Geen idee of het bij medisch hoort, maar weet niet waar anders ik het zou moeten posten. Het is nl een gedrag gerelateerde vraag.
Daar komtie
Ik heb op dit moment een kattengroep van 9, katten van diverse leeftijden en pluimage. Ik heb een GT ingeschakeld om dat 1 van de katten vreselijk de boel onder sproeide en als gevolg ook nog 1 en soms 2 anderen. 2 daarvan zijn broers en die gunden elkaar het licht in de ogen niet.
Het ergste "probleemgeval" broer 1 heeft als diagnose chronische stress gekregen. Nu na 4 weken therapie is de relatie tussen de broers heel erg veranderd, ze gaan weer goed met elkaar om, alleen het sproeien hield niet op. Mijn katten hebben een huis met ren 24/7 ter beschikking. De rest van de tuin heb ik nu ook afgezet, maar broer 1 heeft toch weten te ontsnappen. Sindsdien mag hij 's middags naar buiten. Opeens is het sproeien minder geworden, helaas nog niet helemaal weg. Hij oogt veel gelukkiger en ik zie ook geen ijsbeergedrag meer.
Mag ik hieruit de conclusie trekken dat broer 1 meer buitenruimte nodig heeft? Buitenruimte die ik hem midden in de stad niet durf te bieden. Ik zit op een afgesloten binnenterrein met allemaal aansluitend tuinen. Herplaatsen is misschien een optie, maar hij ligt na de therapie inmiddels weer goed in de groep. Hij heeft hier zijn broer en nog meer kattenvrienden!
Ondertussen gaat hij nu dus elke dag los naar buiten en sta ik doodsangsten uit dat er wat met hem gebeurd(het is hier niet de meest huisdiervriendelijke buurt). Ik weet het gewoon niet