[Migudu]

Migudu is dol op barf en ik vind het heerlijk om hem te zien genieten.
Maar ik blijf sommig botwerk eng vinden.
Daarnet piepte hij een beetje bij het doorslikken van een stukje kippenrug en meteen denk ik: "O god, hij stikt!"
Hebben jullie dit nooit?

Groetjes,
Gerda

[Roef & Hidde]

heel soms ja
als roef idd een raar geluidje maakt tijdens eten heb ik gelijk het hart in de keel zitten.
gelukkig is roef een rustige eter en gebeurd het niet vaak.

[Migudu]

Ik stond nog net niet meteen over hem heengebogen voor Heimlich..
Zou het mezelf natuurlijk nooit vergeven als er iets mis zou gaan.
Hij kauwt echt heel goed hoor, is geen schrokker, maar als ik dan zo'n piepje hoor...o bah!!!!! brrrrr!

Groetjes,
Gerda

[smulpaap]

Ooh jawel hoor .... zeker in het begin  ::) vooral het doorslikken en weer terug kotsen vond ik nogal wat .... maar ik heb inmiddels net als mijn honden geleerd dat dat ook een functie heeft .
Ik merk eigenlijk aan al mijn honden dat ze ""het kunstje "" gerust wel doorkrijgen na verloop van tijd . Een tijdje geleden hadden we samen weer een nieuw avontuur  ::) ree ribben ..... ik wilde het gaan proberen met ze en heb het gedaan , met in mijn achterhoofd de meest gruwelijke horror scenario,s . Maar ik merk aan ze dat ze er steeds bedrevener in worden . Barf is een avontuur voor hond en baas  :biggrin2: Maar als je het rustig opbouwd en zelf rustig bent dan gaat het vast wel goedkomen met je lieve beer  :biggrin2: Ik denk zelf dat dit ook de beste weg is . Niet te hard van stapel lopen en je hond rustig laten wennen aan allerlei vleesbot

[Migudu]

Terugkotsen heeft hij nog nooit gedaan, hij slikte vandaag een iets te groot stuk ineens door, denk ik..
Als ze bezig zijn met bot, dan kunnen ze ook zo op en neer schokken met hun kop...doe nou eens rustig, denk ik dan...
Hij eet al veel hoor, parelhoenkarkas, kippenrug, konijnkarkas, kipkarkas...het is altijd goed gegaan, maar ik schrok gewoon vanavond....

Groetjes,
Gerda

[**Jolanda**]

Ik was in het begin vooral reuze benieuwd hoe ze die botten zouden kraken. Voor de zekerheid hield ik de kippenbouten (daar ben ik mee begonnen) vast zodat ze niet in 1x een groot stuk naar binnen konden werken.

Ik heb wel gehad dat als ik iets 'ongewoons' hoorde even extra oplette, al moet ik zeggen keek ik in het begin ook heel erg toe hoe en wat. Nu geef ik het voer, was ik mijn handen en ga ik op de bank zitten, ik sta er dus niet meer bij te kijken.

Alleen met ribben ben ik erg voorzichtig. Toen dat laatst bij Duster misging raakte ik niet in paniek, wilde wel snel ingrijpen en heb ook een stukje rib tussen zijn kiezen uit getrokken. Daarna heeft hij dat ribje netjes opgegeten

[Migudu]

En dat helpen liet hij netjes toe?

Groetjes,
Gerda

[**Jolanda**]

Ja hoor, helemaal geen probleem
Ik maakte de bench open, zei 'kom hier' (want hij kroop met gebolde rug naar achteren toe om dat bot los te krijgen oid) hij zette een pas naar voren, en ik kon zo met mijn hand in zijn mond zoeken naar iets wat uitstak. Nou zat die rib van links naar rechts vast dus dat was makkelijk gevonden.
Hij was al lang blij dat ik hem hielp

Hij stopt normaal zelfs met eten als ik opsta van de bank, meestal moet ik dan langs de bench heen lopen en dan gaat hij dus zitten en kijkt me na, pas als ik weer rustig zit eet hij verder Ik kan ook zonder moeite bij zijn voerbak als hij aan het eten is, dan is hij dus al gestopt met eten. Laat ook botwerk los als ik dat zeg...te bedenken dat hij vroeger een echte schrokker was
Moet er wel bij zeggen; andere honden of de kinderen moeten niet in de buurt komen als hij aan het eten is, dan blaft hij 1x of gromt hij

[luka en mazzel]

ben nog maar kort bezig met natuurlijke voeding voor mijn twee spaanse hondjes, Mazzel en Luka genaamd. vorig week heb ik ze voor het eerst kippenekjes gegeven Luka kauwt er lekker op,maar Mazzel kraakt eenmaal en slikt hem zo door,hij is het eerste bij ons gekomen en at altijd normaal niet echt schrokken,sinds kort hebben we Luka erbij,en van die tijd schrokt Mazzel zijn eten  in no time naar binnen,om vervolgens te wachten tot Luka het bakje leeg heeft,wanneer je het niet in de gaten houdt pikt hij ook nog dat eten in,zoals gisteren kregen ze weer kippenekje had ergens gelezen bij erge schrokkers het bout vast houden,nou mijn man houdt het nekje vast,maar Mazzel weer zo gulzig als wat hapt hem in zijn vinger tot het bloed,niet uit kwaadheid maar uit zijn geschrok, ziet vervolgens kans om het nekje van Luka ook nog eens zo naar binnen te slikken,voorlopig durf ik nog niet op ander bot bv. boutjes of vleugels over te gaan.
heeft hier iemand ook ervaring mee,en wat kan je hier eventueel aan doen?

