatie.
Ziektes tengevolge van het vaccineren (vaccinoses) kunnen niet altijd met succes worden behandeld.
Met beleid vaccineren
Je huisdier vaccineren is dus niet zomaar even een prikje halen.
Er moet goed nagedacht worden over welke vaccinaties nodig zijn en hoe vaak. Dit is afhankelijk van de situatie van uw huisdier en zijn omgeving. Wat is de besmettingskans? Hoe agressief is het virus?
Hoe oud is het dier? Het volgende is dan ook in overweging te nemen in uw besluit hoe vaak en waartegen u uw huisdier wilt enten:
Alleen gezonde dieren vaccineren
Een gedegen lichamelijk onderzoek alvorens te vaccineren zou standaard gedaan moeten worden. Indien een dier gezondheidsproblemen heeft, moet men uiterst voorzichtig zijn met vaccineren, daar dit meer ellende dan voordelen op kan leveren.
Niet te jong en niet te oud
Is het dier te jong, dan heeft het waarschijnlijk nog antistoffen van de moeder in het lichaam die de vaccinatie teniet doen. Bij oudere dieren kan de aanslag van een vaccinatie op de weerstand grotere gevolgen hebben, daar de weerstand bij oudere dieren verminderd.
Dode entstof
Jonge pups en kittens, oude honden en katten, gevoelige dieren (bijvoorbeeld die eerder een entreactie vertoonden) zouden met dode entstof gevaccineerd kunnen worden. Deze vaccins zijn minder belastend op de afweer. Echter, dode vaccins zijn wel veiliger, maar resulteren in een mindere immuniteit voor een kortere periode.
Niet te vaak
Omdat we de laatste jaren steeds meer te weten zijn gekomen over de reactie van het afweersysteem op vaccinaties, kan het aantal entingen tegen ziektes als bijvoorbeeld honden- en kattenziekte verlaagd worden naar eens in de drie jaar. Na 2 - 3 entingen is vaccinatie voor de rest van het leven vrijwel zeker niet meer nodig; vooral niet als de besmettingskans gering is.
Alleen indien nodig
Het valt aan te bevelen niet te enten tegen ziekten, die geen gevaar vormen of een zeer mild verloop hebben.
Reacties vastleggen
Het is van belang om de reacties op een enting, eg. in een periode van 3 - 6 weken na de enting, vast te leggen. Deze informatie kan later van pas komen.
Gevoeligheid verschillende rassen
Bepaalde rassen zijn gevoeliger voor entreacties en/of storingen in het immuunsysteem.
Niet naast homeopathie
Gedurende een periode van circa 3 - 6 weken v??r of n? homeopathie kan er beter niet gevaccineerd worden.
De werking van de homeopathische behandeling wordt door een vaccinatie verminderd of te niet gedaan.
Waarom enten wij nog steeds jaarlijks?
Ten eerste is een vaccinatie niet ouder dan een jaar verplicht indien u uw huisdier wilt onderbrengen in een pension, met uw dier naar een show wilt, met uw dier naar het buitenland wilt of met het dier wilt fokken. De vaccinatieplicht voor deze en andere activiteiten is de laatste jaren veelal strenger geworden in plaats van versoepeld!
Er zit een grote vertraging tussen het moment waarop er in de wetenschap nieuwe vindingen zijn gedaan en de uitvoering in de praktijk. Het kan dus enkele jaren duren voordat praktiserende dierenartsen hun ziens- en handelswijze aanpassen mbt nieuwe inzichten.
Een goede dierenarts wijst u op de voor- en nadelen van het vaccineren van uw huisdier, waarna u zelf kunt besluiten tegen welke ziekten en hoe vaak u uw dier wilt vaccineren. Echter niet alle dierenartsen zijn overtuigd van het feit dat we met veel minder vaccineren toe kunnen en dat vaccineren nadelige gevolgen kan hebben.
Het afschaffen van de jaarlijkse enting betekent een drastische daling in de inkomsten van vele dierenartsen.
Een dierenarts kan dus economische redenen hebben u niet te adviseren minder te gaan enten.
Ook de farmaceutische industrie verdient goed aan de jaarlijkse enting van uw huisdier en zal niet snel genegen zijn het standpunt van jaarlijks vaccineren te wijzigen.
Zolang een huisdiereigenaar het advies blijft krijgen om jaarlijks te enten omdat dit het beste is voor de gezondheid van het dier, zonder op de gevaren gewezen te worden en zonder ge?nformeerd te worden over het feit dat vervolg-vaccinaties geen verbeterde immuniteit tegen ziekten oplevert, zal de eigenaar de jaarlijkse enting blijven halen om de 'bestwil' van het dier.
Bertha Slagter van cattery Castlemania; en info somali
Geraadpleegde literatuur:
? Are we vaccinating too much? Door Catherine O'Driscoll
? Vaccineren wij teveel? Samenvatting van het artikel van Catherine O'Driscoll
vertaald door J. van der Wijk
? Vaccinaties. Westerhuis - kliniek voor gezelschapsdieren.
http://www.uwdierenkliniek.nl/
? Behandelingsmogelijkheden voor gezelschapsdieren met kanker door Drs. J. de Vos en
Dr. S. Verschuren.
www.ottenhorst.nl
Bekijk de foto's van een dashond met vaccinatieschade, een filmpje van een hond een uur voor vaccinatie en een filmpje van dezelfde hond na vaccinatie:
www.thepetcenter.com/exa/vacreact.htmlorst.nl/
www.thepetcenter.com/exa/vac.html
Het nutteloos overenten van onze honden heeft ons een aantal jaren geleden aan het denken gezet.
Hoeveel auto-immuunziektes en botziektes in combinatie met slechte voeding zijn er niet in de rashonden gefokt en had dit niet voorkomen kunnen worden door meer openheid en erkenning van het vaccinatiebeleid en niet in de laatste plaats rauwe voeding? Studies van Billinghurst en Eliassen geven aan dat naast het goed uitselecteren van ouderdieren deze 2 factoren het grootste struikelblok zijn en nooit zullen zorgen voor rasverbetering. Belangrijk om bij stil te staan.
http://www.crosskeysbooks.com/newsdesk_inf
o.php?newsPath=2&newsdesk_id=95
Het is verstandig om honden met epilepsie of andere auto-immuunziektes helemaal niet te enten. De laatste 10 jaren is het aantal epilepsiehonden angstwekkend gestegen (ook onder de Golden Retriever). Overenten en doorfokken met foute combinaties zijn daar een belangrijke oorzaak van. Zie hieronder info over de titertest.
http://www.canine-epilepsy-guardian-ang ... r_test.htm
Nog meer belangrijke onderzoekers mbt overvaccinatie van onze huisdieren:
http://www.news.wisc.edu/story.php?get=8413
http://www.itsfortheanimals.com/DODDS-RESUME.HTM
Al deze resultaten van eerlijke onderzoeken van geleerden vanuit de USA zijn inmiddels ook tot Europa doorgedrongen. Goede nutritionele voeding (op basis van een carnivorendieet) en zo min mogelijk enten, dat is de enige manier om een ras 'gezond' te houden en in die zin te verbeteren.
Onze honden worden vanaf 2003 deelge?nt. Zij krijgen nog wel ieder jaar de Weil-enting en om de drie jaar krijgen zij de Puppy DP-enting (Parvo en Hondenziekte). Tegen kennelhoest worden ze niet meer ge?nt en het heeft ons zeer verbaasd dat zij de afgelopen 2,5 jaar geen kennelhoest hadden, terwijl MET de enting en op brokvoeding zij dit virus wel kregen.
Firma Intervet is drukdoende de driejarige registratie van het Nobivac-vaccin rond te krijgen.
Naar verwachting zal dit eind november/begin december 2006 definitief rond zijn. Dit houdt in dat de volgende vaccins gegarandeerd een driejarige werking hebben en het zodoende absoluut onnodig is onze huisdieren ieder jaar over te enten. Er zijn al onderzoeken bekend (ref. dr. W. Jean Dodds) waaruit blijkt dat wanneer honden tot hun eerste levensjaar volledig ge?nt zijn, dat zij dan levenslange immuniteit genieten.
Belangrijke update!!!
De 3-jarige registratie van de Nobivac-cocktail is een feit! Dierenartsen hebben in de derde week van november 2006 een schrijven van Intervet ontvangen, waarin vermeld staat dat naast de Rabi?s-enting nu ook de Nobivac-cocktail officieel staat geregistreerd voor 3 jaar.
Gegarandeerde werking 3 jaar Nobivac:
Rabi?s
Hondenziekte
Parvo
HCC leverziekte
Gegarandeerde werking 1 jaar Nobivac:
Weil/Leptospirose
Kennelhoest
Parainfluenza
O.a. dr. W. Jean Dodds adviseert zoveel mogelijk apart van elkaar te enten in verband met hevige triggers van de verschillende vaccins die auto-immuunziektes veroorzaken.
Zo triggert het Weil/Leptospirose-vaccin enorm op het Hondenziekte-vaccin. En de Rabi?s werkt flink in op de HCC leverziekte. Daarom is het aan te bevelen minimaal 6 weken na elkaar te enten.
Helaas is het in Nederland niet mogelijk aparte vaccins uit de cocktail te enten.
Wel kan men kiezen tussen de deelcocktail Hondenziekte, Parvo en HCC of de Puppy DP (Parvo en Hondenziekte zonder HCC). Wij hebben gekozen voor de laatste in overleg met Intervet en dit laten wij over 3 jaar na titerbepaling herhalen. 6 weken na de Puppy DP-enting hebben wij alleen Weil laten enten.
Opvallend is dat de bijwerkingen die Stanley eerder wel had, volledig zijn weggebleven.
Een hond die ziek is (diarree, braken of wat dan ook) en tegen zijn entingsdatum aanzit, mag NOOIT in die staat worden ge?nt. Wacht eerst tot het dier volledig beter is en stel het minimaal een aantal weken uit. Ook is het niet verstandig tegelijkertijd met de enting te ontwormen. Dit mag nooit gelijktijdig gebeuren. Over ontwormen en auto-immuunziektes dadelijk meer. Honden op Antibiotica-kuren mogen ook NOOIT tegelijktijdig worden ge?nt of ontwormd. Meer info over de nadelige gevolgen van Antibiotica tref je verderop aan.
Dat het veelvuldig vaccineren ook de nodige schade bij de mensheid aanricht, kun je uit onderstaande info opmaken en jezelf wederom afvragen; is het wel verstandig ieder jaar onze huisdieren te vaccineren?
http://www.jankraak-taichitao.nl/conten ... na_id=1018