[smulpaap]

Ik heb ze hier de eerste tijd gescheiden tijdens het eten , ben ook begonnen met het vasthouden ,rustig oefenen etc en dat ging op deze manier het beste . Geen strijd om ""de prooi""
In het begin was het allemaal reuze spannend en zagen ze het echt als ""hun prooi "" maar nu etener twee in het ene deel van de tuin en twee in het andere deel en dat gaat prima .
Ze weten inmiddels dat het hun eten is . Uitzondering is nog wel nieuw vleesbot , dan wil ik per hond eerst bekijken hoe het gaat .

[Jasmin]

Hallo Gerda,

Mag ik even zeggen dat je een prachtige hond hebt. Newfoundlander hè? Hij was me al een paar keer opgevallen van de foto's. Echt schitterend. Dit is niet om te slijmen, maar ik kan echt genieten van zo'n mooi dier.

Over het onderwerp: zijn er eigenlijk gevallen bekend van dat het echt goed mis is gegaan? Ik weet het, het is om te griezelen om er over na te denken, maar ik wil het toch wel graag weten. "Ter lering" zullen we maar zeggen.

[Migudu]

Hallo Gerda,

Mag ik even zeggen dat je een prachtige hond hebt. Newfoundlander hè? Hij was me al een paar keer opgevallen van de foto's. Echt schitterend. Dit is niet om te slijmen, maar ik kan echt genieten van zo'n mooi dier.

Over het onderwerp: zijn er eigenlijk gevallen bekend van dat het echt goed mis is gegaan? Ik weet het, het is om te griezelen om er over na te denken, maar ik wil het toch wel graag weten. "Ter lering" zullen we maar zeggen.

Dankjewel, dat vind ik altijd leuk om te horen! Ja, hij is een Newfoundlander..3 jaar en 7 maand.
En wat jij vraagt, over dat goed misgaan zeg maar, ik heb gedacht dat hier eens te vragen, maar wil geen onrust veroorzaken.
Ik heb namelijk ook zoiets van: ze kunnen ook stikken in brokken, of in speelgoed, of in een kauwbot....snap je?

Groetjes,
Gerda

[Eranthe]

En dat helpen liet hij netjes toe?

Groetjes,
Gerda

Ja, als er eens iets gebeurt dan is mijn ervaring dat de dieren vrij rustig blijven, zodat ik in kan grijpen. Zo had de kat eens een stukje van een nek vastgehaakt zitten aan één van zijn achterste kiezen. Deze kon ik makkelijk verwijderen. Bij mijn honden heb ik wel eens de Heimlich greep toegepast, omdat spiervlees te haastig naar binnen gesloekt werd en verkeerd terecht kwam. Zelf ben ik op zo'n moment ook rustig en het is natuurlijk prettig als je weet hoe je in moet grijpen. Vooral Maxime is een slokop. Dat vind ik wel heel lastig, want het maakt niet uit of ik het nou vast houd, haar nou apart zet en alleen laat eten. Eten is bij haar automatisch haast (tips welkom). Ze vindt het allemaal ook zo lekker dat ze zelfs mijn vinger al eens voor een kippennek aan zag.  :(
Verder heb ik met botwerk tijdens het eten (gelukkig) nooit rare dingen meegemaakt.

[HannekeKjell]

Ik vind het niet meer spannend als Kjell vleesbot eet, maar hij eet dan ook erg rustig en ik blijf er wel altijd bij.
Kan me er wel iets bij voorstellen dat je even schrikt als ie piept tijdens het eten, daar zou ik waarschijnlijk ook van schrikken.

Voor zover ik weet is er helaas een hond overleden door het eten van runderribben.
Het is dan ook niet voor niets dat hier zoveel gewaarschuwd wordt voor dit soort ongeschikte vleesbotten en dat je geen enkele rib moet geven maar altijd in een rijtje (en dan dus jonge, zachte lams- of geitenribben).
Dat een barfleverancier iets verkoopt wil helaas niet automatisch zeggen dat het ook geschikt is om te geven.

[Migudu]

Ik blijf ook gewoon bij de zachtere botten, voor mijn eigen gemoedsrust.
Hij heeft nu echt genoeg afwisseling, vind ik.
Bijna meer dan ik...

Groetjes,
Gerda